Vrijdag om 19 uur vertrokken we richting Heumen. We mochten namelijk het hele weekend bij Marieke en Katja (ook hier van bokt) blijven slapen, samen met Ret, dus dat was ff super geregeld.
Hele auto volgeladen, het leek wel alsof we een jaar weg gingen
. Spullen voor 3 mensen (Maarten, Karin en ik) en spullen voor Ret en de wedstrijd. 't zag er wel komisch uit! 
Rond half 9 kwamen we aan en hebben we Ret zijn nieuwe stal laten bekijken. Volgens mij was ie er wel tevreden mee. Hij was gelukkig niet alleen, had nog 2 buurtjes, dus volgens mij hadden ze het wel gezellig.
Vervolgens onze eigen spullen uitgepakt en naar binnen gebracht en gezellig een kop thee gedronken. Daarna nog even de videoband van het EK van Katja bekeken (supergaaf
) en uiteindelijk lagen we er pas om 12 uur in, terwijl de wekker alweer om half 7 zou gaan....... Zaterdagochtend, 06.30: mijn wekker ging af.....
Ik zou samen met Marieke de paardjes voeren om 7 uur.
Ret stond er heel rustig bij, had volgens mij goed geslapen.
Daarna zelf ontbeten. De ontbijttafel was royaal gedekt voor ons, echt super. Het leek wel alsof we in een hotel zaten
!Om 8 uur Ret ingevlochten, was ie niet blij mee. Liep constant te draaien en irritant te zijn. Maar om half 9 was ik uiteindelijk klaar en konden we hem op de trailer zetten.
Het was ongeveer 30 km rijden naar Wanroij en tegen 9 uur waren we bij het oude NKB-centrum.
Startnummer gehaald, betaald, dressuurring bekeken en alvast ff de crosshindernissen bekeken die er al stonden. Zag er gaaf uit!
Ik moest om half 11 mijn proef rijden.
Ret was superdruk, gespannen en heet tijdens het losrijden.
We moesten eerst buiten op het veld rijden, was op sommige stukjes best wel glad, dus dat was wel jammer. Er mochten er drie per keer naar binnen om daar los te rijden.
Het was een kleine ruimte, waardoor Ret nog drukker werd. Maar hij was redelijk goed te rijden.
Toen de ring in. Ik vond hem lekker gaan, was niet denderend, maar ook absoluut niet slecht. Er zaten geen foutjes in, het ging gewoon lekker.
Maar ja, we hoorden de schrijfster zeggen (het was een open juryhokje, dus je kon je cijfers en het commentaar duidelijk horen): 'goh, het is een ponietje. En de jury vervolgens: Hee ja, tis een ponietje.....
En het resultaat was dan ook: 148 punten....
Zo jammer dat je dat je daarop wordt afgerekend omdat je in hun ogen 'maar' een ponietjes hebt. Dat 'ponietje' loopt toevallig wel winstpunten in de M1 dresuur, dus waarom zou ie dat dan niet mogen krijgen in een B proef nota bene.(ik was trouwens niet de enige die daar als 'ponietje' last van had..)
Maar ja, in de tussenstand na de dressuur stond ik dus maar 10e van de 15 in mijn groep.
Maar ik zag het helemaal zitten: de volgende dag zouden we met het springen en de cross eens laten zien dat dat ponietje niet zomaar een ponietjes is
en dat ie wel degelijk kan meekomen tussen de 'grote' jongens..Na de dressuur hebben we Ret weer terug naar stal gebracht en zijn we zelf met de auto nog weer terug gegaan naar Wanroij om te kijken.
Was leuk om te zien.
Heb toen de cross ook een stuk of 6 keer gelopen, zodat ik hem die nacht wel kon dromen
. De andere bak konden we nog niet lopen, omdat daar nog werd opgebouwd, maar ik had in ieder geval wel een schets waar alle sprongen op stonden, dus heb die maar ff goed bestudeerd.En ook nog even het springparcours alvast verkend.
's Avonds nog lekker gegeten (Katja, de salade was superlekker
) en nog een uur na zitten kletsen aan tafel. Daarna lekker gedoucht en nog beetje gebokt , en uiteindelijk lag ik er pas weer om 12 uur in en de wekker ging de volgende ochtend weer om.......precies ja, 06.30 uur...... De volgende ochtend was Karin aan de beurt om te voeren. Ik ben nog ff blijven liggen en ging er om 7.10 ook maar uit.
Weer lekker ontbijtje gehad, en daarna Ret weer op de trailer om 8 uur.
Je kon aan hem merken dat ie wist wat er ging gebeuren (Yes, ik mag springen vandaag
).Hij was deze keer veel relaxter dan de dag ervoor.
We moesten om half 10 springen. Losrijden was in de hal waar ook al wat crosshindernissen stonden. Het paard dat 2e stond na de dressuur ging op zijn kont omdat ie de picknicktafel zag staan
, goed vooruitzicht dus voor mij in de cross.. 
}> Op het voorterrein was het best wel druk, we reden met heel veel op een klein stukje, dus heb niet zoveel sprongetjes gemaakt. 3 keer steiltje, 3 keer oxer en toen de ring in.
Hij voelde echt superfijn. Heel relaxt, makkelijk te rijden, niet vervelend aan het been, maar goed aan de hulpen. Toen ie de bel hoorde, wist ie meteen wat er van hem verwacht werd. En ja hoor, een superrit (van superret
) en foutloos 
!! En dat terwijl ik 6 weken geen springles heb gehad en 6 weken dus niet meer had gesprongen....Door deze prestatie stegen we 3 plaatsjes in het klassement en stonden we geen 10e meer, maar 7e.
Nu hing dus alles van de cross af...
Tussendoor Ret op de trailer gezet, waar hij superrustig van zijn hooi stond te eten.
Nog even de cross goed in mijn hoofd geprent en daarna Ret weer opgezadeld.
1 uur moest ik de cross in. het losrijden was in de hal waar de dag ervoor de dressuur werd verreden, lekker de ruimte nu (hal van 70 bij 30).
Ret was weer lekker aan het been, ik zag het wel zitten.
Ik wist van tevoren alleen niet hoe ie zou reageren op cross-hindernissen die ipv buiten, nu ineens binnen stonden.
Maar toen ie de ring in mocht zag je hem kijken van: WOW, GAAAAAF!!!
Toen eenmaal de bel was gegaan, gingen z'n oren nog meer naar voren
en was het gaan met de banaan. Tot mijn verbazing keek hij nergens op! Er waren de meest gekke hindernissen gebouwd, zoals bijvoorbeeld een wal op het midden van de bak, een in-uitje van biervaten, een eendenkooi met vijver en een waterval, een waterbak met ervoor een boomstam, een picknicktafel, en het mooiste vond ik de driesprong op een oplegger. Het was een driesprong-opsprong, waarvan de C-sprong 1 meter naar beneden. Meneertje deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was en sprong een foutloze cross!!
Ik voelde me zoo trots, dat ie die 'echte' paarden ff een poepie had laten ruiken.
Van de 15 in mijn groep waren er al 6 uitgebeld in de cross en na mijn rit stond ik nog een tijdje bovenaan in de tussenstand.
Degene met het minst aantal strafpunten na de dressuur en het springen moesten alleen nog na mij. Dat waren er nog 5.
Eentje werd er uitgebeld (dat was die man die 2e stond na de dressuur, waarvan dat paard bijna ging zitten toen ie de picknicktafel zag), dus Ret en ik waren zeker weten verzekerd van een plaatsing bij de eerste 4 (er waren 4 prijzen).
Een jongen was ook foutloos, net als ik en eindigde boven mij. De jongen erna reed een foutloze cross, was alleen iets te snel en had daardoor 0,4 strafpunt. De laatste was een meisje dat vorig jaar het M had gewonnen en mee heeft gedaan met de young riders in Engeland. Zij reed een foutloze cross, maar wel tijdfouten. Maar dat maakte niets meer uit, want zij had al zo'n grote voorsprong op de rest, dat niemand haar die 1e plek nog kon afpakken.
Ret en ik schoven dus door naar de 4e plaats en mochten daarmee de 4e prijs in ontvangst nemen.
Ik was echt zooooo blij en trots op mijn kleine Retje, dat ie als 'maar' een pony, wel ff bovenaan bij de beste 25% eindigt. Ik hoopte op dat moment dat de dressuurjury bij de uitreiking was geweest, zodat hij ook kon zien dat het niet uitmaakt dat je een pony tussen de paarden rijdt.Karin heeft de DA een kwartier na de cross nog zijn hartslag na laten meten en die was 48, super dus.
Ret heeft die dag uiteindelijk 4 uur op de trailer gestaan en toen we thuiskwamen was ie nog steeds wakker
Die kerel heeft me toch een boel energie om gek van te worden .Ik vond het een superweekend en volgend jaar gaan we zeker weten weer, maar dan in de L!
Als laatste wil ik nog het een en ander bedanken
:Maarten, onwijs bedankt voor alles. Voor het chauffeuren, voor het filmen (het staat er allemaal heel mooi op en als Karin Rom ff heel lief aan kijkt, wil ie er vast wel wat stills van maken
) en voor het groomen. Onwijs bedankt, het was gezellig!Karin, zusje, voor het groomen, voorlezen, verzorgen van mijn paardje en geestelijke steun
Marieke, Katja en hun moeder voor hun super gastvrijheid. Ik vond het echt superaardig dat wij zomaar 2 nachten mochten blijven slapen, samen met Retje. Heel erg bedankt!
And last but not least: Mijn lieve, kleine, superbrave en koele RET! Mijn kerel!
Zonder Ret waren we nooit zo hoog geeindigd!!
En ik hoop dat jullie niet in slaap zijn gevallen door mijn lange verhaal...
)! En Maarten natuurlijk ontzettend bedankt voor je geduld, je taxitritten, je videokunsten etc. etc. etc. En natuurlijk ook Joost en Nienke, hartstikke leuk dat jullie nog even zijn komen kijken! Daar in het verre Wanroij had Ret toch nog heel wat supporters... 
Vind de cross altijd geweldig om te zien maar krijg zelf de kriebels van de hindernissen die je daar ziet staan BRRR 
Die had Wolfer bij toen hij hier op wedstrijd was! 
