Ik gebruik de term zelf nooit, ken het eigenlijk alleen uit het boek van Monty Roberts, in die betekenis dus....
Omdat jij opmerkte dat "zelfs Pat Parelli (leuke woordkeuze ) het gebruikte" en ik aan PNH doe ben ik eens gaan nadenken: in het PNH programma is het belangrijkste de friendly game: je paard overal op een vriendelijke manier aanraken totdat hij beseft dat je geen kwaad in de zin hebt, ook op de buik, in de liezen (zeg maar de "kwetsbare" plaatsen) en alle andere plekken waar je paard niet graag aangeraakt wordt. Mijn merrie had heel veel van dat soort plekken, nu dus niet 1 meer - maar dit terzijde.
Wanneer dat goed gaat, kun je de friendly game zelfs als beloning voor andere oefeningen gebruiken, het paard ontspant direct (echt waar!). Daarna kun je de friendly game gaan uitbreiden, en bijvoorbeeld je paard overal aanraken met de shabrak of een stuk plastic. In het begin vinden de meesten dat doodeng, maar na een tijdje geeft het ze enorm veel vertrouwen, en mijn hypernerveuze dravermerrie is er een stuk rustiger en moediger van geworden, voor ritselend plastic neemt ze nu de benen niet meer - wel zo fijn als je dat ergens tegen komt!
Zullen we dit dan als de Parelli-methode voor sacking out beschouwen?