Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-02 18:50

Ik voel me zo ongelukkig, ik mis mijn lieve katje

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-02 18:50

Vorige week heb ik een topic geplaatst dat ik mijn lieve kattenmonstertje in moest laten slapen omdat hij een tumor had die niet te opereren was Huilen

Inmiddels is mijn lieve puk afgelopen zondag ingeslapen (de da is zondagochtend bij ons langs gekomen zodat ik nog afscheid kon nemen van mijn ventje (hij had een prik gekregen tegen de pijn dus heeft die extra dagen niet hoeft te lijden). Ik ben zo kapot nu, ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, ik ben zo ongelukkig dat ik will gillen...met mijn hoofd tegen de muur slaan... ik loop de hele tijd te huilen, ik kan niet slapen, ik heb nergens zin in, ook niet in mijn paardenpukkies hoewel ik ze natuurlijk niet verwaarloos. Mijn verdriet is nu te groot om met plezier dingen te doen. Wat moet ik nou??? Wie biedt mij een beetje afleiding...ik word zo vreselijk moe (en nog verdrietiger...als dat kan) van al dat huilen. Ik zou er zoveel voor over hebben om mijn monstertje nog gezond en happy bij me te hebben. Ik mis hem, ik zal hem nooit meer zien spelen...andere katten zien verjagen...in bomen zien klimmen...en ik kan nooit meer zijn lekkere warme kattenlijfje kroelen, op schoot hebben en ruiken. IK MIS HEM IK MIS HEM IK MIS HEM!!! Ik wist niet dat je zo radeloos kon zijn van verdriet. Huilen

Mijn lieve ventje die ik geboren heb zien worden en 10,5 jaar bij me heb gehad...sinds dag 1, 20 maart 1992. Huilen

**Geplaatst**: 18-12-02 19:02

Geplaatst: 18-12-02 19:02

Het is echt heel erg om een dier te moeten missen. Met mijn vorige kat woonde ik in een ander huis dan waar ik nu woon, nog steeds als ik in mijn oude huis kom, dan mis ik haar, geen mauwtjes achter de deur en poezenlijf tussen je enkels door de tuin in. Mijn zwarte kattenkopje was onvervangbaar vond ik, er kon geen andere kat tegen haar op. Na een half jaar wilde ik toch graag weer een mauwmauw en die kwam er ook, ze heet Puck, is inmiddels alweer 8 jaar oud en is heel anders dan mijn zwartje, maar minstens zo speciaal op haar eigen manier. Eerst wilde ik helemaal niet, het idee alleen al dat ik er dan op een gegeven moment weer een moest laten gaan schrok me af. Aan de andere kant zou ik dan elke dag haar gezelschap gemist moeten hebben. Geef jezelf tijd, er komt wel weer een plaatsje voor een andere mauw.

**Geplaatst**: 18-12-02 19:03

Geplaatst: 18-12-02 19:03

Neem direct een ander !!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-02 19:06

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-02 19:06

Niet alleen wil ik op het moment geen ander (ik heb trouwens nog de moeder van mijn mannetje)...het is op het moment ook geen optie... en mijn ventje IS natuurlijk onvervangbaar Boos!

Iig in mijn ogen. En het verdriet is er gewoon zo sterk...daar kan geen heel nest andere katjes iets aan doen. Huilen

**Geplaatst**: 18-12-02 19:11

Geplaatst: 18-12-02 19:11

Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Je wilt zo graag je kat terug, maar het gaat gewoon niet. En 10,5 jaar een huisdier gehad hebben is heel lang...
Waarom is een nieuw katje nemen geen optie? Het zal je afleiden, het is niet om je katje te vervangen.
Het verdriet zal in ieder geval wel gaan slijten, al lijkt het nu nog niet. Je hebt ook ongelooflijk veel van je puk gehouden!
Sterkte

**Geplaatst**: 18-12-02 19:26

Geplaatst: 18-12-02 19:26

Wat Felice zegt is helemaal waar.
Een nieuw katje hoeft jou vorige katje niet te vervangen. Je kunt wel troost en afleiding zoeken bij een leuke nieuwe kat.
Ookal vind je het een raar idee, en heb je misschien het idee dat je hiermee je verdriet weg wil stoppen, ik heb niet het idee dat het een slechte optie is...
Verder mag je best verdrietig zijn nu. Laat dat ook gewoon even zo, het gaat vanzelf na een tijdje weer beter, het slijt...

Sterkte..

**Geplaatst**: 18-12-02 19:29

Geplaatst: 18-12-02 19:29

Sterkte
het is gewoon zo ontzettend moeilijk om een huisdier te moeten missen.
Veel mensen begrijpen dit niet, mensen die zelf niet zo begaan zijn met dieren.
Als je na een paard dagen nog huild vragen ze zich af of je nog wel helemaal goed in je boven kamer bent.
Maar je lieve huisdiertje dat niet meer blij is als je thuis bent.
Altijd komt kroelen als je verdrietig bent.
Ja zo'n beestje mis je enorm!!
Sterkte

**Geplaatst**: 18-12-02 19:32

Geplaatst: 18-12-02 19:32

oooh ik vidn het zo sneu voor je de wanhoop straalt uit je berichtje.
Ik snap zo goed hoe je je voelt.
Niet stil kunnen zitten van ellende maar ook niet weten wat je moet doen om er niet aan te denken.
bah.
het is toch iets waar je door heen moet veel sterkte en een dikke knuf

**Geplaatst**: 18-12-02 19:46

Geplaatst: 18-12-02 19:46

Heel veel sterkte, ik weet precies hoe je je voelt. Onze kat is 6 jaar geleden aangereden, het ene moment lag ie bij mij op bed en het volgende moment werdt er aangebeld dat onze kat was aangereden (mijn broer had de voordeur open laten staan) ik voelde me op dat moment zo ... dat ik gelijk naar mijn beste vriendin liep met een dode kat in mijn armen (mijn ouders hebben me tegen gehouden) en als ik heel eerlijk ben huil ik soms nog wel om hem hoor (ja ja na 6 jaar nog steeds) dit komt gewoon omdat ik alles met hem deed, hij sliep bij mij (elke avond in mijn nek), is een keer met me meegelopen naar school en als ie eten wou 's ochtends dat beet ie in mijn neus. Maar na een paar weken zag ik een vriendin van me op de fiets aankomen met een kussensloop (ja je raad het al) en toen ze binnen was zat er een heel klein zwart katertje in die in nu inmiddels alweer 6 jaar heb en die ook altijd bij me slaap (ondertussen hebben we er alweer drie) maar zoals je leest zal het gevoel nooit helemaal weg gaan, maar denk er dan aan dat wat jij gedaan hebt het beste was voor je mannetje.

Sterkte!!

**Geplaatst**: 18-12-02 20:08

Geplaatst: 18-12-02 20:08

Echt heel erg veel sterkte..!!!
Ik heb zelf ook een kat van 10 jaar (waar ik heel erg veel van hou) en kan me dus wel een beetje voorstellen hoe jij je moet voelen.
Ik zou ook niet weten wat je eraan zou kunnen doen.. aan dat gemis. Ja, veel afleiding zoeken en niet teveel nadenken, maar das makkelijker gezegt dan gedaan.
Nogmaals ontzettend veel sterkte (K).

**Geplaatst**: 18-12-02 20:10

Geplaatst: 18-12-02 20:10

Vreselijk meid, ik heb je maandag nog geprobeert te bellen.
Het is heel normaal dat je om hem rouwt, ik heb zelfs over mijn Borso nog weleens hartzeer die op mijn 10de jaar overleed aan een ziekte.
Je weet dat je altijd kunt bellen of langs kunt komen.
Sterkte met je verdriet. Ik heb zondag een kaarsje voor jullie gebrand.

**Geplaatst**: 18-12-02 20:18

Geplaatst: 18-12-02 20:18

huisdieren zijn soms net kinderen voor mensen.
Je zorgt ervoor, je voed het op, het is altijd bij je.
Het is gewoon een familielid dat wegvalt.
Dat is vreselijk.

Heel veel sterkte.

Ik denk idd dat het geen kwaad kan uit te kijken naar een neuw katje, tuurlijk het vervangt het nooit, maar je kunt er heel veel troost uithalen.

**Geplaatst**: 18-12-02 20:23

Geplaatst: 18-12-02 20:23

jeetje wat vervelend voor je! ik weet wat het is en in het begin voel je je zwaar k*t en het wordt langzamerhand minder en op den duur heeft het een plaats gekregen, maar het zal altijd pijn blijven doen. Heel veel sterkte en je moet proberen wat afleiding te zoeken, leuke dingen doen, ook al heb je er nu helemaal geen zin in, het helpt echt hoor!

**Geplaatst**: 18-12-02 20:39

Geplaatst: 18-12-02 20:39

Ik kan me heel goed voorstellen dat jij je heel verdrietig voelt. Huisdieren nemen bij een heleboel mensen een hele speciale plaats in. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 18-12-02 20:40

Geplaatst: 18-12-02 20:40

Ja meis, dat zijn de rotte dingen uit het leven. Zo heb je een nieuw veulentje en zo kan je weer een kat weg brengen. En ik weet hoe het voelt. En het valt niet mee om het verdriet te verwerken. Wat ik altijd doe en altijd heb gedaan, is het alles op te schrijven. Tot in de kleinste details. Bij mij helpt het om het allemaal te verwerken. Heel veel sterkte in ieder geval van mij toe gewenst.

liefs, Ingrid.

**Geplaatst**: 18-12-02 20:40

Geplaatst: 18-12-02 20:40

Het is echt heel erg SH*t als je huisdier doodgaat. Je hebt er toch een band mee. En natuurlijk mis je 'm!

Heel veel sterkte ermee! Probeer wat afleiding te zoeken.

**Geplaatst**: 18-12-02 23:07

Geplaatst: 18-12-02 23:07

Ik heb nog steeds verdriet om de katjes die ik begin dit jaar heb moeten laten inslapen. Ik denk nog elke dag aan ze.
Niet iedereen begrijpt het, vorige maand was er nog een collega die dacht dat hij er nu wel een grapje over kon maken... NIET dus! Was de eerste keer dat ze me zo vuil hebben gezien.

Nu doet het nog ontzettend zeer en lijkt er geen eind in zicht, maar voor je het weet gaat het iets beter en hoef je niet meer te huilen als je aan hem denkt. In plaats daarvan moet je vertederend lachen om de gekke streken die hij had.

**Geplaatst**: 18-12-02 23:44

Geplaatst: 18-12-02 23:44

Bah, wat rot zeg. Sterkte.

Ik weet ook hoe het voelt. Ik heb ook nog steeds verdriet om mijn eerste kat Guusje, die vlak na zijn 1e verjaardag stierf door een hartaanval. Ik heb hem proberen te reanimeren, voor zover ik wist hoe dat moest, maar hij was al dood. Ik vergeet het nooit meer.

Als ik aan Guusje denk, krijg ik nog steeds een brok in mijn keel ook al is het alweer 6 jaar geleden. Het verdriet slijt idd, maar hem vergeten doe ik denk ik nooit. Een 'nieuwe' poes nemen, heeft me er wel bij geholpen om weer een beetje normaal te functioneren.

Nogmaals sterkte.

**Geplaatst**: 18-12-02 23:57

Geplaatst: 18-12-02 23:57

Ik heb je ge-pb't

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-02 00:26

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-02 00:26

Een nieuw katje er bij nemen is voor mij echt geen optie...in eerste instantie omdat ik er bij blijf dat mijn ventje onvervangbaar is...in tweede instantie omdat mijn poes het niet zou accepteren...en ten derde omdat ik niet in mijn eigen huis wonen en de beslissing om er een katje bij te nemen (helaas?) niet voor mij is... Verdrietig

**Geplaatst**: 19-12-02 02:47

Geplaatst: 19-12-02 02:47

2 jaar geleden heb ik The Tops (Topsie) in moeten laten slapen..
We hebben hem gekregen (vondeling) toen hij 3 dagen (=geschat) oud was en met de fles groot gebracht...
Hij heeft een brand overleefd, en de behamdeld da toen heeft ons verteld dat zijn hart te klein zou zijn...
Topsie was 18 toen hij benauwd werd, evenwichtsstoornis kreeg en nog meer problemen... Bleek later dat hij een tumor bij zijn hart had...

3 weken terug hebben we Timmy moeten laten inslapen...
Tim is 15 jaar geworden..
hij was plotsklaps verlamd...waarschijnlijk een bloedprop...
Hij was de "vervanger" van Poeskat (Poesie) die helaas overleden is na de brand in ons huis (huis van mijn ouders)...

Ik zou ook zeggen neem een kattebeest erbij, geen vervanger, maar om je op te vrolijken, je gedachten te verzetten....

Nadat Tops (leefde bij mij mijn ouders thuis) overleden was, heb ik zelf een kat genomen..Fliks (eigenlijk Felix)..en ben blij dat ik dat gedaan heb.. Fliks lijkt voor geen meter op Tops, beetje qua uiterlijk (de enige overeenkomst is dat ze beide zwart/wit zijn) mar absoluut nite qua gedrag of karakter...

Ik wens je ontzettend veel sterkte toe....

**Geplaatst**: 19-12-02 02:54

Geplaatst: 19-12-02 02:54

Ach, arme meis... Verdrietig

Ik krijg een brok in mijn keel bij het lezen van je berichtje. De wanhoop straalt er vanaf.
Er is niets dat iemand kan doen of zeggen om te zorgen dat je je beter voelt, de pijn blijft!
Heb je iemand in de buurt met wie je hierover kan praten, want praten lucht wel vaak even het hart.
Geef je verdriet wel de kans om eruit te komen! Sla desnoods je hoofdkussen aan gort om je frustraties eruit te gooien (helpt bij mij vaak goed)
Hou je taai, veel sterkte, ik denk aan je!
Pijn slijt niet, het went....

**Geplaatst**: 19-12-02 09:18

Geplaatst: 19-12-02 09:18

sterkte meissie!!!! ik voel met je mee!!!

**Geplaatst**: 19-12-02 10:28

Geplaatst: 19-12-02 10:28

natuurlijk is het ene dier onvervangbaar voor een ander. Maar je moet wel afleiding zoeken. Jonge katjes kunnen goed afleiden.