Het begon zo: Hij wilde niets weten van paarden. En ik mocht niet eens van een pony dromen...
Uiteindelijk kreeg ik toch een pony (
) Erg leuk natuurlijk en mijn vader begon hem steeds leuker te vinden 
Toen was ik een dagje ziek, en hij stelde zelf aan mij voor of ie Djedda moest longeren.
(hij had het nog nooit gedaan)
Nu doet ie dat nogsteeds en het gaat steeds beter
Eerst gaat ie longeren en dan laat hij Djedda losspringen (wat ie erg leuk vind) En dan mag hij ook nog rollen.
Als ie dat heeft gedaan krijgt ie wat natuurlijk wat lekkers, ik geloof dat Djedda mijn vader ziet als een wandelende voerbak
Ik had dit echt niet kunnen denken 2 jaar geleden....
Hebben jullie ook een lieve vaderd ie je paard doet als je niet kan?
Laat het weten!!
. 
) en als ik nu es niet kan gaat ie ook wel es.. Hij was bij het zoeken van een pony nog enthousiaster aan het zoeken dan ik.. 
Trotse mama van 
en bovendien is hij veel te lief voor der. Als ze hem bijt of wat dan ook is alles wat hij doet zeggen: "rustig maar meissie, dat is toch nergens voor nodig?". Dat weet Sher ook, en daar maakt ze heel erg misbruikt van }> 
