Fuego is een maf knuffel paardje maar heeft een broertje dood aan trainen. Sterker nog; hij heeft er een hardgrondige hekel aan.
Terwijl dat juist mijn lust en leven is...
Ik ben nu 2,5 jaar met hem bezig, heb hem van veel te mager sprietje zien opgroeien tot een heus paard. Heb alle mogelijkheden tot het het krijgen van trainingslust met hem doorlopen , spelletjes (die vindtie leuk!! totdat ik weer serieus wordt), afwisseling met buitenritten (die vindt hij helemaal te gek!
), uitdagingen in het trainen leggen maar niks helpt.Buitenrijden; dat is zijn lust en zijn leven. Ik ben eigenlijk een beetje "geschrokken" toen ik het weekendje met hem weg was (waar ik over geschreven had). Hij veranderde in een vrolijk looplustig rijpaard.
Vooraan, vrolijk in galop, geen boomstam te hoog, na 4 uur nog alle energie om er een galopje tegenaan te gooien. Zo kende ik hem helemaal niet
Buitenrijden hier thuis betekent een rondje polder, niet echt mijn lust en leven.
Hij wil heus wel een rondje in de bak draaien maar dan in zijn tempo en vooral niet te moeilijk, gewoon een leuk drafje, galopje maar niet stops, spinnen, rollback
,etc. Nanouk en ik grappen er wel eens over dat hij het gelukkigst zou zijn om een box op een manege te hebben, naast de kantinedeur (zodattie lekker veel geknuffeld wordt), veel geborsteld worden, een beetje low key door de bak huppelen en gezellig met een grote groep paarden een buitenrit maken.
Maar zo langzamerhand begint het voor mij geen grapje meer te worden en moet ik er om janken want ik ben echt gehecht aan die maffe gek.
Ik slinger tussen schuldgevoel en rationele gedachten heen en weer; wat moet ik nou
Ik weet het even niet meer. 
Plek zat voor een sliding 
Ze heeft zelfs een soort kreupel drafje ontwikkeld (nee niet teugelkreupel want ook zonder teugeldruk) zodat ik haar weer op stal zette en de veearts maar belde. Ik heb van heel veel mensen les en hulp gevraagd. De meeste adviezen lagen in de rij scherpere bitten, sporen en er flink op meppen 
Uiteindelijk ben ik met NH begonnen en heb uitgezocht wat ze echt leuk vindt: buitenrit, in de vijver staan en met voorbenen door modder maaien, sprongetje maken, westernstijl rijden (lanna is dressuurpaard). Nu heb ik een trainingsschema waarbij ik het leuke afwissel met het minder leuke. Dus wijken voor het been, gevolgd door een sprongetje. Flinke dressuurtraining wordt altijd beeindigd met uitstappen om de wei en even lekker in het water spelen. Verder met regelmaat ook een buitenrit of westerntraining, of een uurtje naar buiten zonder zadel en met alleen een halster om (dan weet ze dat ze overal naar toe mag kijken). Ik bouw ook gericht vakantiedagen in. Verder stop ik acuut met trainen als ze iets erg goed heeft gedaan. Bij lanna heeft het geholpen. Het duurde lang, dat geef ik toe...Maar de oude eigenaren waren zeer verbaasd over de resultaten toen ze haar terug zagen. Dat hadden ze niet verwacht...Van mager lui paard met een gigantische onderhals, naar gespierd (nog steeds wel lui 
.Carys is eigenlijk van mijn dochter maar nog een beetje teveel een handvol voor haar. Want... vraag je teveel, krijg je rotgeintjes dus en dat kan zij nog niet goed aan. 
Maar stel dat je hem verkoopt en je wilt iets anders, ga je dan weer voor een jonkie (met risiko op herhaling) of koop je liever iets wat al doet wat je wilt. 
