Hoe kon je? (verhaal van een hond naar zijn baas)
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
- Apple
-
- Berichten: 76189
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Bij het strand
Hoe kon je? (verhaal van een hond naar zijn baas)
Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-02 20:56
Hoe kon je? Door Jim Willis, 2001
Toen ik pup was, amuseerde ik je met mijn gekke streken en maakte ik je
aan het lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapotgekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik stout was, schudde je met je vinger naar me en vroeg je me hoe kon je?, maar dan gaf je weer toe en rolde je me
op mijn rug om mijn buik te kriebelen.
Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het
vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik 's nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen. We maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen
(ik kreeg alleen het hoorntje want ijs is slecht voor honden, zei je) en
ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.
Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer
tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Zij - inmiddels je vrouw - is geen hondenmens. Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar.
Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.
Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was
gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jij en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench. Oh, ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een gevangene van de liefde.
Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij kusjes op de neus. Ik hield van ze en van hun aanraking - jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam - en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik glipte stiekem in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime
dromen, en samen wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit.
Er was een tijd dat, als anderen je vroegen of je een hond had, je een
foto van mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen jaren antwoordde je slechts ja en veranderde je van onderwerp. Ik was van jouw hond verworden tot slechts een hond, en iedere euro die je aan mij besteedde werd er een teveel.
Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin
verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste beslissing genomen voor je gezin, maar er was een tijd dat ik je enige gezinslid was. Ik was blij opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hopeloosheid. Je vulde de paperassen in en zei ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar vinden. Zij haalden hun
schouders op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs een met papieren.
Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij
schreeuwde Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen! En ik maakte mij zorgen om hem, en over wat je hem hiermee had bijgebracht over vriendschap en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een deadline halen - en ik nu ook.
Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al
maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goed tehuis voor me te vinden. Ze schudden het hoofd en zeiden hoe kon je?
Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopend dat jij het was. Dat je van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal slechts een nare droom was. Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden met me had,
die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, die geen idee hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af.
Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting. De gevangene van de liefde was aan het einde van
haar dagen gekomen. Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde.
Voorzichtig plaatste ze een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan
over haar wang gleed. Ik likte haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden. Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde hoe kon je?
Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei het spijt me zo. Ze
hield me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen - een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit
aardse bestaan. Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde
ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn hoe kon je? niet tegen haar gericht was.
Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op je
wachten.
Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen.
Noot van de auteur:
Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van Hoe kon je?, zoals
bij mij toen ik het schreef, komt dat doordat het een samenstelling is van de verhalen van miljoenen dieren die ieder jaar in asiels over de hele wereld sterven.
Iedereen mag het verhaal verspreiden voor niet-commerciële doeleinden, zolang de auteur wordt vermeld.
Gebruik het om mensen voor te lichten, op websites, in nieuwsbrieven, op
prikborden in asiels en dierenartspraktijken. Vertel mensen dat een huisdier in huis nemen een belangrijke beslissing is, dat dieren onze liefde en zorg verdienen, dat het vinden van een ander, goed tehuis voor je dier je eigen verantwoordelijkheid is en dat
ieder asiel en iedere dierenbeschermingsorganisatie je daarover goede
adviezen kan geven, en dat alle leven kostbaar is. Doe alstublieft al het mogelijke om te voorkomen dat een dier als ongewenst wordt afgemaakt.
=============
(Edit: teveel enters weggehaald)
Laatst bijgewerkt door Apple op 28-11-02 21:12, in het totaal 2 keer bewerkt
- Cody
-
- Berichten: 20725
- Geregistreerd: 20-04-01
- Woonplaats: Grolloo
Geplaatst: 28-11-02 21:02
Ik vergeet nooit meer dat beeld van die hond in Frankrijk, die langs de weg waar wij liepen stopte...meneer liet de hond eruit en liet hem vertwijfeld achter. De auto reed weg, de hond dacht 1 tel na en begon als een bezetene helemaal in paniek achter die auto aan te rennen die over het verlaten landweggetje reed. Pas aan het eind van de weg die een bocht naar links maakte verdwenen zowel de auto als de hond uit ons zicht.
En ja, wij dachten ook: "hoe kon je?"
Laatst bijgewerkt door Cody op 28-11-02 21:06, in het totaal 2 keer bewerkt
- Anoniem
Geplaatst: 28-11-02 21:15
Ter compensatie kan ik je wel een verhaal vertellen over een hond die gered is uit de bergen van Griekenland, toen ze daar meer dood dan leven gevonden werd. Een veearts aldaar heeft haar geheel belangeloos geholpen totdat ze er weer tegen kon. Die hond woont hier heel dichtbij en is dolgelukkig. Onafscheidelijk met haar baasje, heel erg vertederend, ik heb nog nooit een hond zo gehecht zien zijn.
- HHD_Foto
-
- Berichten: 4437
- Geregistreerd: 14-04-02
- Woonplaats: N.W. Duitsland
Geplaatst: 28-11-02 21:15
Ik stuur dit verhaal even door naar het dierenasiel waar ik bijna dagelijks kom, misschien dat er toch weer mensen van een impulsieve aankoop worden afgehouden, want daar zit een asiel ook niet op te wachten.
Verleden week kregen ze weer een hond + puppies binnen, die van Schiphol afgehaald waren. Een Nederlandse toeriste in Turkije had zich het "arme" lot van de hondjes aangetrokken en ze naar Nederland laten vliegen. Vervolgens werden ze niet afgehaald, zoek het maar uit met de hondjes !!
. Ik kan begrip op brengen voor mensen die een hond uit het buitenland willen "redden", slim vind ik het niet want je weet niet wat voor virussen en ziektes je precies binnenhaald, maar dat je dan vervolgens andere mensen weer met de zorg van het diertje + pups opzadelt, vind ik zo ongelooflijk egoistisch en onnadenkend !!Mag ik wel de kanttekening bij het verhaal van Apple zetten, dat dit typisch een Amerikaans verhaal is. In Nederland worden geen honden ingeslapen in asiels omdat ze op een bepaalde leeftijd zijn. Er worden enkel honden ingeslapen die absoluut nergens meer te plaatsen zijn omdat ze b.v. ongeneeslijk ziek zijn of een bepaald trauma hebben. Zelfs "valse" honden kunnen vaak nog geplaatst worden.
- Maarten
-
- Berichten: 4185
- Geregistreerd: 30-06-01
- Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 29-11-02 00:05
Ik weet niet of het hier op z'n plaats is of dat het gezien wordt als commercieel, maar zoals velen van jullie hier weten bestaat er de site www.pupnet.nl (van mijn broer en vader). Hier hebben we een speciale afdeling waar mensen gratis hun hond aan kunnen bieden ter overplaatsing zodat de honden niet in een asiel geplaatst hoeven te worden... Als dit bovenstaande te commercieel is mag het wat mij betreft weggehaald worden...
- Sypheron
-
- Berichten: 15209
- Geregistreerd: 06-12-01
Geplaatst: 29-11-02 00:36
- Maarten
-
- Berichten: 4185
- Geregistreerd: 30-06-01
- Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 29-11-02 00:44
- Sypheron
-
- Berichten: 15209
- Geregistreerd: 06-12-01
Geplaatst: 29-11-02 00:46
- Maarten
-
- Berichten: 4185
- Geregistreerd: 30-06-01
- Woonplaats: Emmen
- Percy
-
- Berichten: 12072
- Geregistreerd: 04-09-01
- Woonplaats: België
Geplaatst: 29-11-02 01:30
Als het echt niet ander kan is het geen schande om een hond naar een asiel te brengen, liever naar het asiel dan op een landweggetje achterlaten of, nog erger, aan een boom gebonden.
Onze Duitse herder (inmiddels al weer 12 jaar dood) kwam uit het asiel. Haar drugsverslaafde bazin had zelfmoord gepleegd en haar ouders konden de hond niet om zich heen verdragen door het grote verdriet wat ze hadden. Voor hen was het asiel een uitkomst en de toen zesjarige hond heeft bij ons, als zeg ik het zelf, een goed leven gehad tot ze overleed op haar twaalfde.
Maar de redenen waarom dieren in het asiel zitten zijn soms wel heel erg vreemd. Mensen die dieren afdanken zal ik nooit kunnen begrijpen. Een paard is soms niet te onderhouden om de redenen die Sypheron noemt. Daar heb ik ook best begrip voor. Maar een hond
Die kost minder geld en tijd en al zal het soms moeilijk zijn, ik denk dat een oudere hond liever bij zijn vertrouwde baas blijft, ook al heeft die minder tijd dan vroeger, dan dat de grond onder zijn vier poten wordt weggeslagen wanneer hij in het asiel wordt achtergelaten.(Nee hoor, ik word hier niet sentimenteel van, hoe kom je erbij)
- Maarten
-
- Berichten: 4185
- Geregistreerd: 30-06-01
- Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 29-11-02 01:37
Percy schreef:Maar een hond
Dat is precies wat ik bedoelde....
- Cody
-
- Berichten: 20725
- Geregistreerd: 20-04-01
- Woonplaats: Grolloo
Geplaatst: 29-11-02 08:57
Als ik dat geweten had, was ie bij ons in huis gekomen en hadden we zelf een baasje gezocht die er tijd en plek voor had. Vond het zo erg! Een week!! Zet geen advertentie of wat dan ook gezet...Dat ben je toch verplicht naar je beestje, als het echt niet anders kan om hem weg te doen, om een nieuw goed tehuis te zoeken?? - Shaienne
-
- Berichten: 4933
- Geregistreerd: 02-04-01
- Woonplaats: Vaassen
Geplaatst: 29-11-02 09:44