Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-01 00:15

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-01 00:15

Weet je vandaag kwam er een meisje weer voor het eerst op de manege. Ze zag me bij Barley staan en vroeg "waar is Julius?"

Ik moest dus even uitleggen wat er gebeurd was. Ik weet dat zij ook een betje weg was van Julius en ik zag haar gewon wit wegtrekken. Ik stond nog voor Barley d'r stal en ze was zo lief naar me aan het kijken. met haar neusje door de tralies.

Ik dacht dat ik het al een beetje verwerkt had maar de tranen kwamen meteen weer omhoog. En nu achter de computer lopen de tranen weer over mijn wangen. Ik mis Julius zo ontzettend.

Maar zag Barley zo staan en je beseft dan zo goed dat ales anders is. Dat ie nooit meer bij me komt staan. Ben gewoon heel verdrietig nu.

**Geplaatst**: 20-01-01 00:57

Geplaatst: 20-01-01 00:57

Tsja, ik kan je niet echt troosten, maar misschien helpt het dat ik je gevoelens begrijp en deel...
(ik ben niet zo goed in woorden schrijven.)

**Geplaatst**: 20-01-01 03:06

Geplaatst: 20-01-01 03:06

Hee Heike,

Kan niet slapen en zit nu al ruim een uur na te denken over een opbeurende tekst voor jou. Maar ik weet even niks, kan alleen maar met je meevoelen. Het is logisch dat alles weer bovenkomt als je het hele verhaal weer aan iemand vertelt, het is ook allemaal nog zo vers.

Op mijn werk heb ik een tijdje een foto van Manjo op het bureaublad van mijn pc gehad, zodat ik 'm elke dag kon zien. Ik kreeg daar natuurlijk reacties op van collega's, zo van: "Oh wat lief, is dat jouw paardje?" Toen hij net overleden was, heb ik die foto eraf gehaald. Kon er niet meer tegen om steeds te moeten zeggen: "Ja, dat WAS mijn paardje, maar hij is er niet meer."

Nu zit ik achter mijn pc, in een donkere nacht, net als jij een paar uurtjes geleden. Om mij heen herinneringen aan Manjo: foto's, zijn halster. Een nieuw paardje zal er ooit wel komen. Een vervanger van Manjo zal hij of zij nooit kunnen zijn, maar wel een heel welkome opvolger. Probeer Barley ook zo te zien. Julius was je eerste paardje, hij was (en is nog steeds)heel speciaal voor je en het is logisch dat je hem mist. Het verdriet slijt, maar de herinnering blijft.

Hee meissie, sterkte en geniet maar van elke minuut die je nu met Barley hebt! Julius galoppeert nu met Manjo over de Rainbow Bridge, weet je nog?

**Geplaatst**: 20-01-01 12:06

Geplaatst: 20-01-01 12:06

weer wordt ik verdrietig als ik lees over jouw verdriet. Zoals Karin al schrijft is het zo moeilijk om iets opbeurends te zeggen.
Ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt door Barley te kopen. Ze vervangt Julius niet, maar zorgt er wel voor dat je druk bezig met je hobby en dat is beter dan thuis zitten.
Sterkte meissie, iets anders kan ik niet zeggen.

Liefs, Manon

**Geplaatst**: 20-01-01 14:06

Geplaatst: 20-01-01 14:06

Hey!
Ik had dat ook toen we Hammie verkocht hadden. Die is waarschijnlijk geëindigd als paardenworst ofzo. Als ik daaraan denk word ik zo boos op mezelf. Waarom konden we niet een andere oplossing zoeken? Maar goed, direct na Hammie hadden we Hercie, en al de eerste dag wist ik dat het een karakterbonkie was, stiekem diep van binnen. En daar zijn we toen mee aan de slag gegaan. Heb nadien ook aan Joop nog gemerkt dat hij VEEL liever nog Hammie had. En dat doet nog veel meer pijn, een paard die het niet begrijpt. Jij hebt tenminste zekerheid, en je hebt Barley, een superbeestje. Je moet je zeker niet groot houden, want dan komt het een andere keer. En Barley kan misschien nu beter begrijpen hoe jij je voelt. Daar hadden we het al eerder over. En ik weet zeker dat ze met haar 2,5 eigenwijs genoeg is om je te troosten... Dat kunnen wij via de computer niet doen! Zo bouw je meteen een band op met Barley (heb sinds Hammie weg is toch een andere band met Joop, heel gek, maar hij voelt me beter aan, en omgekeerd, hij is haar gaan vervangen, hij was opeens zo braaf als ik weet niet wat, normaal hadden we Hammie nodig om ergens langs te komen ofzo, nu deed Joop dat allemaal). Ik denk echt dat het heel belangrijk is dat je als je je verdrietig voelt met Barley gaat spelen ofzo. Anders ontloop je haar misschien, en dat is ook niet goed. En natuurlijk Juultje niet vergeten he!

Laudine

**Geplaatst**: 20-01-01 21:37

Geplaatst: 20-01-01 21:37

Hoi Heike.Kan me voorstellen dat het heel moeilijk voor je is. Ik moet nog vaak aan Julius denken. Ik heb het gedenkkaartje op m'n boekenkast staan en elke keer als ik het zie staan krijg ik weer een brok in m'n keel. Verdrietig

Amina

**Geplaatst**: 20-01-01 21:50

Geplaatst: 20-01-01 21:50

Heike, ik voel met je mee...
hetzelfde heb ik bij het overlijden met mijn ratjes...ze zijn ieder heel speciaal op hun eigen manier en onvervangbaar.
Maar bij ieder van mijn ratjes heb ik het idee dat ze met me meereizen, soms (nu minder) dan schrok ik wakker van die rat bij mijn tenen in mijn bed...en dan was er natuurlijk niets te zien.
Of gewoon hun aanwezigheid voelen, de een meer dan de ander.

Sterkte ermee en laat Barley je maar lekker knuffen....

Groetjes

Manon

**Geplaatst**: 21-01-01 23:17

Geplaatst: 21-01-01 23:17

Lieve Heike. Rot voor je dat dit gevoel je ineens weer overvalt, maar echt onlogisch is het natuurlijk niet. Laat het maar gewoon gebeuren, en laat je even lekker troosten, door Barley of een stalgenootje. Je zult het toch een plekje moeten geven, hoe moeilijk dat ook is. Hou je niet groter dan je je voelt hoor, dat verdriet moet er toch eerst uit. En als je het echt een plekje hebt kunnen geven, zul je zien dat je nog veeeeel beter van Barley kunt genieten. Laat Barley je maar troosten, die gekke beesten van ons weten meestal toch het allerbeste hoe dat moet. Liefs, Sonja.

**Geplaatst**: 21-01-01 23:50

Geplaatst: 21-01-01 23:50

Hoi Heike,

Wat rot voor je dat je je nu weer zo verdrietig voelt. Ik leef met je mee, huil maar lekker uit bij Barley, dat lucht vast op! De herrinnering blijft, die neemt niemand je ooit af!
Sterkte...
Groetjes Ineke