zoals een aantal van jullie wel weet, heb ik er sinds 3 weken een fjord bij: het poepige veulen van leorna
, genaamd WayornaNou was ze vanaf dag 1 (lees: vanaf dat ze kon lopen en dus naar je toe kon) al erg mak/dapper/soms brutaal, hoe je t noemen wil.
Ik heb jaren veulentjes zien opgroeien en dus ook makgemaakt, en altijd moest ik me wel f klein maken en voorzichtig contact Zien te krijgen, al was t maar de eerste paar dagen.
Maar bij deze eigenwijze dappere dodo heb ik die stap dus overgeslagen.. ze was en is mak zat, en ik moet oppassen dat ze niet zo als d'r moeder wordt ( die dus ongeveer half mens is soms en die je af en toe echt van je af moet 'schoppen'..).
Vanf dat ze een kleine week was, ben ik t halster aan gaan doen: begonnen bij een par mintuten per dag, soms 2 keer, tot ca. een half uurtje omhouden, zodat ze dat ding niet meer voelt maar gewoon 'doorleeft'. Nu probeert ze 'm af en toe in het begin nog ff af te schudden, schuren of trappen,maar dat stopt al erg snel en daarna geeft ze er niets meer om.
Na een weekje wennen aan t halster, besloot ik 'ns een stapje verder te gaan: ze is niet bang, ook niet snel onder de indruk van nieuwe dingen, dus dat kon ik best wagen. Ik dacht als ik nou leorna de longeersingel omdoe, kan ik Wayorna aan die ringen vastmnaken, scheelt mij een hoop getrek en leorna zal ze niet snel 'om' krijgen oid. Afijn, ik die singel om.. die was dus net ff "te kort geworden"
.. Ik kwam net een stukkie te kort, ik kreeg 't met geen mogelijkheid bij elkaar, helaas.Oemoemenoe, ik wilde lotje toch leren (mee)lopen..
Afijn, dan maar anders, ik heb gewoon een halstertouw aan t halster geknipt en ben maar aan de wandel gegaan, met een zakje los suiker in m'n jaszak voor de goede momenten, naast een aai over d'r bol natuurlijk.
En wat gebeurt nou: wayo huppelt enthousiast achter mij( of de suiker) aan en heeft eigenlijk geen tel gehangen, gebokt of tegengestribbeld o.i.d..?!
Maar goed, niet te voeg juichen, wat niet is kan nog komen.. Maar inmiddels ben ik al een paar dagen 'aan de wandel', gemiddeld een paar minuutjes per keer en nog steeds gaat t prima! Soms stopt ze even om met de knip t spelen, dan gaat ze wieberen met die knip onder d'r kinnetje en loopt ze dus niet meer. De andee keer hoort ze Roy 'brommen' en wil ze dat gaan inspecteren.. Maar dan roep ik zachtjes en maak wat geluidjes, als dat nog niet helpt ritsel ik wat met t zakje in m'n jas en dan is ze er zo weer
dan loop ik gewoon nog ff door, zeg zelf "ho", en dan krijgt ze en beloninkje.
Af en toe krijgt ze dus een beetje suiker in combi met een aai, meestal geef ik haar tussendoor gewoon een kriebel of aai over d'r maantjes en dat vind ze ook erg fijn.. Ik wil haar namelijk niet aanleren dat ze alleen suiker moet krijgen om te lopen, ook zonder moet t gaan.. En dat gaat tot nu toe prima, behalve dus als ze erg afgeleid is, maar dat mag ook nog wel vin ik, ze is net 3 weken en we beginnen net.. Als ze maar niet weg van mij wil en gaat stribbelen, maar da's nog niet voorgekomen, altijd won ik het van dat andere
Ik loop steeds heel de wei door, terwijl mams 100 meter verderop staat te grazen, geen stekel op d'r hoofd die eraan denkt dat vermoeiende mokkel achterna te gaan haha.
M'n moeder kwam ff kijken,zei meteen " moet je niet rennen, ff wat harder??" nou, nee dus..
Alles op z'n tijd, ben al erg blij - en net zo verbaasd- dat dit zomaar 'gewoon'(??) gaat..
Als dit zo doorgaat ( heb komende week geen tijd eigenlijk, maar 3 minuten per dag moet lukken, goed as pauze haha)zie ik het nog gebeuren dat ze op de keuring aan 't touw loopt, ipv los achter mams
-dan is ze zo kwijt volgens mij?!-
Nog een maandje, ben toch wel heel benieuwd naar wat ze gaat/gaan doen....
Ze had er in de eerste dagen een handje van om ff leker bij je te gaan staan bokken of een noodstop maken, voor je gaan staan en dan trappen oid, maar ook daarvan heeft ze inmiddels begrepen dat ik dat niet zo fijn vind
, echt dom is ze niet geloof ik. pff errug ang verhaal, maar wilde t toch ff kwijt!
doei!
