Geplaatst Aanvankelijk zou hij misschien afgelopen vrijdag geholpen worden maar dat kon niet meer ingepland worden.
Het bleek een lange en moeilijke operatie te zijn geweest omdat het zieke weefsel behoorlijk 'vast' zat (normaal schijnt het wat weker en losser te zijn) en behoorlijk hoog zat. Uiteindelijk is de ontsteking helemaal blootgelegd en weggesneden. De holle ruimtes zijn nu opgevuld met Betadinewatten en de wond is gehecht.
Over 2 dagen wordt de wond weer geopend en worden de watten verwijderd en wordt de wond verder open gelaten om regelmatig gespoeld te worden. Hij moet nog 14 dagen in de kliniek blijven voor de nabehandeling en als het goed gaat mag hij daarna naar huis. De wond moet vanzelf dichten en de ruimte moet zichzelf weer opvullen dus hij is nog wel een tijdje in revalidatie.
Toen ik vanmiddag arriveerde lag hij nog in de recovery en was hij net aan het bijkomen. Ik mocht er niet bij want dat was veel te gevaarlijk omdat wanneer hij zou proberen op te staan de kans groot is dat je er dan onder komt.
Het was een verschrikkelijk gezicht om te zien. Hij heeft wel 15 min. geprobeerd op te staan maar viel telkens weer om. Gelukkig is de recovery helemaal van rubber zodat hij zich niet kon bezeren. Wel werd hij continue op de monitor in de gaten gehouden.
Hier was hij net opgestaan.
Toen hij eenmaal wankelend op z'n benen stond mocht ik even door een klein luikje met hem praten. Toen hij m'n stem hoorde begon hij heel zachtjes te hinniken. Ik schrok wel want hij was behoorlijk rood van het bloed, maar de assistente stelde mij gerust door te zeggen dat hij in de recovery z'n urine had laten lopen en dat het vermengd was met het bloed. En omdat het een schimmel is ziet het er helemaal erg uit. Hij was helemaal bezweet op z'n koppie en ik had zo met hem te doen maar was tegelijkertijd ook zo trots op hem.
Na een uurtje werd hij heel rustig naar z'n stal teruggebracht en strompelde hij gedwee achter de assistente aan.
Op stal snel z'n deken omgedaan en hij begon gelijk aan z'n stro te knabbelen (de assistente moest een beetje lachen want ze zei nog "Die giert van de honger want hij is natuurlijk nog hartstikke nuchter").
De boosdoener.
Naderhand nog de DA gesproken en die was zeer tevreden en beschouwde de operatie als geslaagd.
Wel wil ik nog even kwijt dat m'n ervaringen tot nu toe met Kootwijkerbroek meer dan positief zijn. De paarden worden echt met heel veel zorg en liefde behandeld en m.n. het 'persoonlijke' contact met de paarden staat op een erg hoog peil. Ze geven de dieren zoveel aandacht dat ik het een ieder kan aanbevelen.
Ik hou jullie op de hoogte.
