De achterkant van het leven
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Pagina 1 van de 1
- Anoniem
De achterkant van het leven
Geplaatst: 16-11-02 22:29
Je was nog zo klein en zo jong en toen al liep je leven niet op rolletjes. Je bleef een beetje achter, je leerde niet zo snel. Mensen keken je met vreemde ogen aan, je was zo anders, maar je was nog zo klein. Terwijl je groot werd bleek dat je graag wilde dat mensen je aardig en lief vonden en dat iedereen naar je keek, want niemand deed dat, je telde niet mee. Je zocht ernaar, je zocht dat zo hard dat je niet meer wist waar je het kon vinden.
Je was nog steeds klein, tiener pas, toen je eindelijk iemand ontmoette die jou de moeite waard vond, dat je eindelijk iemand had die begreep dat je lief was en onschuldig en nog zo klein. Je kreeg je aandacht en mooie cadeautjes op de koop toe, dit was het leven, zo rijk en zo mooi. Het was te mooi om waar te zijn, al die mooie dingen en al die aandacht. Al gauw leerde je meer van zulke mensen kennen, vrienden dus, je vriendenkring werd al gauw groter en iedereen vond je aardig, iedereen vond je lief en mooi en de moeite waard. En al die mooi cadeautjes, vergeet die niet, je was de prinses met heel veel vrienden.
Echte vrienden zijn mensen waar je veel mee deelt en veel mee doet. Je wilde graag aangeraakt worden en wat bleek, zij wilden dat ook. Zij vonden jou zo mooi en zo lief, dat wilden ze wel. Voor wat hoort wat en ze hielden echt van je, en dus deed je mee.
Je bent inmiddels een aantal jaren verder en de wereld waar je in kwam bleek niet te zijn zoals je je het had voorgesteld. Het duurde ontzettend lang tot je besefte dat dit nooit de bedoeling kon zijn van vriendschap. De cadeaus bleven wel komen, maar je moest er steeds meer voor doen en omdat hij je al het moois gaf, moest je wel doen wat hij verlangde. Hij vond dat je met anderen mocht delen wat je in huis had en hij wist hoe. In jouw onschuld geloofde je hem en iedereen om hem heen. Je had niks, je kon niks, je wilde alleen maar lief zijn. En daarom deed je wat hij vroeg. Elke dag weer deed je wat hij wilde, je bracht je geld naar hem en van hem kreeg je weer geld terug en natuurlijk de cadeautjes.
Nu opeens is alles anders, jouw wereld is veranderd. Je wilt niet meer, je wilt en moet andere keuzes maken, je wilt verder. Je werkt hard, maar niet hard genoeg. Zonder dat je er iets aan kunt doen, komt er minder geld binnen en dat vindt hij niet leuk. Als je weer een keer de pech hebt dat het niet zo ging als voorheen, dan krijg je straf. Je dacht dat je die straf had verdiend, maar je weet inmiddels wel beter. De straf die je krijgt is zwaar, zoveel klappen kan geen mens verwerken en als dat achter de rug is, dan wil hij nog even voor zichzelf weten of je je vak nog wel verstaat en met hem nog wat anderen. Jij laat het gelaten over je heen komen, met de loop op je hoofd, want je weet... als het voorbij is, is het voorbij.
Nu is de tijd gekomen dat het voorgoed voorbij moet zijn, het is tijd voor andere dingen. En wees niet bang, het gaat ons lukken, strakjes ben je veilig. Nog even geduld, maar je krijgt je vrijheid terug.
Daar wordt je toch even stil van, van zo'n verhaal, zit toch een hele grote kern van waarheid in waar veel mensen zich voor afsluiten...- Anoniem
Geplaatst: 16-11-02 23:02
.Misschien kan dit verhaal voor mensen een waarschuwing zijn. Voor de jongen onzekere meiden onder ons bijvoorbeeld. Of voor anderen die merken dat meisjes ineens bepaalde 'vrienden' hebben. Want misschien, heel misschien kan er dan iemand van dat leven gered worden.
- Manon 2
-
- Berichten: 2783
- Geregistreerd: 09-01-01
Geplaatst: 16-11-02 23:22
Sterkte ermee, het is een dankbare taak! Ik hoop dat je er zelf af en toe even van kan loskomen want dat is erg moeilijk. Je paard is daar gelukkig een hele goede afleiding bij.
- Anoniem
Geplaatst: 17-11-02 00:30
- Anoniem
Geplaatst: 17-11-02 10:07
De hoofdverdachte heeft in de gevangenis (nog voor z´n veroordeling) zelfmoord gepleegd door zich zelf op te hangen, echt het beste wat hij ooit in z´n leven gedaan heeft.
Ik hoop dat degenen over wie je schrijft eruit komt, dat zal echt ontzettend moeilijk zijn want die meisjes worden echt heel afhankelijk gemaakt en losgeweekt van hun familie en vrienden
Ze hebben letterlijk geen eigen leven meer.
Misschien kun je eens contact opnemen met de afd. zeden van de plaatselijke politie, er bestaat erg veel interesse voor loverboy praktijken en elk meisje dat gered kan worden uit zo´n situatie is er één.
- Anoniem
Geplaatst: 17-11-02 10:07
De hoofdverdachte heeft in de gevangenis (nog voor z´n veroordeling) zelfmoord gepleegd door zich zelf op te hangen, echt het beste wat hij ooit in z´n leven gedaan heeft.
Ik hoop dat degenen over wie je schrijft eruit komt, dat zal echt ontzettend moeilijk zijn want die meisjes worden echt heel afhankelijk gemaakt en losgeweekt van hun familie en vrienden
Ze hebben letterlijk geen eigen leven meer.
Misschien kun je eens contact opnemen met de afd. zeden van de plaatselijke politie, er bestaat erg veel interesse voor loverboy praktijken en elk meisje dat gered kan worden uit zo´n situatie is er één.
- Mirte
-
- Berichten: 2107
- Geregistreerd: 18-05-01
- Woonplaats: bollendorp
Geplaatst: 17-11-02 19:51
Het was 1999, op vakantie in Thailand, dat ik haar zag. Een meisje, niet ouder dan 13, slaaf van mannen. Geslagen, gekweld, gebruikt, het kind in haar verwoest.
Had ik haar maar mee kunnen nemen uit de donkere hel, mee de stranden op, de zee in. Ik zou een arm om haar heen slaan, laten merken dat ook zij waardevol is. We zouden ons samen afvragen, waarom? Maar de waarheid is, ik heb haar niet kunnen meenemen uit de hel waarin zij leefde.
1999, mijn vakantie in Thailand, waar ik besefte hoe wreed de wereld is. Een vakantie waar voorgoed een schaduw overheen hangt.
Dit sluit misschien niet geheel aan bij het topic, maar dit was een verhaal waar ik gelijk aan moest denken.
Pagina 1 van de 1