Ken dat ja. Ging met Paco buitenrijden. Heerlijk weertje lekker een zondagochtend. Komen we bij een voetpad waar een ronde steen in het midden ligt zodat er geen auto's tussendoor kunnen. Wat was dat ding verschrikkelijk eng zeg. Stel je voor dat je erlangs loopt en het opeens beweegt. Hij ging dus volop in de ankers met zijn voorbenen wijdt en een kop erop. Moest er eigenlijk wel om lachen maar hij wou er echt niet voorbij totdat het andere paard er voorbij ging en toen was er niks aan de hand.
Wat zijn ze toch leuk he die paardjes.
Zij die het opgeven weten nooit hoe dicht ze bij hun doel waren!