Ineens voelde ik het. Een persoon die een paard had, en zich voorstelde hoe het zou zijn als dat paard wat ouder zou worden...
Jij draagt mij op handen en letterlijk op je rug door bossen, over stranden en daarna ook weer terug jij tilt mij over bergen sleept mij door dalen heen ook al werd 't leven erger geen moment dat jij verdween
de tijden worden kouder wolken drijven hierop aan ook jij wordt langzaam ouder hoe lang kun jij nog gaan?
daarom laat mij ook eens dragen jouw problemen, zwaar als steen je mag mij alles vragen wij samen zijn nooit alleen..
Tja, je denkt jaren dat je jonge paarden hebt en bedenkt je dan opeens dat ze alweer 12 en 13 zijn Nu maar hopen dat die ouderdom niet met al te veel problemen komt.
Het gedicht was het gevoel van iemand op Bokt: van Kim die zich voorstelde hoe het zou zijn als Lot ouder werd. Hij is nou gelukkig nog jong...
Maar goed ik voelde weer eens wat van haar (ik mocht het ook zo hier neerzetten haha) dus schreef ik er een gedicht over. Ben het geheel met haar gevoel eens. Lief hoor.
mijn dikkie is nu 20! Soms zou ik hem ook wel eens rond willen dragen , maar ik ben bang dat mijn rug dat niet houdt! Inderdaad, ouder worden is niet altijd leuk, maar ook al word je paardje oud, hij blijft dat paardje waar je altijd zo gek op bent geweest!
Where Life begins and Love never ends 6-5-2015 papa en mama geworden van Hanne
Ik denk altijd: Ik wil 'n jong paardje. Dan denk ik aan een 3-jarige, maar als ik dan verder denk: na 2 jaar is hij alweer 5, dan vind ik toch dat hij snel ouder wordt
wow mooi gedichtje, ik zou ook graag wilde dat ik gedichten kon schrijven , maar heb niet zoveel fantasie en kan totaal niet rijmen, en ja de tijd gaat hard, voor je het weet is het jaar alweer voorbij, ben jezelf ouder en je paard ook! daarom zeg ik ook altijd maak er elke dag een feestje van, voor je het weet is het voorbij!
Don't love me because i'm easy, love me because i'm me!
wow wel een mooi gedichtje zo verzonenn kzou willen dat ik zo kon dichten maar ja elke dag met mijn paardje is een feestdag want je weet nooit wanneer het afgelopen is maar dat zijn de verrassingen van het leven
Marleen de fantasie heb ik aan Kim te danken hoor! Tenslotte is het haar zieltje dat ik voelde en beschreef grijnz. Bij deze dus danken wij Kim en Lodewijk...
Nee geintje maar inderdaad: we hopen allemaal nog zo lang mogelijk van onze lieverds te genieten, ook van de paarden! Gelukkig is men in Nederland in de dierengeneeskunde nu veel verder dan vroeger, veel meer is mogelijk, zodat veel paarden zonder pijn nog vrij oud kunnen worden. En wie weet wat ze nog bedenken... Veel gezondheid voor alle beestjes gewenst!
Drienepien, wat een prachtig gedicht! Bij mij is het gevoel net als bij Lia, zo zijn ze drie en rijd je ze in. En tjoep, vervolgens zijn ze 12.... Ik wil niet denken aan de tijd dat ze oud en versleten is, misschien ziek wordt.