Geplaatst 
Dit is zonder twijfel het meest hilarische verhaal OOIT verteld, dus ook uit mijn mond! Ik zweer het, het bestaat niet dat er ooit iets hilarischer is verteld...
Gister mocht ik met mijn paps op onze arabo's naar het bos. Mijn allerliefste zusje zou mijn Kl*te WPNer longeren (heeft ze geweten). Dus ik op de allerliefste hengst ter wereld gestapt en rijden maar. Wat een ongelofelijke poeperd is dat toch. Die is zo vrolijk! Als die ooit sjaggie is, dan eet ik mijn schoen op, echt waar, dat is zo'n vrolijkerd!
Dus wij lekker voorop, Voltrack hing er met z'n chago kop een eind achter en Patent maar rennen. Wat een beest! (ok, dit is nog niet hilarisch, maar een lofzang aan de allerliefste hengst ter wereld mag best!). Ik zat echt te genieten, en meneer de hengst ook hoor. Wat een prachtig ventje is het toch
Het ritje op zich was niet zo heel erg bijzonder. Gewoon een beetje gecrossed, Patent gedroeg zich af en toe wat springerig, maar verder was het gewoon lekker een lente-ritje. Totdat we dus bij de wildpoeper kwamen. En nu wordt het echt grappig... Het wandelpad loopt daar zo'n 5 - 10 meter rechts van het ruiterpad. Het ruiterpad loopt vlak langs een sloot en in die sloot. Pad is meestal een blubberboel, dus daar stappen we altijd. Patent stapt altijd als een idioot (turbostap), dus die liep daar met z'n oortjes naar voren vrolijk te doen... wat een paard! En opeens zie ik daar een eind verderop een man in de sloot zitten. Blauwe jas aan en ik dacht: wat doet die daar? Zittie soms verstoppertje te spelen. Dus ik bleef hem maar aankijken, totaal verwonderd... Echt zo'n HUH?-moment. En die man bleef maar raar terug kijken, dus ik snapte er echt niets van. Je gaat toch niet zomaar met je blauwe jas aan in een sloot langs een ruiterpad hurken, en als volwassen vent ga je toch geen verstoppertje spelen. En hij bleef maar moeilijk kijken. Ik snapte er echt niets van en ik bleef hem dus verdwaasd aanstaren. En toen opeens zag ik dat hij daar in zijn BLOTE KONT zat.
*pling* het kwartje viel. Die vent zat daar gewoon in die sloot (altijd droog) te POEPEN... Nou, ik bezweek! 
En dat gezicht erbij, dus ik bleef (uiteraard dubbel van het lachen en naar adem happend) omkijken, en Patent maar lopen... Ik hád het niet meer... Welke idioot gaat nu vlak langs een ruiterpad in een droge sloot zitten poepen... echt ongelofelijk! Dus ik zat de rest van de rit heerlijk na te genieten (hij moest vast nodig, of zou hij juist op de verlossende laxeerpil zitten wachten? Had hij wel wc-papier mee? Of ging hij z'n kont niet afvegen?), maar omdat het bij mij onwijs lang duurde voordat ik eindelijk snapte wat hij deed vroeg ik me af of mijn vader (reed een flink eind achter mij) het gesnapt had. Dus thuis vertel ik mijn zusje het hilarische verhaal (je hebt wat gemihist!
) en zij lag dubbel van het lachen (ok, ik spoor niet helemaal), maar ze geloofde het niet, een wildpoeper in het bos? Ons bos, dat zo druk is dat je daar niet eens een scheet durft te laten? Ja echt. Dus ik vraag mijn paps of hij die wildpoeper ook gezien heeft, waarop zelfs híj begint te lachen... 
My god: EEN WILDPOEPER IN ONS BOS! Ik ga nu echt elke dag daarlangs rijden en dan roepen: oh meneer de wildpoeper, bent u daar? 
Of zal ik hem de volgende keer uitleggen dat het erg milieuvervuilend is wat hij doet?
Echt súper, hoe bedenkt zo iemand het, te gaan hurken midden in het bos dat net al zijn blaadjes écht kwijt is... Ongelofelijk! 
Echt weer iets voor Lau...
