irene schreef:Als er in een les kinderen met ADHD of andere beperkingen meerijden, heeft dat natuurlijk ook gevolgen voor de aandacht voor "gewone" kinderen.
Dat hoeft lang niet altijd. Vaak gaat het vooral om de manier waarop er aandacht gegeven wordt. Veel goede instructeurs kunnen in groepslessen toch goed aansluiten bij het individuele niveau van de ruiters.
Door de ervarener ruiters bv de oefeningen voor te laten doen, waarna de minder ervaren ruiters het nadoen, door rekening te houden met de indeling van de paarden, door verschillende oefeningen naast elkaar te doen (de minder goeie ruiters stappen op de tweede hoefslag, de betere oefenen het wijken, bv),
door precies die aanwijzingen te geven die nodig zijn, (bij de een: vraag maar wat meer buiging in de hoeken, bij de ander: op je kont blijven zitten) etc.
En verder: niet boos/geirriteerd/sarcastisch worden als het niet lukt, duidelijke opdrachten geven, niet te veel ineens eisen, en accepteren dat het soms wat langer duurt voor bepaalde dingen ingesleten zijn.