Geplaatst Ik werk op een ideale plek, maar 5 minuutjes fietsen vanaf huis en ik had er vorige maand echt zin in he!
Al snel had ik door hoe het hier werkt.. Mijn ene collega werkt hier al 27 jaar en de andere 11 jaar. De twee heren zitten compleet vastgeroest in hun functie en zijn door inkortingen in hun afdeling ook ontzettend gefrustreerd..
De afdeling is van 5 mensen naar 3 gegaan en het werk is gelijk gebleven, dit is dus echt erg veel..
Ik had er dus veel zin in en de eerste twee weken was het echt leuk, ik leerde weer wat en had eindelijk weer een ritme (heb sinds mei thuisgezeten omdat ik steeds afgewezen werd) en vooral het eerste salaris was heerlijk!
Toen ging 1 van de heren op vakantie en vrijdag middag vroeg ik nog of hij iets over te dragen had. Nee hoor werd me gezegd, moet allemaal goedkomen.
Nou prima, dacht ik, helaas was het tegendeel waar. De hele week hebben mijn andere colelga en ik zijn klusjes lopen opknappen, de dingen die hij geregeld had lopen nakijken etc etc.
Kortom, het was een onwijs chaotische week en ik ben er echt gestressed van geweest. Puur omdat je gewoon NIETS terug kan vinden wat hij had gedaan, of hij al brieven opgesteld had, contracten aangepast etc.
Na deze week was ik was stiller, ik vond het nog wel leuk hoor, maar ik wilde die week niet zo in de doofpot stoppen eerlijk gezegd. Ik heb het als extreem onaangenaam ervaren dat iemand die er pas 2 weekjes zit in zo'n situatie gezet wordt. Ik wist ook niet goed hoe erover te beginnen, bedoel ik ben maar een uitzendkracht, wat heb ik nou te vertellen?!
Donderdag kwam volledig onaangekondigd mijn contactpersoon van het uitzendbureau langs en vroeg of ik het naar mijn zin had. Heb toen ook voorzichtig het over die vorige week gehad en tegen die collega gezegd dat ik het niet fijn vond hoe het die week gegaan was. zegt ie "ik hoef me denk ik niet te verantwoorden aan jou".
Vrij onprettig als ik dat mag zeggen.
Verder nog veel meer onduidelijkheden, beide collega's lopen om de haverklap van hun plek af om te roken of een praatje te gaan maken, met de pauze zijn ze nooit binnen een half uur terug ( 1 collega gaat bijna altijd een uur met pauze
)Ze zijn me samen aan het inwerken maar praten elkaar volledig tegen en zo zijn er nog wel meer dingen.
Nu zit ik dus in dubio... Dit werk is zowieso tot en met december, maar ik weet niet hoe lang ik het hier nog volhou.. Ook het roddelen en achter elkaars rug om praten ze de heren goed in hoor. Vrijdag heb ik een gesprek bij het UZB om advies te vragen hoe hiermee om te gaan en al mijn punten waar ik tegenaanloop kwijt te kunnen.
rommelen die nog lekker door tot hun 65e (oh nee, 67e) en verdwijnt een ieder die zich niet aan hun regime wil aanpassen, van het toneel.
.
). De andere dag wilde hij eerder naar huis omdat hij zich niet goed voelde. Dan had zijn fiets een lekke band (mijn schoonzus loopt van haar huis naar de zaak en dat is 2 keer zo ver als hij moest fietsen). Helaas heeft de man een vrouw die zo gek is om alles voor hem te doen. Dus doordat hij op zijn uitkering gekort werd, heeft zij nog een baantje 's avonds ernaast moeten nemen om brood op de plank te krijgen.