Enkele maanden geleden stapte ik, na tijdje rust ivm wond, weer vrolijk, zoals altijd op mijn 5-jarige merrie.
Tot dat moment had ik ze al zeker een jaar onder het zadel, nooit echt problemen, alleen met opstijgen nog weleens lastig maar verder geen echte gekkigheden. Nog niet zo'n rustige aanleuning, maar ik had daar ook verder geen dwang op gelegd. Ik kon er zo op naar buiten, wel wat kijkerig maar niet moeilijk.
Ik reed ongeveer 2 of 3 keer per week, afwisselend met longeren, en verder lekker in de wei. Rustig an.
Weleens periode van rust, door wond of een keer mok gehad, je kent dat wel.
En ineens was het een dribbelkont, heet, met hoofd gooien, teugel niet accepteren, niet stil kunnen staan, niet goed sturen, steigeren zelfs.
Dus ik ging al gauw twijfelen aan mond, zadel, rug... weet ik veel.
De 3e dag was de zadelmaker erbij om toch een ander zadel te proberen, en in no time werd ik er vanaf gelanceerd. Mevrouw was ook misschien erg gevoelig voor een nieuw zadel zonder schabrak... dat kan best... Oh ja, ik had ook zonder hoofdstel gereden, met rij-touwhalster.
Ik had een flinke smak gemaakt, dus ik heb direct mijn school (ISPH) ingeschakeld, want ik wilde niet langer 'aanklooien.
Na een poosje kon ik mijn merrie daar eindelijk brengen, en daar hebben ze er 3 dagen mee 'gereden': steigeren, staken, 2 tellen voorwaarts en weer in staking....ander zadel, gelpad, rug voelen, mond bekeken.... niks te zien... flink aangepakt (dominant?) ... nog geen vooruitgang.
Soms liep ze 5 minuten goed en dan was het weer mis.
Toevallig was er een 'animal communicator' op bezoek en die vermoedde dat het paard wel ergens last van had.
Erik Laarakker (holistisch dierenarts) erbij (weer enkele weken later): niks bijzonders gevonden... ga maar weer rijden....
Paard van stal verhuisd (betere accomodatie en voor mijzelf minder stressvol... ook belangrijk....).. en ik ben inmiddels weer begonnen met rijden enz. sinds 3 weken.
Loswerken, grondwerk dat ging altijd al goed en dat bleef onveranderd. Longeren met pessoa en dubb. longe is eigenlijk zwaar verbeterd, ze neemt gewoon het bit aan en loopt en luistert geweldig.
Maar het rijden, he....
Het was al een gevoelig paard, maar ze is nu ook nog es heet !! tjonge jonge wat een combi zeg.... Ik moet dus heeeel voorzichtig zijn met mijn zit, mocht absoluut niet aan de teugels komen, heb tot mijn eigen schande (!!!) een slofteugel gekocht, en na een week had ik haar in ieder geval weer voorwaarts.. in plats van steiger/bok/steiger...
Maar dat hoofd, ging zo extreem omhoog: horizontaal!!! Teugels heleemaal los, ze bleef 'paniekerig'...
Door die slof (los) kon ze niet meer helemaal zo hoog lopen, voor mij hoefde ze ook niet in de krul, maar net even dat tikje controle, dat hielp wel wat. Zo kon ik haar toch voorwaarts houden (dus uit de stop) en een beetje sturen.
Gelukkig heb ik nu af en toe hulp van een goede eventing amazone die mij hier graag bij wil helpen... en gisteren... eindelijk.... zag ik weer een klein stukje van het paard wat ik ken... dat ze haar hoofd weer laat zakken en haar rug ontspant. Maar denk maar niet dat je er dan 'doorheen bent', want als je dat alleen al denkt gaat het weer mis: hup kop omhoog en krabbelen, scheeflopen, stuiteren....
De slof is er inmiddels weer af, want nu komen er toch momenten dat ze weer een buitenteugel aanneemt, vanuit galop en dan zoekt ze het contact weer even op.
Ik geloof dat we langzamerhand er wel doorheen komen, maar het is geen pretje, en ik vermoed dat ik het 'oude beeld' wat ik van haar heb moet loslaten.
Kijk het was geen sul, en dat zal ze nooit worden ook, maar ze was gewoon, lekker voorwaarts, en had er altijd zin in. En nu is ze narrig, tegendraads en wil ze het niet opgeven, niet overgeven, niet loslaten...
Maar ik wil het ook niet opgeven, want ik weet dat dit een heel fijn paard is, je moet alleen de juiste knoppen vinden, en die ben ik even kwijt....kennelijk...... en ik heb ben ik bang ook een fout gemaakt die ze me niet gemakkelijk vergeeft of zoiets? Op school (toen het nog goed ging) moest ze nl nageven in stilstand op de weerstandbiedende hand. Ik ben daar zelf geen voorstander van, en dit paard reageerde daar ook niet goed op: toen steigerde ze voor het eerst en achteruit lopen.
De eerste volgende keer dat ik er op zat.... is het bovenstaande verhaal. Dit is het enige 'wat er gebeurd is', waarvan ik vermoed dat ze dat niet heeft gepikt. Alhoewel ze daarna (het staat nog op de video) nog super liep!
Iemand die dit gedrag een beetje herkent? Is het bekend pubergedrag, een 'nee-fase' waar ze doorheen moet??)
Bedankt.