Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-09-04 19:29

Geplaatst: 27-09-04 19:29

Zijn er meer mensen die het contact tussen hand en mond bij een jong paard aanleuning noemen ook voordat er nageeflijkheid is, of vind je het pas aanleuning als er nageeflijkheid is?

Voor mijn idee is er aanleuning op het moment dat het paard het contact accepteert, en er niet (meer) op reageert door de teugel weg te trekken of door achter de teugel te kruipen.

**Geplaatst**: 28-09-04 10:14

Geplaatst: 28-09-04 10:14

Ik werk niet met jonge paarden astridh. ik ga dit over laten aan anderen die er wél mee werken.

Wat me wel opvalt is dat er zoveel verschillen ( nuances soms weliswaar ) zijn tussen wàt nageeflijkheid en wàt aanleuning is.

**Geplaatst**: 28-09-04 10:23

Geplaatst: 28-09-04 10:23

astridh"]
Zijn er meer mensen die het contact tussen hand en mond bij een jong paard aanleuning noemen ook voordat er nageeflijkheid is, of vind je het pas aanleuning als er nageeflijkheid is?

Voor mijn idee is er aanleuning op het moment dat het paard het contact accepteert, en er niet (meer) op reageert door de teugel weg te trekken of door achter de teugel te kruipen.
[/quote]

[quote="Remember schreef:
Voor mij een correcte aanleuning: een paard dat nageeflijk en los in zijn lijf blijft bij een constante 'opgezochte' teugeldruk.

De aanleuning wordt niet afgedwongen, het paard hoort deze zelf op te zoeken (met hulp van de ruiter die van achter naar voor rijdt). In de aanleuning moet de nageeflijkheid bewaard blijven, je wilt immers de hoofd-halshouding kunnen plaatsen zoals jij wilt zonder daarin spanning op te wekken.

Voor mij bestaat er geen aanleuning zonder nageeflijkheid, omdat ik aanleuning direct koppel aan 'hand volgen en kunnen plaatsen', en zonder nageeflijkheid kun je het paard niet plaatsen waar jij wilt. Althans niet zonder spanning op te wekken of de lossigheid negatief te beïnvloeden.

Dit schreef ik eerder, lijkt me duidelijk. Bij een jong paard is contact aannemen met de hand voor mij heel wat anders dan aanleuning (zie mijn definitie, een groen paard is nog niet te 'plaatsen'). Het is echter wel het begin van wat een aanleuning gaat worden, en is daarom zeer belangrijk. Ik probeer jonge paarden daarom ook altijd met een constante teugeldruk rond te sturen, ook als ze zich daaruit proberen te onttrekken. Bij het achter de teugel kruipen houd ik wel contact als ik ze eruit rij (dus niet teugels los en daar maar achteraan rijden, dat snappen ze nog niet), vaak pakken ze ook 1 kant v/h bit beet en buigen ze extreem in naar 1 kant, ook dan contact houden met 2 teugels (dus ook met de kant waarop ze inbuigen, voor veel mensen onlogisch).

Hoe langer ze onder het zadel zijn, hoe beter ze hun rug leren gebruiken, en van daar uit kun je een aanleuning en nageeflijkheid gaan ontwikkelen.