Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
hophophophop schreef:Esther, dank je wel voor je reactie, duidelijk verhaal.
Oke, met dat links- en rechtsom dacht ik dus even te simpel, begrijp ik.
Zou natuurlijk best kunnen, dat een groot deel mijn eigen schrikreactie is. Hoewel ik dat niet bewust merk. Want hij schrikt juist op plekken waar niks bijzonders te zien of te horen is en waar ie normaal gesproken niet schrikt. Maar op die vaste plekjes zal ik inderdaad wel spanning bij me hebben, omdat ik benieuwd ben of ie er deze keer wel langsgaat. En als er veel mensen in de manege lopen of veel paarden in de bak, merk ik dat ik wel op m'n hoede ben en dat ik inderdaad 'bang' ben dat ie gaat schrikken. Dus ik kan me goed voorstellen dat hij dit aanvoelt bij mij.
Goed, ik ga het straks eens proberen. Ik wissel de spannende momenten wel zoveel mogelijk af met ontspannende momenten. Maar als ik dan op zo'n 'eng' plekje ben, denk ik dat ie me uitprobeert en dan wil ik hem niet het gevoel geven dat ie er onderuit kan komen. Dus dan zoek ik steeds dat stukje weer op. Als ik er dan af ben geweest en hem aan de teugel heb meegenomen, gaat het daarna soms beter, maar soms ook niet.
_Esther_87_ schreef:hophophophop schreef:Esther, dank je wel voor je reactie, duidelijk verhaal.
Oke, met dat links- en rechtsom dacht ik dus even te simpel, begrijp ik.
Zou natuurlijk best kunnen, dat een groot deel mijn eigen schrikreactie is. Hoewel ik dat niet bewust merk. Want hij schrikt juist op plekken waar niks bijzonders te zien of te horen is en waar ie normaal gesproken niet schrikt. Maar op die vaste plekjes zal ik inderdaad wel spanning bij me hebben, omdat ik benieuwd ben of ie er deze keer wel langsgaat. En als er veel mensen in de manege lopen of veel paarden in de bak, merk ik dat ik wel op m'n hoede ben en dat ik inderdaad 'bang' ben dat ie gaat schrikken. Dus ik kan me goed voorstellen dat hij dit aanvoelt bij mij.
Goed, ik ga het straks eens proberen. Ik wissel de spannende momenten wel zoveel mogelijk af met ontspannende momenten. Maar als ik dan op zo'n 'eng' plekje ben, denk ik dat ie me uitprobeert en dan wil ik hem niet het gevoel geven dat ie er onderuit kan komen. Dus dan zoek ik steeds dat stukje weer op. Als ik er dan af ben geweest en hem aan de teugel heb meegenomen, gaat het daarna soms beter, maar soms ook niet.
Hier moet je niet bang voor zijn...Dat 'dan komt hij er onderuit' wordt echt te pas en te onpas geroepen (deed ik vroeger ook) maar zo werkt het gewoon echt niet. Het maakt je paard echt geen donder uit of hij op de volte bij A of bij C draaft hoor...Als hij schrikt en je gaat gewoon verder met wat je aan het doen was, enkel een paar meter verder de bak in, gaat je paard daar echt geen conclusies aan verbinden...Zijn ze niet slim genoeg voor.
Let ook goed op met dat afwisselen, uitkijken dat je het paard niet stiekem aan het belonen bent voor zijn schrikreacties! Ik zou pas lange teugel geven als hij al ontspannen is, niet als hij bijvoorbeeld ergens wel langs gaat maar nog steeds spanning heeft. De spanning afvloeien moet je in het rijden doen, niet in het uitstappen. Je kan je paard namelijk wel leren dat hij vanuit die spanning telkens mag gaan stappen...
_Esther_87_ schreef:hophophophop schreef:Esther, dank je wel voor je reactie, duidelijk verhaal.
Oke, met dat links- en rechtsom dacht ik dus even te simpel, begrijp ik.
Zou natuurlijk best kunnen, dat een groot deel mijn eigen schrikreactie is. Hoewel ik dat niet bewust merk. Want hij schrikt juist op plekken waar niks bijzonders te zien of te horen is en waar ie normaal gesproken niet schrikt. Maar op die vaste plekjes zal ik inderdaad wel spanning bij me hebben, omdat ik benieuwd ben of ie er deze keer wel langsgaat. En als er veel mensen in de manege lopen of veel paarden in de bak, merk ik dat ik wel op m'n hoede ben en dat ik inderdaad 'bang' ben dat ie gaat schrikken. Dus ik kan me goed voorstellen dat hij dit aanvoelt bij mij.
Goed, ik ga het straks eens proberen. Ik wissel de spannende momenten wel zoveel mogelijk af met ontspannende momenten. Maar als ik dan op zo'n 'eng' plekje ben, denk ik dat ie me uitprobeert en dan wil ik hem niet het gevoel geven dat ie er onderuit kan komen. Dus dan zoek ik steeds dat stukje weer op. Als ik er dan af ben geweest en hem aan de teugel heb meegenomen, gaat het daarna soms beter, maar soms ook niet.
Hier moet je niet bang voor zijn...Dat 'dan komt hij er onderuit' wordt echt te pas en te onpas geroepen (deed ik vroeger ook) maar zo werkt het gewoon echt niet. Het maakt je paard echt geen donder uit of hij op de volte bij A of bij C draaft hoor...Als hij schrikt en je gaat gewoon verder met wat je aan het doen was, enkel een paar meter verder de bak in, gaat je paard daar echt geen conclusies aan verbinden...Zijn ze niet slim genoeg voor.
Let ook goed op met dat afwisselen, uitkijken dat je het paard niet stiekem aan het belonen bent voor zijn schrikreacties! Ik zou pas lange teugel geven als hij al ontspannen is, niet als hij bijvoorbeeld ergens wel langs gaat maar nog steeds spanning heeft. De spanning afvloeien moet je in het rijden doen, niet in het uitstappen. Je kan je paard namelijk wel leren dat hij vanuit die spanning telkens mag gaan stappen...