Mijn paard is over het algemeen goed aan het been. En ik heb rijtechnisch weinig echte problemen met haar, behalve dan de stap.

Als ze moet gaan stappen, verkramt ze helemaal. Ze stapt ook vreselijk langzaam en ik krijg haar gewoon niet zo ver dat ze doorstapt en normale groten passen neemt.

Zodra ik vanuit de stap ga draven of galoperen is het direct weer goed.
Een overgang maken van draf naar stap, gaat ook nog redelijk, maar zodra ze door krijgt dat ze moet blijven stappen, verkrampt ze weer.

Stap aan de vrije teugel gaat beter. Ze is dan wel aan het been.
Ik weet waarschijnlijk wel hoe ik aan dit probleem gekomen ben.
Mijn vorige instructrice vond dat mijn paard zich meer moest verzamelen in de stap en ik moest dan ook heel erg terug in tempo.
Ik had toen hele lange stap gedeelten in de les en mijn paard werd steeds lastiger met de stap, terwijl ik daarvoor geen problemen had.

Met die instructrice ben ik vrij snel gestopt. Maar het probleem is er nog steeds. En wat ik ook probeer, ik krijg het niet beter.
De stapgedeeltes in een dressuurproef gaan echt slecht!

Wie weet een eventuele oplossing?

Probeer oefeningen in stap te doen. Dus het wijken, schouderbinnenwarts enz. Ga niet aandrijven om haar harder te krijgen, maar zorg dat ze wat anders aan haar hoofd heeft. Een paard dat spant kan inderdaad niet voorwaarts lopen omdat het houterig en stijf is.
Probeer die oefeningen aan een lang teugeltje te doen. Zit zo min mogelijk aan de voorkant en probeer haar op zit en gewichts hulpen opzij te zetten.

Je zegt zelf dat het met vrije teugel een stuk beter gaat. Probeer eens vanuit lange teugel te werken, op een grote volte zetten en langzaam de teugel aannemen eerst een stukje, en dan weer geven. Steeds een stukje oppakken. Wel zorgen dat paard ontspannen blijft.

lang laten, en los laten. Heel veel mensen verprutsen de stap door te veel het paard in elkaar te rijden. Kijk maar eens hoeveel Z-ruiters de stap uit het paard gereden hebben.
De stap is een gang waar je het minst aan moet zitten prutsen. Balkjes lopen, veel aan de lange teugel stappen, en veel voltes aan de lange teugel in stap. Vooral niet verzamelen, in elkaar rijden of wat dan ook. Gooi na een overgang terug de teugels maar eens bijna los zodat de takt goed blijft.

Schouderbinnenwaarts en wijken in stap gaat inderdaad beter als gewoon stappen. Ze is dan inderdaad afgeleid.

Stappen tijdens een buitenrit gaat ook goed. Waarschijnlijk ook door de afleiding.

Lang laten en los laten gaat ook goed. Zodra ik de teugels oppak gaat het mis. Ik heb dan gewoon een licht contact en ik trek haar echt niet in de krul. Ik probeer zelf heel stil te zitten in het zadel en ik heb een kortere teugel, maar absoluut niet strak. Op die momenten verkrampt ze dus.

Ik stap haar altijd los aan een vrije teugel. Dan ga ik haar wat meer oppakken en rijd ik wat schouderbinnenwaarts en wat voltes.
Dat gaat ook nog goed. De ellende begint pas als ik al gedraaft of gegalopeert heb. Terwijl ze dan absoluut niet heet is en heel fijn aanvoelt.

Misschien moet ik het oppakken van de teugels inderdaad wat geleidelijker doen. Dan heeft ze het niet zo in de gaten.

Of stapje voor stapje elke keer zover oppakken dat ze net niet gaat spannen. Dus een grens vinden en die steeds een stukje verleggen.

boemel schreef:

Ik weet waarschijnlijk wel hoe ik aan dit probleem gekomen ben.

Mijn vorige instructrice vond dat mijn paard zich meer moest verzamelen in de stap en ik moest dan ook heel erg terug in tempo.
Ik had toen hele lange stap gedeelten in de les en mijn paard werd steeds lastiger met de stap, terwijl ik daarvoor geen problemen had.

Ik kan zoiets niet helemaal begrijpen van een instructeur. Als iets goed gaat, moet je er niet aan gaan peuteren tot het verkl**t is.

Maar goed, jij zocht idd even terug naar waar het vandaan zou kunnen komen, en dan weet je dus ook stiekem hoe je dit weer op moet lossen.

Je zal jou paard in gelegenheid moeten brengen om vanuit het lange en ruime weer terug naar de nette stap te komen.
Dat is gewoon passen en meten.
Pak langzaam op en ben hem voor. Dus weer uitschuiven als je maar denkt dat het fout wil gaan. Het hoeft niet van vandaag op morgen.