Ik had hier zelf ook een handje van, alles willen controleren met mijn teugels terwijl ze goed naar been en zithulpen luisterde en het dus helemaal niet nodig was.
Om die reden reed en rij ik graag met lange teugel, lekker ontspannen en allemaal figuurtjes maken.
Voor de stelling geef ik eens een kneepje in mijn binnenteugel, en daar reageerde ze met lange teugel ook goed op.
Zo deed ik dus steeds minder, omdat ik er gewoon vertrouwen in kreeg dat ze toch wel ging.
En natuurlijk een paar keer meegemaakt dat het ze het op het rennen zette, niet stopte met teugels, teugels losgegooid en paard was weer rustig op mijn zit en stem.
Dus bedenk ik voor mezelf dat een ontspannen teugel een veel beter effect heeft dan een vastgepakte, onrustige teugel.
Tegenwoordig rij ik met mijn teugels netjes op maat, instructrice gilt nog weleens binnenhand ontspannen, maar het is al stukken minder.
"Mag ik voor ik inslapen moet, mijn baasje nog 1 kusje geven?
Een soort laatste groet, echt, het duurt maar even!"