heb nu bijrijdpaarden gevonden en ben zo blij! Maar ik ben zo bang om weer te gaan rijden. Ik wil het zoooo graag, maar ik durf echt niet... Het rijden op zich wel, maar ik ben bang om bij een paard in de stal te gaan en ze te moeten zadelen e.d.. Ik ga binnekort ook weer lessen in Glimmen, misschien dat het beter wordt als ik weer wat ervaring op doe. Het rijden in een manege lijkt me weer eng. Heb er eigenlijk alleen maar slechte ervaringen mee. Ik heb gereden in Capelle, en het was daar altijd heeeeeel erg druk en er werd slecht les gegeven, en ik ben bang dat het nu weer zo wordt. Heeft iemand ervaring met de manege in Glimmen en wat kan ik aan die angsten doen?

Hoi meis!
Ik ken een beetje wat je bedoelt... ik heb zelf ook bepaalde angsten voor paarden waar ik af en toe nog overheen moet stappen. dit is ook enen van de redenen dat ik vroeger ooit ben gestopt met rijden.

Paarden maken wel eens onverwachte bewegingen in de stal. En soms zijn ze ook wat onaardig tegen jou als je net de stal binnenkomt. Maar onthou goed: jij maakt ook wel eens onverwachte bewegingen -en jij bent tenslotte degene die zijn/haar huis binnenstapt (de stal dus). Op de manege waar ik rij zijn veel paarden bv. wat boos als je aan hun dek komt, of aan hun hoeven, of aan hun buik. Op dat moment kunnen ze de oren in hun nek leggen en pogingen doen om je bang te maken (net doen of ze bijten enzo).

Als jij echter gelijk vanaf het eerste moment dat jij de stal in komt laat merken dat jij de baas bent, is er echt niks aan de hand!! Praat jezelf moed in of wat dan ook, neem jezelf voor om streng te zijn... Als een paard bv een poging doet tot bijten gelijk een tik geven, en/of heel hard FOEI! roepen. Dat helpt echt.

Zelf heb ik op een gegeven moment tegen mezelf gezegd 'het is onzin dat je bang bent voor die beesten. JIJ bent de baas, zij niet. PUNT UIT!' praat jezelf moed in of wat dan ook... want als het op stal goed gaat gaat het rijden ook lekkerder, omdat je zelfvertrouwen dan wat groter is.

Succes! Blijf jezelf gewoon moed in praten. Het helpt echt...

Ik ben 3x op ponykamp geweest in Glimmen. Alweer een tijdje terug, maar het is een goede manege met echt hele lieve pony's. Een hele goede plek!! Probeer eerst eens een priveles zodat je niet opgewonden wordt van de andere paarden om je heen. Veel succes!

Bij de bongerd?

Ik heb mn eigen paard (staat nu stil ivm peesblessure) en ging daarom naar de manege dit weekend. Wat heb ik staan trillen aan de telefoon, was echt zenuwachtig (geen idee voor wat) en toen ik daar was. Maar eenmaal op het paard was het over..

hey, ik snap wel wat je bedoelt. ik ben in augustus begonnen met hubo inrijden en dat ging in het begin erg moeizaam. Dat kwam ik doordat ik al jaren niet meer gereden had. Hij luisterde niet en ging er voortdurend vandoor. Een paar keer ben ik daarbij flink hard gevallen, en heb er een lichte hersenschudding, een gekneusde hand en zere heup aan over gehouden. Daarna was ik ook bang om er weer op te stappen. Bang dat ik er weer af zou vallen vooral. Maar ik wilde doorzetten, omdat het zo fijn zou zijn als ik weer lekker kon rijden. Dus ben ik er weer terug op gegaan. En nu gaat het zo goed. Ik rijd een paar keer per week met heel veel plezier. Ik zou zeggen: ga er gewoon weer op en heb vertrouwen in jezelf. Als je weer een tijdje rijdt krijg je vanzelf het gevoel weer terug en vind je het waarschijnlijk weer hartstikke leuk. Veel suc6!

Hoi Meis,

Ik ben (waarschijnlijk om een heel andere reden) ook bang (geworden).
Ik heb twee jaar terug een trap van een paard gehad. In het begin merkte ik er niet veel van, maar toen ik eingelijk weer kon rijden, merkte ik dat ik bang was geworden.
Doordat ik veel hulp heb gehad en alles rustig aan heb gedaan ging het na een tijdje veel beter. Ik was veel minder bang en durfde veel meer (nog niet met de paarden, maar al wel met de d-pony's).
Wat bij mij geholpen heeft is gewoon stap voor stap te werk gaan, kijk eerst tot hoever je durft te gaan, en ga zo stap voor stap verder, desnoods met iemand erbij die je helpt. Zo leer je dat het allemaal helemaal niet zo eng is als dat je het voor jezelf maakt, maar zorg wel dat je niet ineens teveel doet, want dan kan je je vertrouwen heel gauw weer kwijt raken (helaas ervaring).
Schrik niet terug van dipjes, ik zit nu ook in een dipje, ik moest laatst een paard meenemen vanuit de paddoc naar stal, het dier liep alleen maar een beetje snel en ik was meteen helemaal bang, terwijl ik weet dat er niks aan de hand is.
Zelf ben ik nog steeds niet van mijn angst af. Maar het gaat steeds beter.
Nog een tip: Ga voorzichtig te werk, want als er iets fout gaat, ben je heel erg gauw je vertrouwen weer kwijt en kan je weer een heel stuk terug opnieuw beginnen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Ik ben altijd bang en altijd ook zo geweest. Ik moet zeggen dat het nu al heeeel wat beter gaat! Ik durfde nooit in de stal en nooit goed op te zadelen, nooit te wandelen en nu durf ik dat wel. Ik ben gewoon blijven proberen, niet bang zijn om iemands hulp te vragen en ook vertellen wanneer je bang bent. Zo kunnen anderen er reking mee houden en je helpen. Zo helpen mijn lesgenoten en mijn instructrices mij ook heel vaak over iets heen wat ik eng vind (een klein hindernisje bijvoorbeeld, of galoperen op een paard waar ik minder vertrouwen in heb)
Dus, blijven proberen! En voor jezelf doelen neerzetten. Als je bijvoorbeeld een paard niet durft te borstelen, zet je voor jezelf als doel dat je het paard probeerd te aaien en te zoeken waar hij het lekker vind. Dit soort dingen gaven en geven mij altijd wat vertrouwen in het paard. Wanneer het paard iets doet wat ik minder leuk vind tijdens het borstelen (achteruit lopen oid zelfs een been optillen kan al eng zijn als je al bang bent) dan ga ik snel naar dat lekkere plekje en dan staat het paard stil, gewoon omdat hij het zo lekker vind. Tijdens het rijden probeer ik dit plekje vaak ook op te zoeken wanneer ikzelf gespannen ben. Ook let ik dan op mijn ademhaling of zing een liedje, daardoor ga ik zelf ontspannen en als ik ontspannen ben is mijn paard dat ook en is er dus minder reden tot paniek.
Ik hoop dat ik je hiermee wat geholpen hebt, heel erg veel succes verder en als je wilt kun je me altijd pben!

hoi meis-lief,
ik herken je probleem kijk eens bij western en dan bij topic: wat te doen als je niet meer duft te rijden.
mischien dat dat je een beetje kan helpen

bedenk in iedergeval dat niets moet, dat versterkt alleen maar je angst.
als je lessen wilt gaan nemen om over je angst heen te komen is dat meestal nog te direct, je krijgt dan het gevoel van ; nu moet ik, en dan blokkeer je juist.
doe alles stap voor stap, het eventueel rijden is je eindpunt, probeer eerst een stap in de stal te zetten en ga er dan weer uit, ga dan bij jezelf even na wat het met je doet en of die angst gegrond is, daarna zet je twee stappen in stal enz. net zolang totdat jij je op je gemak voelt en jezelf genoeg vertrouwd, om telkens een stap verder te gaan!
en als dit alles twee weken duurt of zes dat maakt niet uit, je basis moet sterk zijn anders heb je niets om op terug te vallen

ik heb ook jaren niet meer durven te rijden......dus kom op he het zal jou ook weer lukken

bedankt iedereen! ik heb nog even gekeken in het meeltje dat ik kreeg en daarna even met mijn tante gepraat, want ik ben echt blond als het gaat om termen enzo...maar het zijn dus 2 paarden, een z en L-dressuur, dus ze zijn denk ik toch wel redelijk mak...dat maakt het al weer een stuk makkelijker!! Ik ga misschien eerst wat prive-les van mijn oma krijgen(jaja, die rijdt heel goed dressuur...) en dan maar even kijken hoe het gaat

Ga voorlopig alleen om met paarden die echt 100% mak zijn, als er nou iets vervelend gebeurd zal dat veel enger zijn terwijl je het misschien over een jaar absoluut niet raar meer vind. Mijn moeder heeft vroeger veel paard gereden, maar was bang geworden, nu rijd ze alweer een jaar op mijn pony, doordat hij zo braaf en lief was heeft ze meer vertrouwen en durft ze ook met andere paarden om te gaan.
Dus zoek een lief paard, goede en rustige begeleiding, doe niks overhaast en doe niks wat je niet durft.