Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Eatshay schreef:Je voelt het aankomen, schrijf je. En wat gebeurt er dan vervolgens bij en met jou? Kun je op dat moment nog helder genoeg denken en handelen, of is het slechts een fractie van een seconde, verstijf je, en is paardlief vertrokken?
Zou je bv nog tijd en reactievermogen genoeg hebben om een bokriempje of bv een halsriem vast te pakken?
Dat zou 'fladderhanden' bv al voorkomen, waardoor je ze laag kunt houden en mogelijk ook sneller weer de controle over kunt nemen.
Want preventief ingrijpen zodra je het 'startsein' van je paard hebt gevoeld, is nog niet aan de orde denk ik he?
BigOne schreef:Wanneer je het aan voelt komen zet je jezelf dan ook schrap? Want reken maar dat hij dat ook voelt.
Lenteklokje schreef:Met een bokriempje heb ik niet eerder gewerkt, kan ik dat riempje dan vastgrijpen en mijn teugels tevens gewoon opmaat houden? Of kan ik het bokriempje vantevoren al vasthouden op het moment dat ik de spanning voel opkomen in zijn lijf (ik zie het aan zijn oren ook) en tegelijk de teugels in mijn handen houden?
Anastasia24 schreef:Proberen in die fractie van een seconde de one rein stop te doen
Eatshay schreef:Lenteklokje schreef:Met een bokriempje heb ik niet eerder gewerkt, kan ik dat riempje dan vastgrijpen en mijn teugels tevens gewoon opmaat houden? Of kan ik het bokriempje vantevoren al vasthouden op het moment dat ik de spanning voel opkomen in zijn lijf (ik zie het aan zijn oren ook) en tegelijk de teugels in mijn handen houden?
Dat kan allebei, en het is ook maar net wat je prettiger vindt (en welke grijpreflex je hebt in 'noodgevallen' ) wat fijner is; een bokriempje voor je zadel (dus ter hoogte van de schoft van je paard) of een riem om de hals (dan heb je je handen iets verder naar voren en ietsjes breder dan met bokriempje).
Ik gebruik zelf op jonge of te corrigeren paarden altijd een halsriem; gewoon een oude beugelriem of desnoods zacht halstertouw, of het riempje van een martingaal als een eigenaar wil dat het paard daarmee gereden wordt.
De eerste keren draven en galopperen onder de man heb ik de halsriem ook standaard altijd even vast (dus met ook de teugel gewoon op maat in m'n handen), zodat als 'ie onverhoopt bv even wat verschiet of toch een flinke wapper geeft, ik ook nooit achter de beweging kan komen en 'dus' in de mond kan trekken.
Omdat m'n handen dan netjes voor en laag zijn, kom ik ook nooit 'van ver' om de controle aan de voorkant weer terug te pakken.
Persoonlijk vind ik een bokriempje minder fijn, omdat ik m'n handen liever wat verder naar voren heb bij paarden die nog niet bevestigd zijn.
Snap je een beetje wat ik bedoel, en kun je daar wat mee?
Eatshay schreef:Anastasia24 schreef:Proberen in die fractie van een seconde de one rein stop te doen
Is sowieso ook handig om deze op je paard te bevestigen.
Maar als het (als ik het goed begrijp) bij eigenlijk gewoon een tamelijk onschuldige wegspringhuppel blijft, zou ik er persoonlijk liever voor kiezen om juist (zo stoicijns mogelijk) door te rijden en eea voorwaarts op te lossen, ipv op de rem te gaan en dus vrij 'groot' te corrigeren.
Lenteklokje schreef:BigOne schreef:Wanneer je het aan voelt komen zet je jezelf dan ook schrap? Want reken maar dat hij dat ook voelt.
ik probeer juist te ontspannen en gewoon door te rijden. En de hulpen correct toe te passen, stemhulp, zithulp en teugelhulp. Maar ja de handen schieten dan in een reflex omhoog. Wellicht is het ook een kwestie van mijn eigen balans, hij maakt een gekke sprong dan ook.
Bielsje schreef:Ik heb een tijdje gehad dat ik wat spanning onder me begon te voelen, ik deed mn handen iets omhoog en daar ging ie . Had ik mn handen niet omhoog gedaan, dan was er niets gebeurd maar ja, reflex!
Ik heb standaard een bokriempje aan mn zadel en daar heb ik een keer of 3 mijn pinken onder gehaakt met rijden. Vervolgens nog een paar keer als ik wat spanning begon te voelen en nu is dat reflex gelukkig weer weg, en daardoor het verschieten ook.
Het was puur angst waardoor ik dat reflex had ontwikkeld, zonder enige aanleiding... De dagen dat ik met pinken onder het bokriempje reed, waren niet de meest briljante dagen qua rijden. Teugels wat langer en puur hersens laten weten dat er toch echt niets gaat gebeuren. Het gaat echter wel en die 3 dagen iets minder trainen, haal je daarna heel snel weer in
Lenteklokje schreef:Ja misschien is het ook wel wat onbewuste angst, het is een groot paard met grote galopsprongen en dus ook grote bokkesprongen. Ik denk als ik de teugels laag kan houden het probleempje dan snel minder wordt. Maar ja hoe krijg ik die reflex bij mezelf er uit? Misschien bokriempje inderdaad.
Janneke2 schreef:Lenteklokje schreef:Ja misschien is het ook wel wat onbewuste angst, het is een groot paard met grote galopsprongen en dus ook grote bokkesprongen. Ik denk als ik de teugels laag kan houden het probleempje dan snel minder wordt. Maar ja hoe krijg ik die reflex bij mezelf er uit? Misschien bokriempje inderdaad.
Als het bokriempje jou helpt
(zoals de balansteugel mij helpt)
is dat prima.
De volgorde is dat er eerst angst is en daardoor het reflex optreedt.
(Een gewoonte kun je afleren, met reflexen word je geboren.)
Vertrouwen opbouwen is dus aan de orde, hoe beter dat gaat hoe minder de hulpmiddelen zoals het bokriempje nodig zijn.
Als je verder netjes te paard zit hoef je wat dat betreft niets te veranderen. (Al hebben mijn eerste rijlessen centered riding mijn zelfvertrouwen een enorme boost gegeven.)
mce schreef:niet te lang rechtuit rijden zonder iets te doen, dan verslapt de concentratie bij paard en ruiter,
zorg dat u steeds bezig bent, zodat het paard zich meer moet conceentreren op u en de hulpen.
op rechte stukken veel overgangen rijden, of tempowiselingen dan moet het zijn aandacht bij u houden
en wat u zegt het zijn levende wezen dus er kan altijd iets gebeuren hoe snel zijn dan uw reflexen
jetm schreef:Hoi TS,
Mooi dat je hier al bewust van bent, dat is stap 1.
Wat je misschien ook kan helpen is om wat minder aan je handen te denken en wat meer aan je centrum in balans in het zadel houden. Bij Centered Riding ® moeten we wel eens rijden met een bandage om je armen en lijf (onder je borst) en in het boek When two spines align (soort modern Centered Riding) hebben ze het over je powerhouse (bovenlijf en armen)
Dus als jij meer gaat zitten in het zadel (stekkeren noemen we dat ook wel bij CR) en je bovenarmen vanaf je schouders af laat hangen, met je ellenboog als scharnier gewricht dan blijven je armen als het goed is ook laag.
Dus minder focus op armen en meer op "zitten" waarbij je armen gewoon horen bij je bovenlijf en geen "losse dingen met eigen leven" zijn.
Mentaal ben je al heel goed bezig door te bedenken wat je wilt, je kunt ook al gaan visualiseren dat je dit zo doet. En dus ook denken "paard schiet weg en ik hou mijn centrum laag" ...
En, nou ben ik als Centered Riding instructeur natuurlijik bevooroordeeld, maar de tip van Janneke om Centered Riding les te nemen, dat vind ik wel een mooie.
jetm schreef:Hoi TS,
Mooi dat je hier al bewust van bent, dat is stap 1.
Mentaal ben je al heel goed bezig door te bedenken wat je wilt, je kunt ook al gaan visualiseren dat je dit zo doet. En dus ook denken "paard schiet weg en ik hou mijn centrum laag" ...
En, nou ben ik als Centered Riding instructeur natuurlijik bevooroordeeld, maar de tip van Janneke om Centered Riding les te nemen, dat vind ik wel een mooie.
Lenteklokje schreef:dag Jetm,
dank voor de reactie. Centered Riding, ik ken het niet dus ff gekeken op internet, interessant ook in combi met middelpunt lichaam en ademhalen. Maar is het niet zo dat bij een goede instructieles de principes van focus op de zit, balans en ontspanning al impliciet worden mee genomen? Lang voordat Centered Riding als stroming bestond? Kan me van vroeger herinneren beugels uit en dan steeds de balans en ontspanning zoeken.