Stukje angst overwinnen
Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
- Kleintje
-
- Berichten: 5763
- Geregistreerd: 08-11-01
Stukje angst overwinnen
Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-03 11:29
Nu is Treasure aan het wisselen, aan het puberen en begint ze zekerder van haar zaak te worden. Met andere woorden.. het is op het moment een pismerrie. Voor het minste of geringste denkt ze dat ze kan staken of de andere kant op rennen.
Nu pak ik haar gewoon aan en rijden we zo weer verder en dan probeert ze het ook niet meer.
Maar... nu was het van de week koud en nu is ze zo ontzettend snel. Ze was echt moeilijk aan het doen. En wat doe ik... ik zit het allemaal uit en rij verder. Sja, zo leer ik het haar niet af. Ik weet dat ik op het moment supreme mezelf met 1 hand in het zadel moet trekken (heb ook zo'n boktriempje aan mijn zadel zitten) en met de andere hand even de zweep er overheen halen. MAAR IK DOE HET NIET!
Gewoon omdat ik de vorige keer naar ben gevallen, mijn enkel flink had gekneusd (waar ik nog steeds niet helemaal vanaf ben).
Ik ben nu te voorzichtig geworden. Een stukje angst om weer te vallen. Maar als ik dit pik wat ze nu doet... dan wordt het van kwaad tot erger, dan leer ik het haar niet af dat ik dit niet pik.
Iemand tips wat ik nog meer kan doen om dit eruit te krijgen? Van te voren longeren heeft weinig nut. Mevrouw doet dan niets verkeerd, is wel wat energie kwijt, maar het is echt puberen bij het rijden.
Nee, ze heeft geen medische problemen. Ruggetje is goed, zadel ligt perfect (net weer helemaal op haar aangepast), zit goed in het velletje. Enige probleem is wisselen, maar het bit vindt ze fijn, alleen de neusriem niet en die heb ik al wat losser zitten.
- Tigger
- Berichten: 3903
- Geregistreerd: 27-06-02
- Woonplaats: Nederland
Geplaatst: 13-12-03 13:12
Zoals je zegt, het is koud, fris, ze komt aan het puberen... alles tegelijk. Wellicht is het een idee om er iemand anders op te zetten, maar aan de andere kant... ze weet dondersgoed wie erop zit en maak je het probleem zo nodig nog erger... Erg lastig. Je kunt het wel proberen, maar ik ben er geen voorstander van.
Het enige wat je kunt doen, is doorrijden. Voorwaarts en gaan... (makkelijk gezegt)
Hoe is ze op stem-gebruik? Ik heb wel het idee (uit jou verhalen) dat het een gevoelige dame is, wellicht kun je daar ernstig gebruik van maken.
Mijn paard schiet inelkaar als ik een bulder-stem op zet en is daar echt van onder de indruk. Zweep is niet nodig.
Nu vraag ik me af of het ook echt dé oplossing is om de zweep erover heen te kletteren. Maar goed dat is per paard en per persoon. Ik ken haar verder niet en kan er dus ook weinig over zeggen.
Ik hoop wel dat het gauw beter gaat, want dit is niet leuk...
Succes, ik hoop gauw weer goed nieuws te lezen, want ze intrigeert me wel...
Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik reageer....
Laatst bijgewerkt door Tigger op 13-12-03 13:19, in het totaal 1 keer bewerkt
- KiWiKo
-
- Berichten: 51672
- Geregistreerd: 19-10-02
- Woonplaats: Killstraight
Geplaatst: 13-12-03 13:17
Het enige wat helpt is doorrijden, en dan komt het vertrouwen vanzelf wel weer terug........ Maar het is niet makkelijk. Ik heb een hoop verantwoordelijkheden, met mn gezin en mn baan. Ik kan het me niet veroorloven om in het ziekenhuis te liggen of andersinds uit de running te zijn.
Wat het gekke is dat toen ik jong was intresseerde me het geen ene flikker, stapte overal op........... nu nee ben geen held meer
- tequila
-
- Berichten: 1580
- Geregistreerd: 14-06-01
- Woonplaats: Utrecht
Geplaatst: 13-12-03 13:56
, dus wat doe ik regelmatig? Het punt vermijden. Ik weet dat het stom is, want ik moet daar gewoon doorheen, anders gaat het idd van kwaad tot erger, nu kan ik het nog aanpakken. Het gaat ook steeds beter, ik begin wat meer lef te krijgen en durf dus ook vaker net die ene tik meer te geven, maar het blijft lastig! Het is net of er een soort remmetje op je zit, die ervoor zorgt dat je die ene tik net niet geeft 
Lastig hoor! - Kleintje
-
- Berichten: 5763
- Geregistreerd: 08-11-01
Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-03 14:11
Inderdaad, ik zal weer even wat meer met mijn stem moeten doen.
En... ik denk eraan om nu even van het idee af te stappen dat ze pas 3 is. Dus even geen 3 keer per week rijden, maar iedere dag, gewoon maar een kwartier, maar even de frisheid eruit. Zij gedraagt zich nu niet als een onzekere tante van 3 maar als een of andere debiel. Ik moet haar daar even doorheen krijgen. Het is niet alleen onder het rijden hoor, ook op stal probeert ze of ze de grenzen kan verleggen. En dat pak ik goed consequent aan, dus ik moet het ook met rijden doen.
Inderdaad... goed denken... als ik nu niet ingrijp dan kan ik beter gaan dammen of schaken, want dan win ik het nooit meer!
Bedankt voor jullie begrip, ik hou jullie op de hoogte!
- Gracy
-
- Berichten: 1946
- Geregistreerd: 04-11-02
- Woonplaats: Buitenland
Geplaatst: 13-12-03 16:46
Sja, het is 1 van de momenten met jonge paarden...Vertrouw nou in jezelf dat je weet wat het beste methode is om met Treasure deze puberen probleem kan oplossen
Ik merk met Gracy, dat met mijn stemgebruik het resultaat levert met d'r. Dus "stem" is echt wel een aanrader
Als Gracy mij uitlokt, dan gebruik ik bewust de zweep niet.. want anders zou dat eindigen in een vliegles voor mij. Dus gewoon om steeds voorwaarts rijden en haar gedrag op dat moment negeren bereik ik veel meer met Gracy.
- ingeo
- Berichten: 2137
- Geregistreerd: 05-07-03
- Woonplaats: lokeren,belgie
Geplaatst: 13-12-03 21:12
gijsenkim schreef:Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik heb het ook na mijn val van zaterdag dat ik super onzeker ben........ ik durf eigenlijk niet meer goed door te rijden zeg maar, Hier reageert zij weer op door idd te gaan kijken en reageren op dingen die ze vorige week nog stoer passeerde..... alleen maar omdat ik onzekerder ben.........
Het enige wat helpt is doorrijden, en dan komt het vertrouwen vanzelf wel weer terug........ Maar het is niet makkelijk. Ik heb een hoop verantwoordelijkheden, met mn gezin en mn baan. Ik kan het me niet veroorloven om in het ziekenhuis te liggen of andersinds uit de running te zijn.
Wat het gekke is dat toen ik jong was intresseerde me het geen ene flikker, stapte overal op........... nu nee ben geen held meer
aaaahhhhh, zo herkenbaar.....
enkele weken terug mijn arm gebroken na een val, en vind sindsdien een plank nog soepel vergeleken met mezelf als ik rijd....
.bang om te vallen, en daardoor val je nog sneller....
als ik iets uit mijn jeugd terug zou willen is het juist dat ongecompliceerde 'dit-doen-we-toch-even'-gedrag! ben er toen nochtans ook vaak genoeg afgevallen, maar dat liet toen nog geen sporen na (in m'n kopje). nu wel, verdorie!
- Anoniem
Geplaatst: 13-12-03 21:13
Maar dat overwin je door gewoon te gaan rijden, en dat wel heel veel. Ik ben nu een half jaar geleden voor het laatst met mn kop op de weg gevallen( Had wel een cap op) en ben nu weer over mn angst heen.
Hoe hoog staat je paard in het voer, en heeft ie overdag wel weidegang??
- Megan_
- Berichten: 6725
- Geregistreerd: 17-08-03
- Woonplaats: Zoetermeer
- isioma
-
- Berichten: 1052
- Geregistreerd: 27-07-03
- Woonplaats: het diepe zuiden van Limburg
Geplaatst: 14-12-03 11:26
Dat je een keer bang wordt, zeker na een vervelende ervaring, is doodnormaal. de meesten van ons wordn naarmate ze meer jaren krijgen toch voorzichtiger. Ik heb mezelf toen d evraag gesteld wat ik wilde: stoppen met rijden of doorgaan en dan moest ik de angst overwinnen. wat priveles erbij heeft toen goed geholpen
- Suzan
-
- Berichten: 1583
- Geregistreerd: 23-04-01
- Woonplaats: Almere
Geplaatst: 14-12-03 13:48
Veel mensen worden op zo'n moment passief, terwijl je er dan juist erg aan moet gaan rijden. Ik denk net als Fjordenfan dat in zo'n geval extra les het beste is. Vaak weet je wel wat er moet gebeuren. Maar als je paard je uit gaat proberen en je gaat het eng vinden, dan blokkeer je vaak. Als er iemand op het juiste moment tegen je zegt wat je moet doen, en je merkt dat het werkt, ga je het weer uit jezelf doen en dan merk je dat je steeds vaker je paard voor bent. Zo krijg je je vertrouwen weer terug.
Missschien heb je nu tijdelijk een paar keer per week een half uurtje les nodig ne merk je over een paar weken dat je steeds meer de controle en je vertrouwen terug krijgt en kan je dat weer afbouwen.
Doe je het toch zelf, met een beetje hulp.
- Kleintje
-
- Berichten: 5763
- Geregistreerd: 08-11-01
Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-03 21:36
Mijn instructrice zou Treasure afgelopen week rijden omdat ik het druk had. Testen in het ziekenhuis wat me behoorlijk zou uitputten en omdat ik het niet zo goed durfde.
MAAR... mijn instructrice werd ziek, had griep.
Treasure is iedere dag in de molen of lekker los geweest. Ze heeft wel beweging gehad maar hoefde niet te werken.
Gisteren heb ik haar lekker gelongereerd. Eerst lekker zonder hulpteugels en daarna met de pessoa.
Vandaag ben ik erop gekropen. Ik had de clicker op zak, snoepjes... en mijn zweep in mijn hand.
Eerst even langs de enge hoeken gelopen. Even stilgestaan en laten snuffelen. Daarna in stap met lange teugel erlangs. Als het goed ging clickte ik, mocht ze stilstaan en kreeg ze wat lekkers. Dit heb ik 2 keer met lange teugel herhaald en 1 keer toen we al bezig met het stapwerk waren, lekker aan de teugel. Toen wist ik dat het niet meer eng was. Want voor een snoepje doet ze veel.
Daarna aan het werk. En jawel, ze probeerde gelijk om er onderuit te komen. Hard rennen. Dus hup, op de rem en steeds schijnovergangen rijden. Lekker schakelen. En toen ontplofte ze. Ik heb haar een megakletser verkocht. Daarop sprong ze uit haar vel. Dus ik trok me met 1 hand in het zadel en gaf haar nog een flinke tik en een schreeuw dat ze moest kappen. En jawel, de oortjes gingen erop en ze liep weer normaal.
Ze was boos, goed boos. Ik kreeg haar niet meer naar de ontspanning. Dus ik heb het aan de teugel rijden en de oefeningen verder maar laten zitten. Ik heb haar weer naar de ontspanning gereden. Maar ze heeft niets meer geflikt. Ook niet bij het galopperen, de volte's in galop, volte openen en sluiten in de draf.
Het zag er waarschijnlijk niet uit vanavond, maar het gaf me een goed gevoel. Ik heb het gewoon gedaan. Ben niet als een pop gaan zitten maar heb haar aangepakt. De oortjes stonden er weer op en ze ging weer briessen. Langzaam aan ging ze weer lekker over het ruggetje lopen, zakte haar kont en liep ze weer lekker aan het been naar mijn hand toe.
Toen besloot ik dat het genoeg was. Ik had gewonnen.
Morgen weer.
Ik weet nu dat ik niet bang hoef te zijn. Ze vindt me vast op dat moment niet lief, maar dat vind ik haar ook niet. Ik zoek de ruzie niet op, dat doet zij en dat mag niet. En dat heb ik haar duidelijk gemaakt.
Ik ben zeer tevreden.
Ik weet nu ook dat het niet raar was dat ik wat angstig was. Ik heb haar pas een half jaar. Ze is nog geen half jaar onder het zadel, ze is aan het puberen, aan het wisselen, het is de eerste winter... ik denk dat veel mensen het dan even moeilijk vinden om de confrontatie aan te gaan. Maar vandaag ben ik hem niet uit de weg gegaan!
- CaroleKlomp
- Berichten: 3253
- Geregistreerd: 19-04-03
- Woonplaats: Heede
Geplaatst: 20-12-03 09:47
En het verhaal van niet willen vallen omdat is heel herkenbaar en begrijpelijk. Vroeger dacht je nergens overna en deed je gewoon, nu denk je eerst na over de feiten...ik ben dus ook niet meer zo'n held!
- Kleintje
-
- Berichten: 5763
- Geregistreerd: 08-11-01
Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-03 10:22
Larissatjuh schreef:Ja misschien heb je wel een vriending of iemand anders die er een keertje voor je op wil rijden, om haar dat gedrag een beetje af teleren
Dat werkt niet. Ze is niet dom. Ze voelt dondersgoed wie erop zit en paarden gaan uiteindelijk iedere ruiter uitproberen.
Zet er een kind op en ze doet niets behalve netjes haar rondjes lopen.
Het is iets waar je zelf doorheen moet komen en gisteren is het gelukt!
- ingeo
- Berichten: 2137
- Geregistreerd: 05-07-03
- Woonplaats: lokeren,belgie
Geplaatst: 20-12-03 13:29
! kan me jouw goed gevoel hierover heel goed voorstellen, en ben er zelfs jaloers op . mijn jonge knollie zou zo'n 'discussie' ook echt wel een keer kunnen gebruiken, maar hij blijft eigenlijk nèt braaf genoeg, precies alsof hij weet waar m'n grens ligt.vraag me wel af: één hand vast aan het zadel, andere hand om een tik te verkopen, hoeveel handen heb jij wel????
waar zit dan het stuur tijdens die explosie? ? - Kleintje
-
- Berichten: 5763
- Geregistreerd: 08-11-01
Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-03 13:35
Succes ook met jouw jonge paardje. Die grens... die gaat ie vast nog wel overschrijden als het straks weer kouder wordt. Ik hoop dat je dan ook durft op te treden, want het blijft de eerste keer toch een soort spannend.
- Imre
-
- Berichten: 14200
- Geregistreerd: 31-05-03
- Woonplaats: Grunn
Geplaatst: 20-12-03 13:40
ik heb hetzelfde probleem: afgelopen zomer gevallen daarbij mn 2 wervels gekneusd waarvoor ik nu bij een kraker loop. Rijden gaat goed, maar het opstijgen blijft eng. Ze heeft heel erg goed door dat ik me niet zo zeker voel en gaat daar gebruik van maken... Ik durfde haar niet aan te pakken als ze tijdens het opstijgen lastig werd, maar sinds deze week krijgt ze een oplawaai en een brul en het gaat al beter! Iemand anders erop laten rijden helpt bij de mijne ook niet, ze is veel te slim!
