Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-13 15:29

Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-13 15:29

Ik heb altijd les gekregen door middel van de klassieke rijkunst. Toen ik voor het eerst over de academische rijkunst hoorde vond ik het erg interessant en ben ik mezelf erin gaan verdiepen, maar ik lees steeds meer meningen van mensen die tegen academische of klassieke rijkunst zijn en het afkraken. Eigenlijk snap ik nou niet meer hoe het echt zit..
Dus, wat is nou precies het verschil tussen academische en klassieke rijkunst en hoe weet je wat beter is voor jou en je paard?

Bedankt

**Geplaatst**: 26-07-13 15:31

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 26-07-13 15:31

Ik lees even mee ik begrijp het verschil ook nog steeds niet..

Ik heb zowel een stage gelopen bij academische rijkunst als klassieke rijkunst en heb nou niet heel veel verschil gemerkt. De principes zijn toch hetzelfde..

**Geplaatst**: 26-07-13 15:50

Geplaatst: 26-07-13 15:50

[RT-D] Klassieke vs Academische Rijkunst

Dankzij dat topic heb ik het werkelijke verschil echt mogen voelen.
Voor mij zit er veel verschil tussen deze twee. 'Klassieke' dressuur, noem het zelf liever dressuur want dat is het immers ook, is het paard opleiden om het zo mentaal en fysiek beter te maken. Dit doen we doormiddel van logische oefeningen. Losmakende oefeningen, verzamelde oefeningen maar alle afgestemt op het nivo en kunnen van het paard.
Iets wat ik bij de academische rijkunst erg miste. Hier begonnen we gelijk met zijgangen en dan voornamelijk in stap. Daarnaast werken ze, zoals ze zeggen alleen vanuit draagkracht en niet vanuit stuwkracht wat natuurlijk een grote grap is want zonder stuwkracht komt een paard niet vooruit.
De oefeningen die ze gebruiken werken niet losmakend, want in stap hebben ze alleen een aanleerfunctie en doen ze verder niets. Ze maken geen gebruik van echte losmakende oefeningen, wijken voor de kuit, wending om de voorhand, wending om de achterhand etc. Ze beginnen gelijk met zijgangen die ze verkeerd aanleren omdat ze de functie ervan niet begrijpen.
Ook het werken aan de hand heeft totaal geen toegevoegde waarde omdat je de achterhand niet kunt begrenzen en zonder begrenzing van de achterhand kun je niet eens zijgangen rijden.
Kortom, ergens met de klepel en klok enzo....

Bij de dressuur is het gewoon heel logisch, je begint met loswerken en de oefeningen die je daarvoor gebruikt zijn per paard afhankelijk, je stelt een paard altijd in de hand, dan is het paard durchs genick en 'aan het bit', dit heb je nodig om contact/aanleuning met het paard te krijgen en houden. Dit hou je instant door de halve ophouding, die je ook nodig hebt om het paard uberhaupt te kunnen rijden (iets wat ze bij de academische rijkunst schijnbaar niet doen, rukjes ophoog op een blanke stang doen ze dan weer wel... 'vriendelijk' he...) kortom, iedere oefening stem je af op het paard want het doel van die oefening is weer om iets te verbeteren. Paardrijden is geen show en draait niet om de hoeveelheid oefeningen die je kunt, paardrijden is je paard verbeteren, lichamelijk en geestelijk. Het paard laten ontwikkelen in wie hij of zij werkelijk is. Dus niet het paard dwingen dingen te doen die het niet kan.

De principes zijn niet hetzelfde want bij de academische rijkunst werken ze niet vanuit het skala. Het skala is een leiddraad door de training, niet een stappenplan.
Een goed afgericht paard moet aan die punten voldoen: takt, losgelassenheit, aanleuning, schwung, rechtgerichtheid en verzameling.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-13 16:03

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-13 16:03

Bedankt voor je reactie!
Ik snapte 2 dingetjes alleen niet:
Hoe bedoel je eigenlijk dat ze bij de academische rijkunst de zij gangen verkeerd aanleren omdat ze de functie niet begrijpen?
En dat van "rukjes omhoog op een blanke stang" snapte ik ook niet :p

**Geplaatst**: 26-07-13 16:09

Geplaatst: 26-07-13 16:09

Ze rijden bij de academische rijkunst of met kaptoom of met kaptoom en blanke stang, dus zonder de trens.
Kijk de filmpjes maar een van Bent Branderup, daar 'tilt' hij iedere keer even zijn hand op en voor een paard is dan nou niet bepaald fijn als er een bit in zit met hefboomwerking. Daarnaast is de combinatie niet voor niets stang EN trens, deze 2 werken samen en de stang alleen geeft een hele andere werking.

Ze begrijpen onderandere de zijgang schouderbinnenwaarts niet omdat ze het paard niet begrenzen, dan kan aan de hand namelijk niet en als ze rijden doen ze dan ook niet want dat weet ik weet uit eigen ervaring.
Als je niet begrenst met je buitenbeen dan kan deze oefening niet goed uitgevoerd worden. Daarnaast voeren zij deze vaak uit op 4 sporen maar moet hij of 3 sporen en kan enkel in draf en galop omdat deze gangen een zweefmoment hebben. In stap heeft hij enkel een aanleerfunctie. Maar hun beweren dat het daar al een verzamelde oefening is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-13 16:17

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-13 16:17

Oké heel erg bedankt!

Ehm ik snap dat van trekjes nu ik er zo naar kijk en ik vind het idd niet zo vriendelijk.

Laatst bijgewerkt door x_Kimberlyxx op 26-07-13 16:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-07-13 16:20

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 26-07-13 16:20

http://www.youtube.com/watch?v=37zZxmnRzQc

**Geplaatst**: 26-07-13 16:31

Geplaatst: 26-07-13 16:31

Een tijdje geleden heb ik Florien de Graaf gesproken. Zij is van Academisch overgestapt naar Klassiek. Ik doe zelf Klassiek, maar ben ook erg bezig met de verschillen. Eventueel heb ik voor de liefhebbers ook nog wel twee documentjes over alle verschillende rijscholen (Frans, Duits, Italiaans, Engels etc.) per mail.

Florien vertelde dat er in de AR voornamelijk op heel laag tempo gewerkt wordt, waardoor er impuls, maar ook achterhandgebruik mist. Ook wordt er vooral veel op cirkels gewerkt met stelling, waarbij de buiging eigenlijk vooral in het midden van de hals zit, maar niet in de rest van het lijf. Ook wordt er dan gevraagd om het ondertreden van het achterbeen. En zo doe je (redelijk eindeloze) cirkels. Doordat er zoveel buiging gevraagd wordt vallen paarden juist op de buitenschouder. Door de combinatie van het lage tempo en dit eindeloze cirkelen en buigen missen AR paarden vaak bespiering op de lendenen en achterhand. Dát zie ik inderdaad wel veel op foto's, maar tot nu toe kon ik mijn vinger niet precies leggen op waar het vandaan kwam. Ook zei Florien dat haar paarden er op een gegeven moment geen zin meer in hadden, niet meer naar haar toe kwamen in het weiland, terwijl dat voorheen wel zo was. Dat was het moment waarop ze besloot een andere weg te zoeken.

Ik heb ook nog gevraagd naar de voordelen en dat waren (voor haar) de manier van lesgeven van Bent en dat ze toch iets van de hogeschooloefeningen heeft meegepikt, dat vond ze erg gaaf. Ook heeft ze bij Bent heel goed leren voelen wat er onder haar gebeurt, maar voor het paardenlijf vond ze AR niet de juiste weg. Nog over dat ondertreden: ze vertelde dat Bastiaan de Recht (Klassiek) juist meer kijkt naar het BUITENachterbeen wat búiten de massa geplaatst wordt, i.p.v. hameren op het binnenachterbeen ónder de massa (omdat het een logisch gevolg is?) en daarvoor rijd je zijgangen op de cirkel. Interessant!

Tot zover mijn bijdrage.

**Geplaatst**: 26-07-13 19:29

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 26-07-13 19:29

Ik ben begonnen met de AR, en het doel is het gymnastiseren van je paard. Ik werk helemaal niet lang op de cirkel maar gebruik juist de lange zijden voor de schouderbinnenwaarts en de travers straks de renvers, oefeningen om het paard soepel te houden en recht te richten. Als je paard op de cirkel over de schouder naar buiten valt doe je echt iets niet goed want dat kun je zeker begrenzen. De lengtebuiging moet juist door het hele lichaam en niet alleen de hals..... Ik denk dat niet iedereen even goed begrijpt wat de bedoeling is, maar met een goede instructie gebeuren dat soort dingen zeker niet. Door het werken aan de hand kun je het paard eerst recht maken in zijn lijf, leren het binnen achterbeen onder de massa te zetten zodat juist straks onder het zadel je paard je makkelijker kan dragen... Ook bij de AR wordt erg gelet op het buitenachterbeen dat dit niet buiten de massa gezet wordt, juist aan de hand kun je dat heel goed bekijken. Ik ben begonnen met AR omdat mijn paard geblesseerd was en ik er niet op mocht (rugblessure), het werken aan de hand leek mij super om toch iets te doen met hem. Tijdens mijn controles bij de kliniek (Bodegraven) kreeg ik na een paar maanden complimenten dat mijn paard zo enorm was verbeterd en zoveel soepeler was. Een mooier en beter compliment kon ik niet krijgen en voor mij een teken dat ik met de AR goed bezig ben. En het bit (de kandare) is uiterst vriendelijk, de teugel hangt vrijwel altijd los. De kaptoom is voor de buiging te verkrijgen, vandaar vaak de twee teugels.

Er wordt inderdaad gewerkt met draagkracht, en geen stuwkracht. Ik merk enorm veel verbetering sinds de stuwkracht van mijn Noordzweed (trekpaardtype) aan het verminderen is. Niet meer drammerig, niet meer zichzelf scheef zetten. En zijn asymetrische bespiering in de achterhand begint langzaam aan symetrisch te worden.

Ik reed al 20 jaar gewoon Engelse dressuur, maar waar ik nu mee bezig ben geeft me veel meer voldoening en mijn paard heeft er enorm veel plezier in.

Maar goed alles staat en valt met goede instructie.

**Geplaatst**: 26-07-13 19:58

Geplaatst: 26-07-13 19:58

xmarliez schreef:
[RT-D] Klassieke vs Academische Rijkunst

Dankzij dat topic heb ik het werkelijke verschil echt mogen voelen.
Voor mij zit er veel verschil tussen deze twee. 'Klassieke' dressuur, noem het zelf liever dressuur want dat is het immers ook, is het paard opleiden om het zo mentaal en fysiek beter te maken. Dit doen we doormiddel van logische oefeningen. Losmakende oefeningen, verzamelde oefeningen maar alle afgestemt op het nivo en kunnen van het paard.
Iets wat ik bij de academische rijkunst erg miste. Hier begonnen we gelijk met zijgangen en dan voornamelijk in stap. Daarnaast werken ze, zoals ze zeggen alleen vanuit draagkracht en niet vanuit stuwkracht wat natuurlijk een grote grap is want zonder stuwkracht komt een paard niet vooruit.
De oefeningen die ze gebruiken werken niet losmakend, want in stap hebben ze alleen een aanleerfunctie en doen ze verder niets. Ze maken geen gebruik van echte losmakende oefeningen, wijken voor de kuit, wending om de voorhand, wending om de achterhand etc. Ze beginnen gelijk met zijgangen die ze verkeerd aanleren omdat ze de functie ervan niet begrijpen.
Ook het werken aan de hand heeft totaal geen toegevoegde waarde omdat je de achterhand niet kunt begrenzen en zonder begrenzing van de achterhand kun je niet eens zijgangen rijden.
Kortom, ergens met de klepel en klok enzo....

Bij de dressuur is het gewoon heel logisch, je begint met loswerken en de oefeningen die je daarvoor gebruikt zijn per paard afhankelijk, je stelt een paard altijd in de hand, dan is het paard durchs genick en 'aan het bit', dit heb je nodig om contact/aanleuning met het paard te krijgen en houden. Dit hou je instant door de halve ophouding, die je ook nodig hebt om het paard uberhaupt te kunnen rijden (iets wat ze bij de academische rijkunst schijnbaar niet doen, rukjes ophoog op een blanke stang doen ze dan weer wel... 'vriendelijk' he...) kortom, iedere oefening stem je af op het paard want het doel van die oefening is weer om iets te verbeteren. Paardrijden is geen show en draait niet om de hoeveelheid oefeningen die je kunt, paardrijden is je paard verbeteren, lichamelijk en geestelijk. Het paard laten ontwikkelen in wie hij of zij werkelijk is. Dus niet het paard dwingen dingen te doen die het niet kan.

De principes zijn niet hetzelfde want bij de academische rijkunst werken ze niet vanuit het skala. Het skala is een leiddraad door de training, niet een stappenplan.
Een goed afgericht paard moet aan die punten voldoen: takt, losgelassenheit, aanleuning, schwung, rechtgerichtheid en verzameling.

Iets met een klok en een klepel? Volgens heb jij je niet helemaal goed voor laten lichten, ik kan me in elk geval totaal niet in je verhaal vinden...

**Geplaatst**: 26-07-13 20:11

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 26-07-13 20:11

Achja dat had ik ook niet verwacht hoor

**Geplaatst**: 26-07-13 20:31

Geplaatst: 26-07-13 20:31

Ik ben het helemaal eens met xmarliez.
Het rechtrichten van je paard is echt een term geworden terwijl het inweze niets anders betekend dan het recht richten van de schouders ten opzichte van de achterhand. De voorhand van een paard is namelijk smaller dan de achterhand, als je het paard gewoon langs de wand laat gaan dan gaat je paard scheef. Daarom moet je altijd schoudervoor rijden, dat is rechtrichten. Dan plaats je de voorhand weer recht voor de achterhand.

Ik heb ook een tijd AR gereden, ik was al bezig met de werkpiouette en de appuyemeten dus het is niet dat we er niets van begrepen maar wat heb ik daar spijt van zeg.
Ze rijden de hele tijd met alleen maar halsbuiging en dat noemen ze dan stelling en lengtebuiging.
Stelling is alleen in de nek, de hals blijft daarbij recht. Lengtebuiging is in het hele lichaam van het paard en daar heb je je buitenbeen bij nodig dus aan de hand (op hun manier) is dat al niet mogelijk.
Zoiets simpels als stelling leer je met AR dus al niet. Het enige wat er bij mij paard uiteindelijk gebeurde is dat ze een jaar lang met een schouder blessure heeft rondgelopen vanwege de halsbuiging.
Kijk maar eens kritisch naar foto's van mensen die AR rijden, je zal in alle oefeningen halsbuiging zien en meestal niet zo weinig ook.

Verder leer je alleen maar zijgangen aan terwijl je een paard eerst moet loswerken in de gewrichten en banden voordat je aan verzameling kan beginnen. Zijgangen werken namelijk verzamelend.
Een paard wat niet losgewerkt is kan nooit helemaal taktmatig gaan (stap 1, de takt). De been zetting is dan net iets ongelijk. Verzamelende oefeningen hebben het effect dat de gang bijv de draf meer verheven wordt, het diagonale benenpaar blijft langer aan de grond, als je paard nog niet taktzuiver is in alle gangen en je gaat de draf meer verheven maken dan wordt het verschil in de takt van de beweging nog groter dus in feite maak je je paard nog schever.
AR instructeurs zeggen dan, nee van wijken krijgt stuwkracht en dat willen we niet, maar zonder stuwkracht komt je paard niet vooruit.
Zonder stuwkracht kan je paard niet verzamelen omdat de stuwkracht de benen langer aan de grond kan houden en zo de beweging meer verheven kan worden.

En dit alles nog maar een topje van de ijsberg van alles wat er niet klopt aan AR.

Wat ik nog het ergste vind is dat ze zeggen dat zij ook klassiek zijn en dat is dus echt niet waar!
Die Bent die zichzelf uitgroept als Grootmeester.. wat een ego zeg.
AR is geen Klassiek.

**Geplaatst**: 27-07-13 09:21

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 27-07-13 09:21

Ik ga zeker niet akkoord met heel de uitleg van "xmarliez" Er zitten zeker waarheden in en tegelijkertijd ook veel onzin.
Er worden idd veel termen en namen genoemd en eigenlijk gaat het om een heel complex gebeuren het paardrijden op een correcte manier.
De één legt een beetje meer nadruk op dit de ander op iets heel anders, maar ze bedoelen eigenlijk hetzelfde als eindresultaat.
In maneges en dressuur stallen zie je heel veel klepels rondrijden en maar heel weinig klokken, en dan is er nog het feit dat iedere klok toch net iets anders klinkt.

**Geplaatst**: 27-07-13 10:53

Geplaatst: 27-07-13 10:53

Het Scala der Ausbilding is een in twee eeuwen door honderden gepassioneerde experts geëvolueerd en uitgewerkt africhtings systeem voor paarden dat tot het best mogelijke resultaat leidt met het minste risico van problemen en fouten.

Er zijn op het moment een aantal personen vooral commercieel actief met een "nieuw" systeem van africhting, de zg AR.
Dit is een systeem waarin het begrip VOORWAARTS terzijde is gelegd, het voorwaarts is het belangrijkste onderdeel in de Klassieke africhting, alles wordt hier op gebaseerd en gebouwd.
Zonder het voorwaarts zijn er geen nageeflijkheid, durchlassigkeit, tact en schwung er blijft slechts circus dressuur over.
Alle bewegingen van het paard in de Klassieke rijkunst komen voort uit het voorwaarts, zelfs het achterwaarts.
Zo werkt het systeem, anders niet.

Het voorwaarts is terzijde gelegd omdat het in eerste instantie voor de ruiter vermoeiend en mogelijk vervelend is, het "verkoopt" niet.
Het vraagt het nl om bij een jong paard voortdurend, zonder aflaten en voor alles alert te zijn op dat net een beetje meer naar voren gerichte energie die er gevraagd wordt dan dat wat het paard van zichzelf aanbiedt in plaats van allerlei mooie figuren in een mooie houding te rijden.
Zonder voorwaarts gaat het paard zijn ruiter niet actief dragen, een unieke ervaring, het gevoel met het bekken in de achterhand van het paard te zakken, één te worden. Denk aan Centaur.

Het voorwaarts wordt veel verward met zg looplust wat in werkelijkheid slechts het vluchten/ontwijken is van een paard dat angstig, onzeker of ongehoorzaam is.

Vanuit het voorwaarts evolueren in een aantal jaren met toepassing van rijkunstige oefeningen op een harmonische manier het dragen en de oprichting.
Paarden op deze manier ontwikkeld voelen zich duidelijk zichtbaar lichamelijk en geestelijk goed en zijn fijn te rijden.
We zien er helaas nog maar weinig zo als gevolg van het gebrek aan duidelijkheid voortkomend uit onzekerheid en gepassioneerde kennis bij het grote merendeel van de hedendaagse instructeurs.
Er worden veel te veel commerciële compromissen gesloten.

Het Scala der Ausbildung:
Drie stadia, zes hoofdbegrippen

In de Duitse rijkunstige theorie worden drie stadia in de scholing van een paard beschreven.

Het eerste stadium is de gewenningsfase, de fase dat een jong, groen paard moet leren wennen aan het ruitergewicht op zijn rug en daarin zijn evenwicht moet zien te vinden.
In die eerste fase staan de takt en Losgelassenheit centraal. Losgelassenheit is een Duits begrip dat neerkomt op ontspannen (losgelatenheid).

In het tweede stadium van de scholing heeft het paard al een horizontaal evenwicht onder de ruiter bereikt en is het streven er op gericht het achterbeengebruik te stimuleren en het horizontale evenwicht nog meer te bevestigen. In de gemiddelde twee jaar staan de aanleuning en de Schwung op de voorgrond.

De derde fase van de scholing van een paard is de moeilijkste. In deze fase moet de draagkracht worden ontwikkeld. Het paard moet zijn evenwicht van een horizontaal evenwicht gaan verplaatsen naar een evenwicht op de achterhand. Bij deze fase van de scholing horen de begrippen recht richten en verzamelen.

Hier onder worden de zes hoofdbegrippen takt, Losgelassenheit, aanleuning, Schwung, recht richten en verzameling besproken.
Takt
Het eerste steeds terugkomende basisbegrip in de dressuurscholing is takt. Het paard heeft drie basisgangen, de stap, draf en galop. Elke basisgang heeft zijn eigen takt, met een opeenvolging van stappen (stap), passen (draf) of sprongen (galop). Takt wil dus zeggen: het eigen zuivere ritme van de beweging. De stap is eens schrijdende en schwungloze gang, de draf en galop zijn beide bewegingen met schwung en met een zweefmoment. De zuivere takt is zo'n belangrijke basis voor de scholing van een paard, dat deze nooit verloren mag gaan. Niet bij een jong paard, niet bij een verder doorgereden paard. Op geen enkel moment tijdens het rijden.

Losgelassenheit
Losgelassenheit is een synoniem voor losheid, souplesse en ontspanning. Het bevestigen van de zuivere takt en het streven naar ontspanning (Losgelassenheit) zijn de voornaamste trainingsdoelen van de gewenningsfase, de eerste anderhalf jaar van de scholing. Als je werkt aan de zuivere takt in het begin, stel je het paard in staat om in balans te gaan onder de ruiter. Dan kan het paard gaan swingen, voorwaarde voor de Losgelassenheit. Takt en Losgelassenheit beïnvloeden elkaar wederzijds. Een paard kan alleen in zuivere takt gaan, als de rug swingt en de spieren van de hals en rug zich zonder dwang aanspannen en ontspannen. Bij een ontspannen gaand paard, buigen en strekken de gewrichten van het paard zich gelijkmatig en ziet het paard er tevreden uit.

Aanleuning
Aanleuning is een veerkrachtige verbinding die ontstaat nadat het paard in nageeflijkheid voorwaarts en eventueel neerwaarts gereden wordt. De aanleuning, aangenomen door het paard op de ruiterhand, mag noch te zwaar, noch te licht zijn. Het gewicht van de aanleuning wordt bepaald door het evenwicht van het paard en daarbij de graad van africhting of verzameling. Een goede aanleuning heeft altijd een wisselwerking met de al besproken begrippen takt en volledige ontspanning (Losgelassenheit) en met de nog te bespreken begrippen Schwung, recht richten en verzameling. Dit alles bij elkaar heeft als resultaat dat het paard fijn te rijden is.
Aanleuning komt echter niet alleen tot stand door een veerkrachtige verbinding tussen ruiterhand en de mond van het paard. Er zijn meerdere contactpunten van belang om tot een goede aanleuning te komen, namelijk een voortdurend contact met jouw been en het paard en je zit (met je zit heb je contact met het paard en geef je hulpen, die door het paard beantwoord kunnen worden). Het derde contactpunt is vervolgens het teugelcontact, waaruit de aanleuning van de mond en de ruiterhand ontstaat. Deze drie punten samen bepalen dan de kwaliteitsvolle aanleuning die tot een volkomen harmonie en begrip van paard en ruiter leiden.

Schwung
Schwung is het doorgaan van de energieke impuls van de achterhand naar de totale voorwaartse beweging van het paard. Een paard beweegt schwungvol wanneer hij zijn benen energiek optilt en in het zweefmoment met zijn ledematen goed naar voren doorswingt.
De ruiter begint met impuls te rijden: de door de ruiter opgewekte en volkomen beheerste voorwaartse drang. Het echte mooie losse en swingende bewegen door het lijf ontwikkelt zich uit deze impuls. Schwung wordt bereikt door het activeren van het achterbeen. Een ruiter activeert de achterbenen door het rijden van veel korte tempowisselingen en overgangen. Veel ruiters denken dat Schwung, de swingende beweging van het paard met een losgelaten rug, iets aangeborens is van het paard. Bij een goede basisopleiding van een paard kun je wel degelijk de Schwung ontwikkelen. Het echte swingen, het imponeren met losse, soepele bewegingen, staat niet op zichzelf. Het hangt nauw samen met een fijne takt en aanleuning. En met de losheid en ontspanning van een paard.

Recht richten...............!
Wanneer de takt, ontspanning, aanleuning en Schwung bij het jonge paard redelijk bevestigd zijn, wordt het tijd voor een volgende stap: het ontwikkelen van meer evenwicht op de achterhand. Als eerste aandachtspunt hiervoor geld het recht richten. Het recht richten is een essentiële voorwaarde voor verzameling en het echte dragen van het paard. Een paard is van nature niet recht. De heupen van het paard zijn breder dan de schouders, wat ervoor zorgt dat het paard geneigd is om met zijn buitenschouder en buitenheup aan de wand te kleven: het paard gaat scheef. Daarnaast heeft elk paard van nature een gemakkelijke kant. Een ruiter moet deze scheefheid proberen weg te trainen door het juiste werk. Een scheef paard kan nooit in balans gaan: de kracht komt niet optimaal van achter naar voren door.
De bewegingsimpuls van het paard moet vanuit de achterhand komen. Elke manier van hulpen geven die van voor naar achteren werkt, is beslist fout. Een recht gericht paard is recht op een rechte lijn, en zoveel gebogen op de gebogen lijn als die lijn van hem vraagt.
Wie goed nadenkt over het natuurlijke scheef gaan bij een paard begrijpt dat een ruiter vanuit de achterhand moet denken en steeds bezig moet zijn om de voorhand weer voor de achterhand te plaatsen. De belangrijkste oefening voor het verbeteren van de draagkracht en het recht richten is altijd het rijden van schouderbinnenwaarts. In een correcte schouderbinnenwaarts treedt het binnenachterbeen in het spoor van het buitenvoorbeen. Door het naar binnen brengen van de voorhand maak je het paard niet naar de andere kant scheef, maar juist recht omdat de achterhand nu geactiveerd wordt en zich niet meer kan onttrekken aan een dragende werking.

Verzameling
Zie verzameling voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Met behulp van de Schwung en het recht richten is het mogelijk een paard te motiveren om meer gewicht op zijn achterhand te gaan dragen. Dat dragen van meer gewicht op de achterhand heet verzameling. Beide achterbenen worden gelijkmatig in de richting van het zwaartepunt van het paard opgetild en weer neergezet. Door de toenemende kracht van het paard kan het paard zich meer gaan buiden in zijn gewrichten van de achterhand (Hankenbiegung). De croupe van de achterhand daalt daardoor iets, de oprichting in de voorhand neemt tegelijkertijd toe. De drafpassen of galopsprongen van het paard worden door het toegenomen buigen en strekken van de gewrichten van de achterhand meer verheven.

Het einddoel: Durchlässigkeit
In de rijkunstige theorie staat de term Durchlässigkeit beschreven als iets om voortdurend naar te streven en als einddoel van de dressuurscholing. Durchlässigkeit is een moeilijk te vertalen Duitse rijkunstige term, die zo ongeveer volledige souplesse en het steeds volkomen doorkomen van alle hulpen betekend. Het verkrijgen van Durchlässigkeit is dus het doel van alle trainingsarbeid. Het mag dan misschien een moeilijk woord zijn, de bedoeling is simpel. Het gaat er om dat het paard nergens strak of stijf is. Dat het paard zich nergens vasthoudt in zijn spieren en gehoorzaam en soepel steeds luistert naar de hulpen van de ruiter. Hij 'laat' de hulpen als het ware 'door': Durchlässig.

**Geplaatst**: 28-07-13 10:06

Geplaatst: 28-07-13 10:06

aeolusnr1 schreef:
Ik ga zeker niet akkoord met heel de uitleg van "xmarliez" Er zitten zeker waarheden in en tegelijkertijd ook veel onzin.
Er worden idd veel termen en namen genoemd en eigenlijk gaat het om een heel complex gebeuren het paardrijden op een correcte manier.
De één legt een beetje meer nadruk op dit de ander op iets heel anders, maar ze bedoelen eigenlijk hetzelfde als eindresultaat.
In maneges en dressuur stallen zie je heel veel klepels rondrijden en maar heel weinig klokken, en dan is er nog het feit dat iedere klok toch net iets anders klinkt.

Wat is er onzin aan?

De mensen waar ik destijds les van heb gehad hebben allemaal een 3e graad bij Marijke gehad en hoger dus kan me niet voorstellen dat het daar aan gelegen heeft dat mijn ervaringen met de academische dressuur niet goed zijn...
Wat misskrisss al verteld. Er wordt niet aan het voorwaartse gewerkt omdat ze enkel denken vanuit draagkracht maar hoe kan een paard in evenwicht op de achterhand gaan als het niet eens getraind wordt in/naar horizontaal evenwicht? Stuwkracht heb je altijd nodig want een paard moet immers altijd voorwaarts zijn en voorwaarts (willen) gaan.
Ga je het voorwaartse weg halen kun je niet meer werken met de halve ophouding, want er is geen energie van achteruit die in het lichaam behouden moet worden, je kunt dus nooit van achter naar voren rijden en daarnaast hebben de oefeningen totaal geen zin.

De losmakende oefeningen, hebben als doel de spieren en gewrichten van een paard losser te maken, hierdoor kan het paard beter bewegen, in een betere takt gaan, 'losgelaten' gaan en kan er een goede aanleuning tot stand komen. Afgestemt op het nivo van paard en ruiter ga je daarna over tot de verzamelde oefeningen. Hiermee zorg je voor het vermeerderd buigen van de achterhand, dat is namelijk verzameling. Het buigen van de gewrichten in de achterhand. Dit kan enkel tot stand komen als het paard eerst los is gewerkt en al in horizontaal evenwicht gaat, dus moet het paard stuwkracht hebben. Door het paard van horizontaal evenwicht naar evenwicht op de achterhand te laten gaan ga je steeds meer draagkracht van je paard verwachten maar dit is nog steeds pas enkel mogelijk als het paard voorwaarts denkt en gaan zal, dus met stuwkracht.

Daarnaast zijn oefeningen zoals schouderbinnenwaarts, travers, renvers, appuyementen en pirouettes verzamelde oefeningen. In stap werken de travers en renvers wel losmakend maar enkel als het juist uitgevoerd wordt. Dus met begrenzing van de achterhand, met de juiste stelling en géén halsbuiging en met de halve ophouding. Dit is dus weer enkel mogelijk mét stuwkracht en mét hand, been en zit hulpen en dus niet aan de hand.

Een paard kan door het los te gooien wel 'los' voelen. Maar zo een paard zal bij het uitvoeren van losmakende oefeningen ook aangeven blokkades te hebben ookal is het altijd 'los' gereden. Puur omdat oefeningen rijden zonder halve ophoudingen (uberhaupt rijden zonder halve ophoudingen...), zonder begrenzig van je benen en zit en zonder voorwaartse drang niets doen voor het paard.

Ik heb werkelijk nog nooit een paard gezien binnen de academische rijkunst die straalt, trots is op zichzelf en graag werken wil.

**Geplaatst**: 28-07-13 10:42

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 28-07-13 10:42

@ xmarliez
Geen idee van wie jij les hebt gehad, maar ik krijg al jaren les volgens de academische rijkunst en er word wel degelijk aan voorwaarts gewerkt want zonder voorwaarts ook geen verzameling en andersom en ook aan de hand kun je je paard heel goed opleiden, vreemd dat jij alle dingen noemt zoals horizontalen balans enz , juist daar zijn ze ook mee bezig, miss op een andere manier verwoord dan, maar zeker heb je voor voorwaarts stuwkracht nodig, maar niet op de voorhand vallende paarden wat je heel vaak wel in de dressuur ziet,
Waar komt jou wrange smaak vandaan en hoe kom je erbij dat de paarden niet trots en niet graag willen werken, ik train al mijn paarden op deze manier al jaren en ik heb trotse paarden die graag willen werken en die lichamelijk zo verbeteren dat ze ook in vrije beweging beter worden.
Zelfs de stugge flegmatieke paarden die ik train zijn werk willend geworden en soepel en willen heel graag werken, dus ja geen idee waar jij je kennis toen vandaan hebt gehaald, maar niet bij de juiste personen dan.

**Geplaatst**: 28-07-13 11:04

Geplaatst: 28-07-13 11:04

Even over het voorwaarts. Op het filmpje van Brent denk ik te zien wat wordt bedoeld. Ik mis hier in alles wat hij doet het voorwaartse. Bovendien zie ik taktfouten en een ontzettend overdreven stelling in de hals. Wel knap als dit paard helemaal blind is trouwens. Het vertrouwen van het paard in de ruiter is dan erg groot, maar verder train je volgens mij op deze manier niet hele paard en dat is wat volgens mij de klassieken (als daarmee de Duitse school bedoeld) wel doen. En dat laatste spreekt mij in ieder geval veel meer aan.

**Geplaatst**: 28-07-13 11:52

Geplaatst: 28-07-13 11:52

vur schreef:
Even over het voorwaarts. Op het filmpje van Brent denk ik te zien wat wordt bedoeld. Ik mis hier in alles wat hij doet het voorwaartse. Bovendien zie ik taktfouten en een ontzettend overdreven stelling in de hals. Wel knap als dit paard helemaal blind is trouwens. Het vertrouwen van het paard in de ruiter is dan erg groot, maar verder train je volgens mij op deze manier niet hele paard en dat is wat volgens mij de klassieken (als daarmee de Duitse school bedoeld) wel doen. En dat laatste spreekt mij in ieder geval veel meer aan.

Gaat het filmpje over het voorwaarts dan of juist over een verzameling?
Miss eens een link van het filmpje?
Want stelling word vaak ook verkeerd begrepen.

**Geplaatst**: 28-07-13 14:21

Geplaatst: 28-07-13 14:21

De grote misvatting die we alom zien is het te denken dat een paard zich verzameld door zich in de gewrichten van de achterhand te buigen.
Dit heeft een soortgelijk effect als wanneer wij ons in onze knieën buigen er veranderd dan nagenoeg niets.

Het doorbuigen is slechts een resultaat van verzameling en niet de veroorzaker.
Verzameling is veel complexer dan dit, het komt voort uit de voorwaarts opwaarts stuwende krachten van de achterhand.
Wanneer deze stuwing opgevangen en begrensd wordt door de hand zal het paard de buikspieren aanspannen en in de beweging de lende en rugspieren om daarmee de voorhand omhoog te tillen, terwijl het dit doet zal het meer of minder doorbuigen in de gewrichten van de achterbenen om ook al deze spieren optimaal in te kunnen zetten om zijn veranderende evenwicht te kunnen bewaren.

Om tot échte verzameling te kunnen komen moet een forse spierontwikkeling doormaken, het moet hiervoor langere tijd juist getraind worden.
Dit deel wordt steeds meer overgeslagen omdat het niet voldoende spectaculair is, geen punten voor het ego oplevert.

Hier komt de AR voor de dag. De "hoge" ruiters in de AR laten gekrabbel in draf en een vier tacts galop zien. Wél losgelatenheid, geen Schwung, wél daling van de achterhand, geen verhevenheid van gangen. Kleine adel, geen grote.....
Dit is het essentiële verschil met de Klassieke Dressuur.

Laatst bijgewerkt door Simpelman op 28-07-13 14:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-07-13 14:23

Geplaatst: 28-07-13 14:23

Grapje. In verzameling rijd je ook voorwaarts. Daar zie ik in het filmpje niks van terug. De link staat trouwens hier boven ergens.
Dit was trouwens een reactie op Midgie.

**Geplaatst**: 28-07-13 14:36

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 28-07-13 14:36

Bedankt weer voor je heldere bijdrage, Simpelman

Ik lees je posts altijd graag.

**Geplaatst**: 28-07-13 14:50

Geplaatst: 28-07-13 14:50

midgie schreef:
@ xmarliez
Geen idee van wie jij les hebt gehad, maar ik krijg al jaren les volgens de academische rijkunst en er word wel degelijk aan voorwaarts gewerkt want zonder voorwaarts ook geen verzameling en andersom en ook aan de hand kun je je paard heel goed opleiden, vreemd dat jij alle dingen noemt zoals horizontalen balans enz , juist daar zijn ze ook mee bezig, miss op een andere manier verwoord dan, maar zeker heb je voor voorwaarts stuwkracht nodig, maar niet op de voorhand vallende paarden wat je heel vaak wel in de dressuur ziet,
Waar komt jou wrange smaak vandaan en hoe kom je erbij dat de paarden niet trots en niet graag willen werken, ik train al mijn paarden op deze manier al jaren en ik heb trotse paarden die graag willen werken en die lichamelijk zo verbeteren dat ze ook in vrije beweging beter worden.
Zelfs de stugge flegmatieke paarden die ik train zijn werk willend geworden en soepel en willen heel graag werken, dus ja geen idee waar jij je kennis toen vandaan hebt gehaald, maar niet bij de juiste personen dan.

Hoe kun je een paard aan de hand goed opleiden dan? Leg het mij eens uit. En dan bedoel ik echt aan de hand, niet aan de lange teugel.
En ik werk niet met balansen maar met evenwicht, een paard gaat altijd in balans anders valt het om. Het is het evenwicht waar je wat aan kunt veranderen.
Wat is horizontaal evenwicht dan precies volgens jou? En hoe komt dat tot stand? En hoe voorkom je op de voorhand vallende paarden, wat is op de voorhand eigenlijk precies?

Is dit een vrolijke, goed in evenwicht gaant paard?
http://www.klassiekpaardrijden.nl/afbee ... g%2028.jpg

Of deze
http://www.trainjepaard.nl/img/site/ful ... 531410.jpg

Of deze
http://claudiawolters.nl/wp-content/upl ... lano-2.jpg
Of op deze startpagina
http://claudiawolters.nl/

**Geplaatst**: 28-07-13 14:57

Geplaatst: 28-07-13 14:57

Rianne11_42 schreef:
Bedankt weer voor je heldere bijdrage, Simpelman Ik lees je posts altijd graag.

Hier nog iemand!

**Geplaatst**: 28-07-13 15:02

Geplaatst: 28-07-13 15:02

Of dit: http://www.youtube.com/watch?v=xscvU2Oh5Hw
Hoeveel paarden zie jij hier die werkelijk stralen en trots zijn? En hoeveel ruiters zie je die hebben leren zitten, en dan maar nog niets te zeggen over het harnachement.
Die oefeningen, wat hebben die op deze manier voor doel?

Ik ben daar zó benieuwd naar juist omdat ik les heb gehad van mensen die samen met Marijke van allerlei plannen aan het opstellen zijn met allerlei andere dingen er tussen 'zitcursussen' etc. Allemaal leuk maar hoe kun je een zit verbeteren als je niet eens leert rijden?

**Geplaatst**: 28-07-13 15:13

Geplaatst: 28-07-13 15:13

xmarliez schreef:
Of dit: http://www.youtube.com/watch?v=xscvU2Oh5Hw
Hoeveel paarden zie jij hier die werkelijk stralen en trots zijn? En hoeveel ruiters zie je die hebben leren zitten, en dan maar nog niets te zeggen over het harnachement.
Die oefeningen, wat hebben die op deze manier voor doel?

Ik ben daar zó benieuwd naar juist omdat ik les heb gehad van mensen die samen met Marijke van allerlei plannen aan het opstellen zijn met allerlei andere dingen er tussen 'zitcursussen' etc. Allemaal leuk maar hoe kun je een zit verbeteren als je niet eens leert rijden?

Jee zeg wat een haat tegen deze mensen, waarom?

Laat dan eens een filmpje zien van hoe jij het wel wil zien,

Ik krijg trouwens geen les van deze mensen hoor, maar vraag me af wat ze jou misdaan hebben.
En op de filmpjes en foto,s zie ik mensen die hun paarden dingen aan het leren zijn , dus concentratie van beide, wat is daar mis mee?
Je kan bij het aanleren geen trots paard zien, maar een oplettend en geconcentreerd paard.

Maar laat dan eens het verschil zien van ene paard wat iets aangeleerd word wat trots en vrolijk loopt te zijn?