Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-03 12:23

Geplaatst: 10-11-03 12:23

De dingen die jij aangeeft Abby, zijn wel redenen waarom ik ruiters die nog niet zoveel kunnen altijd aanraad om een paard te kopen die al wat meer kent, daardoor krijg je een goede leermeester, als je dat meerdere keren hebt ervaren kun je zelf gaan starten om een groen paard op te leiden.

**Geplaatst**: 10-11-03 13:04

Geplaatst: 10-11-03 13:04

sjakie"]
en deze begrijp ik dan weer niet . Ik denk dat iedere ruiter ooit wel eens flink de balen heeft (gehad!) van zijn paard, terecht of niet. het lijkt mij veel verstandiger om daar op in te gaan dan ze in hun sop te laten gaar koken.

omdat zoals je zelf zegt
[quote="Dickie"]
omdat de week daarop een dergelijke ruiter vast wel weer iets anders gevonden heeft dat niet naar het zin gaat
[/quote]

Je kunt een ruiter veel beter leren omgaan met zijn gevoel van woede en frustratie dan iemand de deur te wijzen.
[/quote]

en

[quote="Arno24 schreef:
Als je alle ruiters in hun sop laat gaarkoken die een keer kwaad worden, werk je alleen maar problemen in de hand. Immers, ruiters die alleen maar aan het stressen zijn op hun paard, verzieken niet alleen de sfeer en het plezier in het rijden voor zichzelf, ze verzieken ook het paard ermee. Conclusie, pak JUIST die ruiters aan.

Hebben jullie gelijk in, zoals jullie het hier beschrijven bedoelde ik het ook min of meer. Ik spreek mezelf in die zin ook tegen. Met de betreffende zin bedoelde ik alleen, dat je het zulke ruiters zelf op hun eigen paard uit moet laten zoeken (dwz zichzelf beter leren beheersen), ipv dat je als instructrice het steeds voor ze oplost, zoals jullie ook stellen.

**Geplaatst**: 10-11-03 13:11

Geplaatst: 10-11-03 13:11

Mijn instructeur hoeft er geen oefeningen in te rijden voor mij, dat wil ik liever uiteindelijk zelf aan hem leren.
Mijn instructrice stapt soms wel eens op Duvel, maar dan meer om een door mij gemaakte fout te laten zien en even te laten zien hoe het dan wel moet, maar dat is dan hooguit 5 minuten en dan stap ik erzelf weer op.
Mijn paard hoeft niet door een ander doorgereden te worden voor ik er zelf mee aan de slag kan.

**Geplaatst**: 10-11-03 16:59

Geplaatst: 10-11-03 16:59

voordelen mwah, bij sommige paarden bljft het hangen, dan is het even duidelijk voor je wat je moet voelen, maar je weet dan niet hoe je het zelf moet doen, daarnaast is het gevoel vaak anders dan wat het oog ziet, dus somd is het wel fijn als je instructeur even je paard aanvoelt zodat hij beter kan in spelen op het geen waarmee je bezig bent.

**Geplaatst**: 17-11-03 18:37

Geplaatst: 17-11-03 18:37

Ik merk het meestal wel.....als mijn insticteur op lenny heeft gereden(meestal even aangepakt van hoe zit dat ook al weer!)
dan loopt ze altijd wel een stuk beter(namelijk een stront eigenwijze pony)
daanrna wil ik zelf ook nog ''het moeilijke'' even herhalen.......
dan hebik er ook toch nog aan meegewerkt!

**Geplaatst**: 18-11-03 20:34

Geplaatst: 18-11-03 20:34

Ook helemala mee eens, Eens in de maand rijd mijn instructise erop, en als ik er dan opga, heb ik een geweldig paard onder me. Zit als een huis. superlicht in de hand, elektrisch voor het been etc. Na een paar rondjes voel ik het al wat "wegglippen" Maar de volgende dag heb ik zeker een fijn paard

**Geplaatst**: 18-11-03 20:43

Geplaatst: 18-11-03 20:43

Maar wat heb je eraan als je dat zelf niet voor elkaar kunt krijgen?
Het gevoel, zal er dan wel gezegd worden, maar dat hoef ik neit elke keer te voelen, dat onhou ik wel Lachen

.

Ik wil dat gevoel er dus zelf in rijden, naartoe rijden.
Want dan kan ik dat proberen elke keer dat ik rij voor elkaar te krijgen en ook als ik eens op een ander paard zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-03 01:22

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-03 01:22

runningkawa schreef:
Maar wat heb je eraan als je dat zelf niet voor elkaar kunt krijgen?
Het gevoel, zal er dan wel gezegd worden, maar dat hoef ik neit elke keer te voelen, dat onhou ik wel .

Ik wil dat gevoel er dus zelf in rijden, naartoe rijden.
Want dan kan ik dat proberen elke keer dat ik rij voor elkaar te krijgen en ook als ik eens op een ander paard zit.

Natuurlijk Kawa, dat is en blijft je doel.
Maar als je paard vervelend is en je humeur, je zelfvertrouwen en het zelfvertrouwen van het paard, de stemming en de band die in de combinatie is, lichtelijk op de tocht komen...... Dan vind ik het als instructeur gezien een plicht om het paard even te rijden zodat daarna de les op een correcte manier zonder schade aan alle kanten kan worden voortgezet. Als leerling vind ik ervaar ik het altijd als zeer plezierig als mijn instructeur erop gaat. Dan kan je goed zien hoe je paard loopt, dan kan je zien wat er eigenlijk inzit, je kan het daarna voelen en je kan beter begrijpen waar je naar toe wilt werken. Doodat de instructeur het paard kent, dat geldt weer voor beiden(als intructeur en leerling voor mij)kan je de aanwijzingen nog meer perfectioneren. Dat betekent dat je de begeleiding nog specifieker kan geven omdat de service op maat van het paard gegeven wordt.

**Geplaatst**: 19-11-03 13:58

Geplaatst: 19-11-03 13:58

Als mijn instructrice op Kawa gaat zitten loopt hij niet beter, is hij te eenkennig voor.
Hij laat sinds enkele jaren vreemden op zijn rug, maar dat is ook ooit anders geweest.

En als je zelf of je paard humeurig zijn, wil ik juist dan mijn instructrice me leert daar mee om te gaan.
Want als ze er niet bij is, moet ik daar ook op een nette manier doorheen.
Ik weet wel dat zij de ervaring en kunde heeft om dat te kunnen, maar ik heb juist van haar les om dat ook te gaan leren.
Zodat ik mijn emotie, dus bv woede als een paard iets niet doet, niet afreageer op het paard, eerlijk blijf, mezelf dan niet strak in het lijf zet.
Maar ook de "woede" van het paard wat hij tegen me gebruikt, juist te leren omzetten naar aktiviteit die voor me werkt.

En zo is dat met alles, dat zij het kan weet ik, maar ik wil dat ze me door die punten heen helpt, dat op de dagen dat ze er niet is, ik nadenk wat moest ik in de les doen om er op dat moment doorheen te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-03 19:30

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-03 19:30

Natuurlijk Kawa, dat ben ik ook weer met je eens. Maar er zijn omstandigehden bv gradatie of situatie bv een rotdag van beide dat de les eronder ijdt en je dus niets opschiet. Dat vind ik jammer en zonde van de energie. In zo'n geval los ik dat dan liever even op. Maar dat zijn keuzes die je maakt en die zijn afhankelijk aan de proriteiten die je stelt.

**Geplaatst**: 21-11-03 01:08

Geplaatst: 21-11-03 01:08

Aqua8horse schreef:
Natuurlijk Kawa, dat ben ik ook weer met je eens. Maar er zijn omstandigehden bv gradatie of situatie bv een rotdag van beide dat de les eronder ijdt en je dus niets opschiet. Dat vind ik jammer en zonde van de energie. In zo'n geval los ik dat dan liever even op. Maar dat zijn keuzes die je maakt en die zijn afhankelijk aan de proriteiten die je stelt.

juist als ik een rotdag heb, of mn paard een rotdag heeft wil ik dat mn instructeur me kan helpen
en dat kan hij!

ik hoef het echt niet in mn hoofd te halen mn paard onredelijk te behandelen tijdens de les
streng zijn is goed, soms een hulp net ff wat duidelijker maken mag ook, maar ik moet mezelf wel lijven beheersen

voorbeeldje

zag-zag appuyeren, hij haat het omstellen, vooral van links naar echts, komt dan met 4 benen van de grond en trapt daarna een keer naar mn been

ik wordt dan boos, hij zet zich vast, en we kunnen niet eens meer normaal nageeflijk rijden, laat staan al verzameld een appuyementje rijden

daar helpt mn instrructeur me dan doorheen, omdat ik da weet hoe ik het de volgende keer kan oplossen

tuurlijk zou het dan sneller en beter zijn opgelost als mn instructeur er even opgaat, die rijdt er zo een perfect appuyement mee, maar ja mn paard is wel zo slim dat ie weet dat ie het daarna bij mij weer kan proberen om t niet goed te doen

nee ik kan het maar beter zelf oplossen met stap-voor-stap begeleiding van mn instructeur
mn beenhulpen, zit, teugels en zelfs mn ademhaling let hij op, verteld me prcies wat ik moet doen, ik kom mezelf dan tegen, moet me beheersen als ik soms boos of ongeduldig wordt
en uiteindelijk aan t eind van de les stap ik altijd met een goed gevoel af
zo, we hebben weer wat geleerd Haha!

maar voor t paard zou t soms beter zijn als er een betere ruiter op zou zitten, jammer dan ik ben ook maar een M-pony ruiter geweest, en dan de overstap naar een 5 jarig lastig paard

inmiddels is de Z dichtbij, en weet ik wat rijden is!

op het Z paard van mn moeder(moeder rijdt B maar de knoppen zitten er nog op) probeer ik soms weleens hoe iets aanvoelt, tuurlijk is zo'n automaatje fijn, maar echt rijden, dat heb ik op Quentin geleerd

en ik moet nog heel veel leren, ik zal ook nooit uit hem kunnen haklen wat er in zit, hij had al veel meer gepresteerd kunnen hebben

maar mn volgende paard(Q is 10 en gaat nog een jaar of 8/9 mee in de sport denk/hoop ik) daarmee zal t stukken beter en sneller gaan, dankzij alles wat ik met Quentin heb geleerd

**Geplaatst**: 21-11-03 01:12

Geplaatst: 21-11-03 01:12

Pipo schreef:
De dingen die jij aangeeft Abby, zijn wel redenen waarom ik ruiters die nog niet zoveel kunnen altijd aanraad om een paard te kopen die al wat meer kent, daardoor krijg je een goede leermeester, als je dat meerdere keren hebt ervaren kun je zelf gaan starten om een groen paard op te leiden.

helemaal mee eens!

een onervaren ruiter en een jong paard, hoe braaf het paard oomk is, vind ik geen goede combi
zo wilde mn moeder(20 manegelessen) een braaf 6 jarig M1 paard kopen

uiteindelijk hebben we een hele brave super betrouwbare maar niet saaie 16 jarige Z merrie gekocht

en blij dat ze er mee is

alle knoppen zitten er zo goed op, dat mn moeder ze niet echt verpest of wat verkeerd aanleert, oke ze is wat afgestompt op t been en stug in de mond geworden, maar ze kan ook nog gewoon goed lopen

en 6 jarige M1 merrie had allang verpest geweest omdat alles nog niet bevestigd is, en een 6 jarige is nog in opleiding, daar heb je als onervaren ruiter niets aan als je zelf nog veel wilt leren

**Geplaatst**: 21-11-03 01:18

Geplaatst: 21-11-03 01:18

runningkawa schreef:
Ik ben het wel met Renske eens.
Een goede instucteur (M/V) kan je er ook doorheen helpen zonder er zelf eerst op te gaan zitten.
Die leggen je stap voor stap uit waar je heen moet.
Met eerst voorbereidende oefeningen en dan kom je er idd helemaal op eigen kracht.
Je hulpen zijn dan niet onduidelijk omdat je die ook stap voor stap leert.

En zo leer je ook door de moeilijke punten heen rijden.
Dat kan je instructeur wel doen, maar volgende keer zit je weer op dat punt en heb je zelf niet gevoeld hoe je hem er door moet krijgen.
Je hebt wel gevoeld hoe het is als hij er door is, maar dat kun je dan nog steeds zelf niet.

Nu hebben Renske en ik geloof ik allebei niet zo'n gemakkelijk paard gehad.
Die van mij zou zo slim zijn geweest om het bij haar dan telkens goed te doen en het bij mij dan simpelweg vertikken omdat hij weet dat ik niet kan rijden.
Dan zal ik het eerst toch zelf moeten leren, anders hang je over 10 jaar nog op dat punt, want wat heb ik eraan dat mijn instructrice met hem Z kan, als ik het L niet eens uit zou komen

had het niet beter kunnen zeggen OK dan!

en Quwntin s idd ook zo slim om als mn instructeur er op heeft gezeten, bij mij daarna te vertikken om fatsoenlijk die oefening te doen, gewoon omdat hij weet dat ik te eerste nog niet half zo goed ben als mn instrcuteur(ook niet half zo oud dus er is og hoop Knipoog

) en ten 2e ik heb ook de kracht van die sterke mannenbenen niet

nee ik krijg het stap voor stap uitgelegd, en als ik het dan net niet goed doe krijg ik geen goede reactie en op t moment dat ik de juiste hulp op t juiste moment geeft, komt er de juiste reactie

en dat sla ik op in mezelf, en de volgende keer weet ik hoe het moet

dus dan heb ik er weer een beetje meer ruitergevoel bij gekregen en er weer wat bij geleerd

op die manier ga je zelf steeds bewuster rijden, leer je zelf inspelen op nieuwe moeilijke situaties en leer je ze op te lossen