Na 3 jaar niet gereden te hebben staat nu eindelijk mijn "eerste" rijles gepland voor volgende week. Het lijkt me logisch dat het niet goed gaat, maar het lijkt zo "simpel" in mijn hoofd.

Wat kan ik van mezelf verwachten? Moet ik echt weer helemaal opnieuw beginnen of gaat het dezelfde les alweer als vanouds?

Mijn ervaring na een stop van meer dan tien jaar was
dat ik alles prima in m'n hoofd had, maar niet in m'n k*nt
en dat ik dat reuze frustrerend vond.
Van 'centaur' werd ik crashqueen.
Het is ook nooit meer helemaal goedgekomen op dat punt,
hoewel ik in mijn hoofd wèl stukken verder gekomen ben.

Ben benieuwd hoe het jou vergaat.
Veel plezier!

ik ben er een keertje 7 jaar "uit" geweest, maar ben toch weer begonnen met rijden, ben toen wel gaan lessen, want ik was gestopt na een ongeluk met paardrijden en was dus hartstikke bang, dat is nooit helemaal over gegaan, ik ben nog steeds bang voor alles wat zou kunnen misgaan.

Rijtechnisch is het nooit meer iets geworden met mij.

Toen ik stopte, reed ik jachten en dressuur M-niveau in het oude systeem (B-niveau nu denk ik) en toen ik weer begon, ben ik al snel jachtpaarden op conditie gaan houden voor mensen en daar gaat je rijstijl niet op vooruit.

Nu heb ik voor het eerst in jaren weer les, en dan ook alleen maar omdat ik zo stom ben geweest om een 4 jarige koudbloed te kopen die niet was opgevoed en die ik niet baas kon....

Ik wens je veel suc6 bij het rijden, en houd je ons op de hoogte????

Sterkte met de spierpijn }>

Ik voelde me precies zo als Botervlieg.. in mijn hoofd was ik Anky, maar in de praktijk had ik zelfs moeite met op het paard klimmen Heel frustrerend, want je KAN sommige dingen gewoonweg niet meer.
Probeer je daar bij neer te leggen en GENIET!

Ik was ook na 7 jaar weer begonnen met rijden.
Alles leek me zo makkelijk maar het is toch wel flink wennen in het begin.

Een heleboel dingen gaan nog steeds automatisch, maar nooit geweten dat een kwartier lichtrijden zo vermoeiend kon zijn.
Alhoewel de reactie bij een schrikkend paard weer helemaal automatisch ging.
Ik kan ook absoluut nier meer zeggen hoe je de hulpen voor galop moet geven, maar als ik efop zit en het komt er opaan doe ik ze blindelings

Ach komt dus wel goed, alvast succes met je megaspierpijn achteraf

Ik ben er ook een jaar of 6 uitgeweest en de eerste les vond ik ook wel een beetje rampzalig gaan.
Bij t opstijgen kreeg ik amper mijn benen over de pony (maar 1.45!!!!!) heen. Ik had nooit verwacht dat ik zo houterig was.
Het sturen ging toen nog redelijk maar het tempo bepaalde meneer toen zelf wel.
Maar een paar weken later was er een onderlinge wedstijd in de B en toen ben ik toch nog 4e geworden dus heel erg houterig zag het er blijkbaar ook niet uit.
Veel succes in elk geval en het komt vast helemaal goed.

Hier nog een echte Botervlieg
Inmiddels heb ik de hoop opgegeven dat het rijtechnisch ooit nog iets met mij wordt. Ik ben gewoon te bang. Dus ik heb het rijden opgegeven en het peerd verkocht.
Ik kruip weer lekker op de wagen, daar voel ik me veel prettiger. Daarbij vind ik pony's een stuk plezieriger in de omgang, dus mijn shetjes en welshjes kunnen de borst natmaken.
Er gaat weer voor de wagen gewerkt worden }> }>

Onlangs liet ik me na 2+ jaar er weer eens optakelen voor een ritje
met iemand die ik nog maar kort ken en die mij IRL niet anders
kent dan als strompelend wrak op de grond.

Die zei na 10 meter:
"Jeetje, ik had dit niet verwacht bij het opstappen, maar toen ik
je zag wegrijden dacht ik "dat is een amazone!" "

Vond ik wel herkenbaar:
Ooit had ik een prachtige oude instructeur die ook amper
zijn ene voet voor de andere kon krijgen.
Maar als die man op een paard ging zitten, dan veranderde
hij op slag in een edelman...

*droom*



Knap hoor, Irene; behalve aan de lange lijnen op de grond
krijg je mij echt niet achter de paarden.
Te weinig contact voor mij.
Maar meerijden op de bok met iemand die ik vertrouw
vind ik weer wel leuk.

.

Vraagje aan de mensen die opnieuw begonnen zijn. Kwam dat gevoel sneller terug als dan datje het weer opnieuw moest gaan leren? En had je het idee dat het allemaal makkelijker ging/werd?

Ik had zeker 12 jaar niet gereden toen mijn dochter op ponyrijles wilde,toen begon het bij mij ook weer te kriebelen...
Nagevraagd of er ook lessen voor volwassenen waren en meteen een afspraak gemaakt...
kom ik daar bleken we een buitenrit te gaan maken
Vond het wel heeeel erg spannend maar ben toch opgestapt
Het ging best wel goed
Alleen toen we een paar weken later weer in de bak gingen rijden spierpijn gehad na de les.
Is nu alweer 2,5 jaar geleden

Wow, bedankt voor de andwoorden allemaal ... het is alleen allemaal wel een beetje deprimerend Ik was rijtechnisch namelijk al een ramp, voordat ik stopte

Is er niet iets wat ik kan doen om het allemaal een beetje vlotter laten te verlopen? Mijn been over een stoelleuning zwaaien ofzo?

Probeer zo neutraal mogelijk op het paard te gaan en probeer je zoveel mogelijk te ontspannen. Dan kan het alleen maar meevallen!

Guinevere schreef:

Wat kan ik van mezelf verwachten?

spierpijn de volgende dag

Als het nog kan: zeg tegen je lesgeefmens dat je beginner bent.
Dan verwacht niemand wat van je, krijg je betere begeleiding
en val je iedereen - inclusief jezelf - reuze mee.
Verder vind je paarden waarschijnlijk nog net zo leuk als
eerst en neem je, met je hoofd in de wolken, eventuele
tegenvallertjes dolgelukkig voor lief!

Wat mij met opstappen oefenen geholpen heeft was een simpel
houten bankje.
Zelfs zo goed dat ik een keer òver het paard van 1.72 zwoof en
aan de andere kant op de grond belandde.

Ik heb 15 jaar niet meer echt gereden voor ik B'elanna kocht. Ik kon erniet eens meer zelfstandig op klimmen. Voor de tijd kon ik niet echt rijden, alleen blijven zitten en door het bos crossen. Ik heb les genomen en vier jaar later kan ik in ieder geval zitten en kom ik redelijk heelhuids door zowel een dressuurwedstrijd (L) als een westernwedstrijd. Het is maar wat je wil... Gewoon lekker het bos in kan na een paar weken al wel weer. Dan komt toch wat van je 'oude' gevoel terug. Wil je weer echt netjes zitten en rijden, dan moet je rekenen op iets langer.

Veel succes in ieder geval, ik ben weer helemaal verslaafd.. Pas maar op

ik heb een stop van 16 jaar gehad...

en heb sinds maart nu mijn eigen knollie

balans was ook zo'n punt .....dacht ik zit vast wel weer als een huis....MOOI NIET dus
en ik ben een stuk banger voor alles...zie sneller gevaar etc etc....erg hinderlijk.

ben jaloers op mijn dochter van 10 die nog maar net rijdt