Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
DeHP schreef:Als je de kans hebt om grondwerk lessen te gaan nemen zou ik die aangrijpen. Zo kun je op de grond eerst alles aanleren en het daarna rijdend uitbreiden. Waarschijnlijk zal dit de band tussen jullie ook versterken, waardoor ze bij het rijden minder snel in protest zal komen. Zoals ik het nu lees snapt je paard bij nieuwe dingen gewoon niet wat ie moet doen en gaat ie zoeken naar een oplossing. Wat jij dan opvat als uitproberen.
Zorg wel dat als je met grondwerk gaat beginnen je dit onder goede begeleiding doet. Helemaal met een dominante merrie is het belangrijk dat jij zo snel mogelijk kunt laten zien dat je haar snapt en jij goed genoeg bent om haar leider te worden.
Ze probeert echt uit.Eva_Arno schreef:Hoi,
Ik zit met een probleem. Mijn paard is een dominante merrie die bij nieuwe oefeningen altijd even flink uit probeert. Als je haar 1 vinger geeft neemt ze niet alleen je hand, ook je arm en het liefst ook nog je romp, ze gaat hier vrij ver in. Ik ben van nature geen held en ook geen brutale ruiter, hoewel zij dit wel nodig heeft.
Vorig jaar was de druppel, ze had alles uitgeprobeerd op het steigeren na, uiteraard moest dit ook even getest worden en voor ik het wist zat ik op een steigerend paard wat ik nog nooit meegemaakt had even zo gezegd.
Mijn reactie was dus niet de handen naar voren geven, maar ik bleef eigenlijk min of meer aan haar hangen, met gevolg dat paard en ik achterover geklapt zijn met paard op me. Heb me verder niet bezeert, maar t was behoorlijk eng.
Zoals ik al zei, ze komt er bij nieuwe oefeningen altijd wel even in t verzet (stuk minder dan vroeger nu) maar ik heb t nog altijd mbv les op weten te lossen. Het gaat ook steeds beter.
Wij gaan nu richting L2 en dus moeten we ook richting achterwaarts gaan. dit waren we al een tijdje aan t oefenen, maar dat was natuurlijk nog scheef en met de kop in de lucht, niet erg want ze gehoorzaamt immers gewoon op de hulpen en die kop omlaag en dat rechte komt nog wel.
Tijdje niet meer gedaan wegens blessure etc, en vandaag tijdens de les weer geoefend.
Mijn probleem is nu dus heel erg, mocht ze ook maar een beetje in het verzet komen dan steek ik gelijk als een bezetene mijn handen naar voren, heel fout natuurlijk want t paard zegt, dankjewel!
Nu dus ook bij het achterwaarts, netjes haltgehouden en ik gaf hulpen voor achterwaarts. Omhoog. ik verstijf en gooi mijn handen in de lucht.
poging 2, instructrice roept dat ik vast moet blijven houden, ookal gaat die kop weer de lucht in en gaat ze scheef, als ze maar naar achter loopt. Weer omhoog (ofja omhoog, meer dreigen, ze kwam hooguit met haar voorbenen 10 cm van de grond af) maar ik klap gewoon ontzettend dicht dan. Ik krijg gewoon weer dat beeld voor me dat ze op me af komt vallen. dood en dood eng. Je ziet en ik voel ook aan haar lichaamstaal dat zij het gewoon als een spelletje ziet, want toen ik eenmaal in ''gevecht' was gegaan met haar, begon ze me natuurlijk op alles weer uit te testen.
Mijn instructrice heeft geen andere oplossing dan gewoon druk houden tijdens het achterwaarts gaan (niet trekken of rukken, druk houden) en been blijven geven en als ze die paar passen achterwaarts gedaan heeft naar voren en belonen.
Maar ik kan dit niet. ik kàn dit niet. Zit gewoon teveel tussen mijn oren.
Nu dus de vraag, is er iemand met tips, hoe ik dit eerst aan de hand kan leren en dit vervolgens in mijn rijden terug kan brengen? of moet ik me hier gewoon echt doorheen zetten.
Mijn vader en ik hebben bedacht om het gewoon veel aan de hand te oefenen, en ook telkens ''terug!'' laten terug komen. Dit dan samen oefneen als ik erop zit, en daarna moet ik het zelf gaan doen.
Of heeft iemand hetzelfde meegemaakt, laat je tips maar horen!
Lang verhaal, maar ik vind het bovenstaande geen overbodige informatie.
Alvast bedankt,
Groetjes Eva
Irma_Maandag schreef:Ik kan me goed vinden in het bericht van polly2. Vooral het verlicht zitten (ik doe het overigens zonder uit het zadel te komen, maar wel het bekken wat naar voren te kantelen en letterlijk mijn zit te verlichten), waardoor je benen wat naar achteren gelegd mogen worden; tevens geef je de rug van het paard zo mooi de ruimte om te bollen bij het achterwaarts wegstappen.
Eva, welke oplossing denken jullie aan? Is er nog ruimte voor bovengenoemde tips?
Succes met je project!
polly2 schreef:Ik zit met verbazing te lezen welk advies je van je instructie krijgt!
Ik heb zelf een Jazzmerrie die een vervelend verleden achter de rug had met een onkundige ruiter toen ik haar kocht. Dat dier kwam bij alles omhoog, zelfs bij het opstijgen al. Maar vooral bij nieuwe dingen en als er maar een beetje begrenzing aan de voorkant was. Achterwaarts gaan was voor dit paard ook een probleem en dan kwam ze ook behoorlijk omhoog.
Om dit probleem op te lossen is het juist goed dat je je handen naar voren doet.
Ik ben de hele L2 doorgekomen zonder één keer goed achterwaarts te gaan. Ik deed een halfslachtige poging en als dit niet lukte dan reed ik voorwaarts weg. Dit leverde me dan een 3 of een 4 (en zelfs een keer terecht een 1) op, maar de rest van mijn proef was dusdanig goed dat ik wel dik mijn winstpunten haalde (en prijzen). Nu rijd ik M en is na lang trainen het achterwaarts gaan een oefening geworden waar ik juist hoge punten mee scoor.
Ik heb het alsvolgt gedaan:
Het commando "terug" heel vaak gedaan op de grond (de trailer uit, achterwaarts de stal in laten lopen, terugdoen bij het poetsen etc.). Telkens als ik een reden had om het paard achterwaarts te laten gaan greep ik dat aan en koppelde het commando er aan. Ik heb geen grondwerk in de bak gedaan, dat doe ik eigenlijk nooit. Heeft voor mij persoonlijk geen meerwaarde, aangezien ik grondwerk zie als mijn dagelijkse omgang met het paard rond de stal, in de wei en op de trailer. Ik heb overwicht op mijn dieren, dat is er gewoon door die dagelijkse omgang.
Met rijden heb ik het alsvolgt gedaan (en deze methodiek werkt ook voor alle andere dingen waar mijn paard stress bij had):
Ik heb een vaste plek uitgekozen waar ik de oefening ging doen. Ik deed het dus altijd daar op die plek en in dezelfde volgorde: halthouden....wachten.....let op zeggen en dan verlicht gaan zitten (overdreven), kuitdruk geven en licht begrenzen aan de voorkant en het commando "terug". Zodra het paard begon te stressen en omhoog dreigde te komen kreeg ze van mij een overduidelijke beenhulp en reed ik haar voorwaarts weg in draf, met mijn hand voor, dus geen druk. Dan ging ik even wat anders doen en begon weer opnieuw op dezelfde plek.
Op een gegeven moment deed mijn paard een pasje naar achteren en wilde dan in de stress schieten. Dan komt het aa op timing. Dus dat je voordat de stress uitbreekt direct je handen opent en het paard enorm beloont en braaaaaf roept. En dan stop je met de oefening voor die dag. Vrij vlot daarna zal je paard stressvrij één pasje achterwaarts willen doen. Dat bouw je uit door eerst wat minder verlicht te gaan zitten totdat je voor het oog niks meer doet met je zit, maar dat je je paard wel een kleine verandering in je bekken laat voelen. Je zult zien dat het tweede pasje er dan al snel achteraan komt. Schiet je paard nog wel in de stress? dan doe je je hand weer naar voren en draaf je weer voorwaarts weg en doe je het later opnieuw. Gaat het helemaal goed en stressvrij dan experimenteer je wat met een extra pasje te vragen (als je paard dat al niet vanzelf aanbiedt) of door het eens op een andere plek te proberen. En op deze manier komt er een moment dat je paard volledig stressvrij achterwaarts gaat. dat kan dan nog scheef zijn en niet met de gewenste nageeflijkheid, maar dat is dan maar even zo. Dit kun je langzaamaan ook steeds verder oppakken. Eerst één pasje recht en nageeflijk...braaf....en klaar. Morgen zijn het er dan twee.
Het kan ook dat je paard doorslaat in het achterwaarts gaan (dat heeft de mijne een paar dagen gedaan): achterwaarts rennen en dan wel 20 passen..... Dat geeft niks, dat is dan een kwestie van wachten en laten gebeuren. Het paard belonen als hij stopt en dan voorwaarts rijden en het achterwaarts even laten zitten voor die dag.
Door dit op deze manier met mijn paard te doen had ik na een maand intensieve aandacht voor dit probleem een paard dat correct achterwaarts gaat.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
grapje.
kientje schreef:Wat heel belangrijk is dat jij de leider gaat worden, zodra je het gevoel hebt dat je paard het over wil gaan nemen moet je snel reageren en iets gaan doen waar jij je zeker bij voelt. Dit is de basis en dan alle andere super goede tips die hier gegeven worden doen. Bij het grondwerken zul je ook wel merken dat hoe meer jij de leiding hebt hoe makkelijker het wordt. Elk paard wil volgen maar als de ruiter niet sterk genoeg is zal hij het leiderschap altijd over willen nemen
succes
JoviBan schreef:Waarom ik je respectloos over je paard je paard vind.
Allereerst al de termen zoals "kop in de lucht en kop omlaag".
Verder ben je ervan overtuigd dat je paard jou "uitprobeert" en "kliert".
En twee quotes van jou die me ook opvielen:
"Je ziet en ik voel ook aan haar lichaamstaal dat zij het gewoon als een spelletje ziet, want toen ik eenmaal in ''gevecht' was gegaan met haar, begon ze me natuurlijk op alles weer uit te testen."
en
"omdat ze anders weer de sodemieter met me opgaat, dan maakt ze er een spelletje van door te dreigen om omhoog te gaan".
Voor mij is het heel simpel (en ja, zonder je paard gezien te hebben): jouw paard vindt achterwaarts gaan moeilijk of kan het zelfs niet. Op één of andere manier heeft ze er in ieder geval moeite mee.
Mijn advies: zoek uit waardoor dat komt. Spieren? Wervels? Bekken? SI-gewricht? Zadel? De manier waarop je het van haar vraagt (handen, zit)?
JoviBan schreef:Wat versta jij dan onder 'uitproberen'?
Je geeft zelf toe dat het aan jou ligt, dus wat doet het paard in jouw ogen nu fout dan?