fabienne schreef:Hmm, dat is toch niet helemaal wat ik bedoel......ik bedoel de momenten waarop het gevoel van de ruiter ernaast zit. Natuurlijk zijn er in samenspraak met je instructeur ook zaken die jij voelt, en waar de instructeur dan op ingaat; maar omgekeerd komt het ook voor dat je dingen verkeerd voelt en dat je instructeur je daar weer doorheen moet helpen. Ik blijf bij dat simpele voorbeeldje van de ruiter die denkt recht te zitten maar b.v. ergens iets vastzet of scheef inknikt o.i.d.
Zet je die leerling recht als instructeur zijnde, dan is zegt het gevoel van die ruiter een lange tijd daarna, dat het niet klopt en dat hij scheef zit, terwijl hij dan pas recht zit, en daar nog aan moet wennen.
Ik denk dat Fabienne het heel goed verwoord met dat scheef zitten...
Het kan ook zo zijn dat je net van instructeur veranderd bent en dat blijkt dat je jarenlang dingen fout hebt gedaan, waardoor je gevoel "verkeerd" ontwikkeld is. Voor je gevoel klopt het dan niet wat je van je nieuwe instructeur moet doen, maar de instructeur zegt dat het zo goed is. Meestal blijkt dan pas na een paar maanden dat je instructeur tóch gelijk heeft, omdat je gevoel tijd nodig heeft om omgevormd te worden.
Het is gewoon heel moeilijk te bepalen wanneer je op je eigen gevoel af moet gaan en wanneer je je instructeur blindelings moet vertrouwen. Als het goed is, gaat je paard na verloop van tijd zoveel beter lopen, dat je merkt dat je instructeur dus toch gelijk had. Feit is wel dat je natuurlijk vertrouwen moet hebben in je instructeur. Als je dat niet hebt, moet je toch weer op zoek naar een andere, want dan blijf je natuurlijk altijd twijfelen of je nou op je eigen gevoel moet vertrouwen of niet.