Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-05-03 13:23

Geplaatst: 09-05-03 13:23

Ik herken het ook wel heel erg, dat het anders voelt dan toont.
Zoals gister, liep Regina voor mijn gevoel echt lekker ontspannen en (voor haar doen) vrij diep met haar hoofd. Toch is hier op foto's weinig van terug te zien.
Ook met Charlie heb ik vaka het idee dat hij redelijk loopt, terwijl mijn zusje / instructrice hem veel te lang in zijn nek vindt. Gelukkig ben ik niet de enige, als mijn zusje op hem zit denkt ze namelijk ook dat hij goed loopt, terwijl het er niet zo uitizet.
Andersom heb ik het (gelukkig) ook wel eens Haha!

Ik denk dat ik in mijn geval toch beter voor (een groot deel) af kan gaan op omstanders, want mijn gevoel is toch vaak niet optimaal....

**Geplaatst**: 09-05-03 13:28

Geplaatst: 09-05-03 13:28

Fabienne, toch herken ik ook wat Sonja zegt. Als ik het gevoel heb dat hij toch in de wending iets te strak blijft (bv) ook al valt dat niet op, neemt mijn instructeur dat wel van me aan, en komt hij met wat oefeningen om dat te verbeteren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-05-03 14:55

Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-03 14:55

Hmm, dat is toch niet helemaal wat ik bedoel......ik bedoel de momenten waarop het gevoel van de ruiter ernaast zit. Natuurlijk zijn er in samenspraak met je instructeur ook zaken die jij voelt, en waar de instructeur dan op ingaat; maar omgekeerd komt het ook voor dat je dingen verkeerd voelt en dat je instructeur je daar weer doorheen moet helpen. Ik blijf bij dat simpele voorbeeldje van de ruiter die denkt recht te zitten maar b.v. ergens iets vastzet of scheef inknikt o.i.d.
Zet je die leerling recht als instructeur zijnde, dan is zegt het gevoel van die ruiter een lange tijd daarna, dat het niet klopt en dat hij scheef zit, terwijl hij dan pas recht zit, en daar nog aan moet wennen.

**Geplaatst**: 09-05-03 15:15

Geplaatst: 09-05-03 15:15

Ja, dat herken ik ook. Of als je paard zijn kop in de lucht steekt en er tussenuit naait en ipv te begrenzen moet je dan geven en naar voren schoppen. In dat soort gevallen vertrouw ik blind op mijn instructeurs, anders leste ik niet bij hen.

**Geplaatst**: 09-05-03 15:18

Geplaatst: 09-05-03 15:18

Ik heb een keer gehad dat ik op de video werd gezet tijdens het rijden op Toon. Het ging niet naar mijn zin, maar achteraf zag het er op de video bepaald niet beroerd uit. Dat verbaasde me echt, wat ik daar ZAG strookte totaal niet met mijn gevoel tijdens het rijden!

**Geplaatst**: 09-05-03 17:19

Geplaatst: 09-05-03 17:19

Dat herken ik heel erg goed, voor mijn gevoel heb ik dan echt niet goed gereden en komt de instr. me vertellen dat Gamble al beter loslaat en soepel heeft gelopen ? Verward

?? Ik had laatst al het idee dat mijn beeld van mezelf niet klopt met wat anderen zien of misschien ben ik wel te streng voor mezelf. Ik kan daarintegen wel tevreden zijn over Gamble dat gevoel haal ik uit kleine dingen die ineens wel lukken. Maar over mezelf.....

**Geplaatst**: 09-05-03 19:46

Geplaatst: 09-05-03 19:46

Ik denk dat de meesten wel de ervaring hebben dat het er vaak beter uit ziet dan dat het aan voelt. Op zich wel logisch omdat je nu eenmaal op het paard zit en in contact bent met het paard. De toeschouwer ziet het totaalplaatje. Het is voor het wedstrijd rijden wel prettig om te weten hoe die verhouding ligt tussen wat je voelt en hoe het eruit ziet zodat je niet midden in de proef iets probeert op te lossen of te veranderen wat voor een jury toch niet te zien is.

Het gevoel van EK in combinatie met een goed beeld voor de toeschouwer ken ik eerlijk gezegd niet. Het gaat altijd om nuance verschillen bijvoorbeeld dat het er goed uitziet maar dat ik de aanleuning liever iets fijner zou willen. Die oplossing van Sjuimpje vindt ik trouwens wel een aanbeveling voor ieder die in een les tegen een tegenstrijdigheid tussen gevoel en waarneming aan loopt.

**Geplaatst**: 09-05-03 19:50

Geplaatst: 09-05-03 19:50

Wat was de oplossing van Sjuim dan? Vragen om een oefening om het gevoel te bevestigen? Snap ik niet zo.... je hebt een EK gevoel maar het ziet er goed uit volgens je instructeur en vervolgens ga je om een oefening vragen die je EK nog meer bevestigt?

**Geplaatst**: 09-05-03 19:57

Geplaatst: 09-05-03 19:57

Je kunt toch een oefening rijden om te 'testen' of je gevoel klopt. Als je het gevoel hebt dat je paard niet voldoende voor het been is en je rijdt wat tempowisselingen dan zal deze oefening aantonen of je gevoel klopt of niet. Als je het gevoel hebt dat het paard wat achter het bit is, probeer hem dan eens uit te leggen en je zal zien of het echt zo is of dat het gewoon een hele lichte aanleuning is. Zo had ik de opmerking van Sjuimpje in ieder geval begrepen. Over het algemeen kan je samen met je instructeur wel oefenigen bedenken om je gevoel te 'controleren' (ook zonder instructeur natuurlijk).

**Geplaatst**: 10-05-03 12:53

Geplaatst: 10-05-03 12:53

ik heb het geluk een goede instructeur te hebben die meestal kan verwoorden wat ik voel ! dat vind ik echt super. en t'klopt ook.

soms ziet het er heel netjes uit en voel ik dat anders. dan kan hij dat gevoel weergeven en gaan we deraan werken.

daarnaast is een spiegel, jezelf op video veel waart!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-03 15:44

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-03 15:44

Toch draait dit nog steeds een beetje om de hamvraag heen.

Hoe moet het als je instructeur zegt dat je paard goed loopt, en je ziet zelf dat hij goed loopt, b.v. op film, maar het gevoel past niet bij het beeld?
Dus stel je wilt een lichte aanleuning, soepeltjes en licht, waarop je paard mooi relaxed zijn rondjes loopt,
maar je merkt, dat bij een wat steviger aanleuning, die je zelfs soms kan ervaren als te sterk, je paard super gaat lopen.
Het voelt dan niet fijn,
maar het paard loopt wel super.

Hoe ga je dan met dat gevoel om?

**Geplaatst**: 10-05-03 15:59

Geplaatst: 10-05-03 15:59

Gelukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat mijn gevoel niet overeenkwam met het plaatje. En ik weet ondertussen ook hoe ik een leuk plaatje kan neerzetten zonder dat mijn paard echt zijn best doet.

Mijn instructrice trapt daar nooit in, die ziet echt ieder detail. Die weet altijd precies te vertellen wat ik moet doen om dat plaatje nog beter te maken en daar nog eens een fantastisch gevoel bij te krijgen. En die oorzaak is altijd te vinden in een gebrek aan nageeflijkheid of een gebrek aan voorwaartse drang. In de les rij ik altijd de sterren van de hemel, thuis gaat het vaak een stuk minder. Gewoon omdat ik dan haar kritische oog en opmerkingen niet bij de hand heb. En Lois daar handig misbruik van weet te maken.

Ik heb altijd nog ervaren dat wanneer ik iets fantastisch onder me voelde gebeuren [soms per ongeluk Lachen

] dat dat ook een heel goed beeld gaf. Als mijn paard me een K-gevoel gaf en mijn instructrice zou staan te juichen dan zou ik toch wel gaan twijfelen, aan haar en aan mezelf. En soms moet je wel eens ergens doorheen voordat je dat super gevoel krijgt, maar dat supergevoel is verslavend en daar doe ik het voor. Dat plaatje zie ik nl. niet als ik er op zit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-03 17:23

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-03 17:23

Jippie schreef:
En soms moet je wel eens ergens doorheen voordat je dat super gevoel krijgt

Jaaaa, en DAAR gaat het dus over!!!!!!!!!!
Dat is precies dat punt wat ik bedoel.......

**Geplaatst**: 10-05-03 17:33

Geplaatst: 10-05-03 17:33

Maar hoe lang duurt dat dan?
Bij mij heeft dat tot nu toe nooit langer dan 2 rondjes mogen duren. En als de beloning dan zo snel komt kun je makkelijk blijven vertrouwen op het oordeel van je instructrice.
Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat ze me vertelde dat dat K-gevoel een goed plaatje gaf, juist niet. Wel dat Lois er net niet genoeg doorheen was [niet genoeg nageeflijk of voorwaarts] en dat we daar soms net ietsje meer moesten doorzetten maar dat dat moment dus NIET goed was. [en daar is mijn instructrice heel streng in]
Als die voorwaarden weer OK zijn is het gevoel super, zit ik te glimmen en hoor ik op de head-set: Heel goed! Party!!

**Geplaatst**: 10-05-03 20:04

Geplaatst: 10-05-03 20:04

Fabienne, volgens is dat precies waar runningkawa en ik het op de vorige bladzijde over hadden Verward

.

Jippie, toch kan dat ook langer duren. Pablo is op dit moment wat stug in de buiging en dan moet ik hem toch door een punt heenwerken dat hij moeilijk vindt. Dan kan de hele les gewoon net niet lekker aanvoelen, terwijl ik toch een heleboel kan bereiken.

Overigens had ik het vandaag in de springles. Er stond een lijntje oxer - steil op 4 galopsprongen en het klopte iedere keer netjes terwijl ik toch het gevoel had dat ik tussen de sprongen in onvoldoende controle had en Pablo zich sterk maakte. Dat zeg ik dan ook onmiddellijk en mijn instructeur neemt dat dan ook van me aan en let er de volgende keer op.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-03 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-03 20:14

Ja Lielle dat is het ook, alleen is dit net ff iets duidelijker onder woorden gebracht, want anderen draaien er nog een beetje omheen Haha!

Overigens is Fab ook rijtechnisch gezien een moeilijk paard om te rijden, dus bij mij duurde zo'n dip ook eerder twee weken of soms maanden dan twee rondjes hihihi

**Geplaatst**: 10-05-03 23:17

Geplaatst: 10-05-03 23:17

Je kunt proberen een probleem in een keer in zijn geheel op te lossen maar je kunt het ook in delen aanpakken.
Lois heeft moeite met de nageeflijkheid wanneer ik hem extreem veel stelling geef in de appuyementen. Als ik steeds maar die appuyementen zo blijf rijden blijft het gevoel K. Daarom rij ik eerst rechte lijnen met extreem veel stelling. Als dat goed gaat wissel ik af, links, rechts en doe dat sneller achter elkaar. Daarna doe ik dat met kleine tempowisselingen. Daarna rij ik 4 pasjes appuyement en zo breid ik dat uit. Op die manier hoef je geen 2 weken met een K-gevoel rond te rijden.
Ik denk dat je een K-gevoel krijgt wanneer je je paard net iets overvraagt, hij kan dan nog net niet verwerken wat je wilt. Als een paard het gevraagde met gemak doet merk je dat onmiddelijk aan de vloeiende beweging en het feit dat je zelf maar weinig hoeft te regelen of bij te sturen. Door iets nieuws in kleine stukjes aan te bieden hou je het voor je paard en jezelf leuk.

**Geplaatst**: 10-05-03 23:43

Geplaatst: 10-05-03 23:43

fabienne"]
[quote="Jippie schreef:
En soms moet je wel eens ergens doorheen voordat je dat super gevoel krijgt

Jaaaa, en DAAR gaat het dus over!!!!!!!!!!
Dat is precies dat punt wat ik bedoel.......
[/quote]

Elke sport kent dit verhaal. Als je een stapje verder wilt gaan, kan dit moeite kosten, voor zowel jou als je paard. Dit geeft het onbehagelijke gevoel. Er moeten andere spieren aangespannen of een grotere krachtinspanning gedaan worden.

Maar ook het mentale aspect komt hierbij kijken. Bv, als je een "oude fout" wilt oplossen, heb je dus echt je koppie nodig om jezelf hierin te betrappen en op te lossen. Daarom is het belangrijk dat je trainer je ook uitlegt hoe het voelt en vervolgens vraagt óf je het voelt. Zo kan je het verschil tussen goed en fout beter definiëren en dit meenemen als je thuis traint.

In een les wordt je meestal meer met je neus op de feiten gedrukt dan dat je thuis oefent. Hoe goed je thuis ook oefent, er blijven tóch altijd steken liggen, die in je les alsnog aangepakt worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-03 00:01

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-03 00:01

Ja Tyrza, je brengt het aardig onder woorden.

Ik wil dan nog een stap verder gaan.

Is het niet zo, dat alleen degenen die deze ervaring soms hebben in hun rijden, gewoon een realistisch zelfbeeld hebben, en serieus met een leerproces bezig zijn?

**Geplaatst**: 11-05-03 01:45

Geplaatst: 11-05-03 01:45

Fabienne, volgens mij moet je dan ook kunnen analyseren wat er gebeurt. Ook als het niet fijn aanvoelt, dat kan komen door onwennigheid, dan zou je dat kunnen analyseren bij jezelf. Je instructeur is dan daar om uit te leggen waarom en hoezo hij vindt dat het zo beter gaat, die moet dat onder woorden kunnen brengen, anders kun je het niet terugleggen in je eigen analyse.

Toch denk ik dat ieder "onprettig" gevoel weer omgezet moet worden in iets fijns. Vaak merk je dat wanneer je je paard een stapje verder wil brengen, je paard zwaarder kan worden (bijvoorbeeld). Je gaat dan na of dat gevoel nadelig is of niet, het kan verzetterig zijn, of gewoon het achterbeen in je hand bijvoorbeeld. Het is wel de bedoeling dat dat weer verdwijnt, juist omdat je paard beter in staat is om zichzelf te dragen in de nieuwe oefening en dan dus weer lichter wordt.

Aan de andere kant van de medaille kan een fout heel comfortabel voelen, terwijl het echt niet goed is. Als je een echt scheve ruiter recht zet, dan wordt dat meestal niet als een openbaring ervaren, het is dan aan de instructeur om te overtuigen.

**Geplaatst**: 11-05-03 07:28

Geplaatst: 11-05-03 07:28

dat ben ik wel met je eens, Fabienne. Zo vind ik rijden nu veel moeilijker dan tien jaar terug, vooral omdat ik veel meer op andere dingen ben gaan letten. Toen was schouderbinnenwaarts een oefening uit de proef, nu is het een loswerk- en verzamelende oefening. Ook voel ik gewoon beter of er iets kleins fout zit, zodat je al veel eerder gaat corrigeren. Daardoor lijkt (en is) het moeilijker geworden, terwijl je beter bezig bent.

**Geplaatst**: 11-05-03 09:20

Geplaatst: 11-05-03 09:20

fabienne schreef:
Ik wil dan nog een stap verder gaan.

Is het niet zo, dat alleen degenen die deze ervaring soms hebben in hun rijden, gewoon een realistisch zelfbeeld hebben, en serieus met een leerproces bezig zijn?

Ben ik het niet mee eens of jouw definitie van K.gevoel moet heel iets anders zijn dan de mijne. Ik denk dat als je meer ervaring hebt in het goede gevoel je heel goed een onderscheid kunt maken tussen dat deel dat een minder goed gevoel geeft maar dat je tegelijkertijd wel het goede kunt herkennen. O jee, dit is echt moeilijk uit te leggen

. Ik bedoel dat je dus bijvoorbeeld de zwaardere aanleuning niet prettig vind maar tegelijkertijd wel merkt dat je paard bijvoorbeeld in een zijgang impulsief opzij gaat en dat je merkt dat op het moment dat je een lichtere (voor je gevoel fijnere) aanleuning hebt het paard in de problemen komt in de zijgang. Dan vind ik die zwaardere aanleuning nog geen K.gevoel omdat ik weet/voel dat de zijgang op zich wel goed is. Als je dat onderscheid zelf nog niet kunt maken ben je aangewezen op en moet je vertrouwen op het oordeel van je instructeur. Een goede instructeur zou je moeten kunnen uitleggen waarom je door zo'n fase heen moet (afhankelijk van het paard). Daarna komt dan het moment dat je zo'n zijgang ook met de door jou gewenste lichtere aanleuning kunt rijden. En daar kan naar mijn mening wel iets langer overheen gaan dan een paar rondjes (of een paar trainingen) gewoon omdat het bij de ontwikkeling van het paard hoort.

Ik vraag me nu overigens af of het 'een goed uitgevoerde oefening' altijd per definitie een goed gevoel geeft of dat zich dat ontwikkeld door de begeleiding van je trainers (m.a.w. iedere keer dat het goed gaat zegt je trainer 'super' waardoor je dat gevoel gaat herkennen als goed). Het is voor mij al te lang geleden om dat nog te kunnen reproduceren. De eerste keer dat je op een paard een goed changement maakt bijvoorbeeld, herken je dat dan direct als goed changement Verward

Laatst bijgewerkt door astridh op 11-05-03 09:33, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-05-03 09:32

Geplaatst: 11-05-03 09:32

Als het goed is weet je waarom je een k gevoel hebt.
Je bent iets aan het doen, wat net een tikkie verder gaat dan je gewone rijden.

Om verder te komen moet dat soms wel.
Maar ga je dan terug naar de dingen die je al kende moet het k gevoel ook weer weg zijn.
Of iig snel genoeg, als de spanning weer weg is.

Verder heb ik ook wat Lielle zegt
Hoe verder ik nu ben, hoe minder dat ik kan rijden naar mijn idee.
Want ik wil steeds het perfecte gevoel.
Tenminste perfect voor nu.
Want een jaar geleden vond ik sommige gevoel perfect, wat ik nu dan weer doodnormaal vind, en streef ik weer naar het nieuwe bijgeleerde perfecte gevoel, wat is soms weer heb.
En zo blijven we weer doorgaan Lachen

En ben je nooit klaar

**Geplaatst**: 11-05-03 14:39

Geplaatst: 11-05-03 14:39

soms moet je wel iets doen wat niet goed voelt om daarna een beter gevoel te hebben dan daarvoor.

en wat 'prettig' is. wat je een tijd geleden als goed aanvoelde, voelt nu nog beter.

en inderdaad: hoe meer je leert, hoe meer je beseft dat je nog niet veel kan.

beetje rare uitdrukking maar k'hoop da je dat volgt?

**Geplaatst**: 11-05-03 15:42

Geplaatst: 11-05-03 15:42

Astridh, met dressuur kan ik me dat ook niet meer herinneren maar met springen kom ik het regelmatig tegen. Mijn ervaring is iig dat je dat echte supermoment wel herkent, maar dan moet je wel al een paar keer het begin ervan gevoeld hebben.

Ik heb sinds 2 jaar op een andere manier springles en dat heeft echt een omschakeling gevraagd. Waar ik vroeger als het echt niet paste mijn handen weg moest steken zodat hij zichzelf kon redden moet ik nu terug gaan zitten, mijn handen op de plaats houden en hem juist extra steun en hulp geven (kort door de bocht even). Ik kan je verzekeren dat dat uitermate K* voelt, omdat ze er dan heel dicht onder komen en vrijwel loodrecht omhoog springen. Toch is dat uiteindelijk de juiste weg (althans voor mij en de paarden die ik rijd) omdat je anders je paard juist op het moment dat hij het nodig heeft de steun voor losgooit en hem in feite op zijn neus laat vallen. Die omschakeling heeft heel veel tijd gekost en het begint nu pas vanzelf te gaan.
De sprongen voelen dan dus heel slecht terwijl ze juist beter zijn. Kawa, herken jij dit?

Overigens bedenk ik me net dat in de tijd dat ik met arbeidspirouettes bezig was (althans het begin ervan) dat dat in 1e instantie klote voelde maar toen ze echt begonnen te lukken ik dat toch wel meteen herkende.
Een groot verschil nu is wel dat ik de oefeningen veel beter ken en dus met jonge paarden makkelijker kan aanvoelen of ze de voorwaarde ervoor aanbieden. Zo is de wending om de achterhand nu veel simpeler aangeleerd dan destijds met Trammelant.