Bokt.nl

Monique1963 schreef:

Ik heb de antwoorden niet allemaal gelezen. Ik ben zelf meer voor, voorkomen is beter dan genezen. Ik heb zo'n verschietend paard, dat na verschieten, in rodeo ervandoor ging.

Ik had graag met haar ontspannen buiten gereden, maar dat was niet mogelijk. Wat ik dus buiten deed was trainen, dus veel oefeningen vragen waardoor haar aandacht bij mij moest blijven. Heel veel overgangen rijden en zelf ontspannen blijven. Zie je iets in de verte waardoor hij kan gaan schrikken, ga dan niet het gevecht aan, wacht niet op de ontploffing, maar stap af. Ik was opgegroeid met dat afstappen een afgang is, maar mijn coach heeft me geleerd af te stappen en ontspannen verder wandelen en als het gevaar geweken is, weer opstijgen. Tijdens dit wandelen ook de aandacht bij je blijven vragen door te oefenen.

Elisa2 schreef:

Lenteklokje schreef:

Het paard blijft een dier dus ik snap dat dit kan gebeuren. Ik ben aan het rijden op een nieuw terrein. Paard is wat fris en blij en loopt verder wel lekker. Ik probeer ontspannen te rijden. En dan ineens, ik voel het zelf wel opkomen, schiet hij weg. Hij vliegt ervan door, maakt wat ongecontroleerde bewegingen, en ik kan in die ene seconde mijn handen niet rustig laag houden. Paar seconden later heb ik hem weer onder controle en kan ik ook weer verder. Maar ik ben nog niet tevreden over mijn houding, zit, teugelvoering en hulpen tijdens deze uitspatting. Dit kan beter. Mijn bedoeling de volgende keer is rustig terug pakken, zitten in het zadel, met lage handen. Wie heeft tips?

Ik heb even een hele andere insteek.

Maar wat ik zou doen en aanraden is, op het moment dat je hem voelt spannen vraag je stelling aan zijn korte/ holle kant. Stelling en been geven, niet vast blijven houden maar vragen en los. Desnoods draai je een volte en dan weer hup aan het werk. Been geven en loslaten (niet letterlijk maar in je spierspanning) . Op deze manier kan hij helemaal geen gekke uitspattingen doen.

Elisa2 schreef:

Dat denk ik wel, de bolle kant is de kant die ze vaak sterk maken en die mensen geneigd zijn vast te pakken dus een teugelhulp daar komt meestal niet goed door en al helemaal niet als ze opgewonden raken. De holle kant is de kant waar een paard de teugel liever niet wilt aannemen en die men vaak losser heeft (vooral als beide achterbenen niet even actief zijn) en daarom komt een hulp op die teugel wel altijd door. Ze buigen ook makkelijker naar de holle kant in de hals, en een paard wat iets buigt in de hals kan geen snelheid maken.

oji schreef:

Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien zeg ik iets dat al gezegd is.
Je zegt je paard is een ervaren springpaard dat na een rustperiode nu recreatief gereden wordt.
Ik acht de kans vrij groot dat het wegschieten een gevolg van verveling is. Dit dier is waarschijnlijk gewend dat als hij gereden wordt, dat er ook echt getraind wordt met veel afwisseling. Als jij puur recreatief alleen focussed op ontspanning is dat voor hem waarschijnlijk niet voldoende afleiding en gaan zich op andere dingen focussen (omgeving) en daarop reageren.


Succes!

oji schreef:

Maar een keer wegschieten kan altijd gebeuren natuurlijk, maar dan moet het ook wel echt op iets zijn dat onverwacht gebeurt, niet 20 keer reageren op iets dat langs de bak of het zoveelste takje dat in de wind ritselt. Regelmatig wegschieten op dingen die niet echt bijzonder zijn, heeft echt met het niet met zijn aandacht bij jou zijn te maken (tenzij ze heel jong en onervaren zijn, maar dat is hier volgens mij niet aan de orde).

oji schreef:

Wat betreft houding, handen hoog brengen als hij wegschiet, is echt onbalans bij jou en een reactie uit spanning bij jou. Ik zou in eerste instantie een halstertouw of een beugelriem om zijn hals doen die je kunt pakken en daarmee voorkom je dat je hem een ruk in zijn mond geeft. Maar veel belangrijker is dat jij aan je balans gaat werken. Dit kan ook zonder dat je op een paard zit. Zijn bv tal van oefeningen die je kunt doen op een fysio bal en/of balanceboard (Bosuball) waarbij jij moet balanceren en je core daarop traint. Zodra jouw balans op orde is en je minder spanning ontwikkelt in zo'n situatie, zul je vanzelf merken dat die handen niet meer omhoog gaan.
Succes!

journee schreef:

Wat soms kan helpen om je enkele seconden meer reactie tijd te geven, is om de oren van je paard in de gaten te houden. Hangen de oren halverwege of draaien ze afwisselend naar voor en naar de ruiter, dan heeft je paard zijn aandacht nog bij jou. Maar als die oortjes plots allebei stijf naar voren gaan, dan is de aandacht van je paard niet meer bij jou en dat is dan het moment om hem weer even aan jouw aanwezig te herinneren. Of je dat dan met je stem een hulp, of tempo overgang doet hangt een beetje van de situatie af. Is er iets waarvan hij werkelijk angstig kan zijn, of is hij gewoon opzoek naar "bakkabouters". (die onzichtbare mannetjes die alleen door paarden te zien zijn, en altijd op de vreemdste plekken opduiken )

beline1 schreef:

Ik heb een bokriempje wat je altijd vast houdt, RS-tor maar die kan je nergens meer kopen. Anchor strap is een namaak variant. Ik vind het vooral fijn dat je hem al vast hebt en niet hoeft te pakken en je houdt gewoon je teugels op maat.

jetm schreef:

Hoi TS,
Mooi dat je hier al bewust van bent, dat is stap 1.

Wat je misschien ook kan helpen is om wat minder aan je handen te denken en wat meer aan je centrum in balans in het zadel houden. Bij Centered Riding ® moeten we wel eens rijden met een bandage om je armen en lijf (onder je borst) en in het boek When two spines align (soort modern Centered Riding) hebben ze het over je powerhouse (bovenlijf en armen)
Dus als jij meer gaat zitten in het zadel (stekkeren noemen we dat ook wel bij CR) en je bovenarmen vanaf je schouders af laat hangen, met je ellenboog als scharnier gewricht dan blijven je armen als het goed is ook laag.
Dus minder focus op armen en meer op "zitten" waarbij je armen gewoon horen bij je bovenlijf en geen "losse dingen met eigen leven" zijn.
Mentaal ben je al heel goed bezig door te bedenken wat je wilt, je kunt ook al gaan visualiseren dat je dit zo doet. En dus ook denken "paard schiet weg en ik hou mijn centrum laag" ...
En, nou ben ik als Centered Riding instructeur natuurlijik bevooroordeeld, maar de tip van Janneke om Centered Riding les te nemen, dat vind ik wel een mooie.

Babootje schreef:

Elisa2 schreef:

Maar wat ik zou doen en aanraden is, op het moment dat je hem voelt spannen vraag je stelling aan zijn korte/ holle kant. Stelling en been geven, niet vast blijven houden maar vragen en los. Desnoods draai je een volte en dan weer hup aan het werk. Been geven en loslaten (niet letterlijk maar in je spierspanning) . Op deze manier kan hij helemaal geen gekke uitspattingen doen.

Ook een goede tip van Elisa2. Als je de focus van je paard bij jou weet te houden is het minder geneigd om eigen dingen (zoals wegschieten) te bedenken. Je kan dat natuurlijk doen als je het voelt aankomen, maar natuurlijk ook daarvoor. En dat is eigenlijk nog veel beter.
Ik zie dat Monique1963 dat antwoord ook geeft en dat werkt echt. Als jij consequent kan zijn en je paard leert op jouw hulpen te wachten, gaat dat echt een stuk beter want dan is het attent op jou.

Verder is het vaak zo, dat als je voelt dat het paard spanning krijgt, je (onbedoeld) zelf ook gaat spannen waarbij je dan iets naar voren valt/leunt. Dat gaat vaak automatisch, maar geeft jou veel minder balans.
Eigenlijk moet het ook een automatisme worden dat je je balans van achteren naar voren zoekt. Kinderen zie je dat vaak automatisch al doen; die wapperen dan makkelijk mee in de beweging. Meestal blijf je daardoor beter zitten.

Centered riding is ook echt een goed idee.