Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-03 19:14

Geplaatst: 07-11-03 19:14

Zo heb ik dat precies zo ervaren.
Met andere voorbereidende oefeningen kom je uiteindelijk waar je heen wilt.
Mijn instructrice heeft me daar fijn in kunnen begeleiden.

**Geplaatst**: 07-11-03 22:00

Geplaatst: 07-11-03 22:00

Ik vraag weleens aan mijn instructrice of zij er even op wil en dat doet ze graag. Ze vindt het een heel fijn paard en vindt het leuk om even te kijken hoe hij nu aanvoelt.

Ik doe het alleen om dat ik dan kan zien of hetgeen ik voel er ook ongeveer zo uitziet (kan het ook filmen natuurlijk). Onze manier van rijden is wel vergelijkbaar en ze gaat dan ook echt niks spectaculairs laten zien. Gewoon een paar rondjes zodat ik kan zien wanneer hij te kort in de hals wordt en hoe dat er dan vanaf de grond uitziet.

Het is meer voor de lol dan dat mijn paard er veel van zou leren o.i.d.
Het is dan ook aan he einde van de les en daarna stappen we hem uit....niet dat ik er daarna zelf weer op klim.

Het is gewoon veel leerzamer om zelf fouten te maken en uiteindelijk het goede gevoel te krijgen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-03 09:12

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-03 09:12

Dickie schreef:
Ik ben het met Fitzroy eens, je moet het zelf kunnen anders heeft het in de meeste gevallen geen zin.

Ik denk dat het even laten rijden van je paard door je instructeur vooral zinvol is, om je instructeur je paard even aan te kunnen laten voelen. Het gevoel dat je als ruiter krijgt wil nogal eens verschillen van het beeld van buitenaf. Verder geloof ik er eigenlijk niet zo in.

Dat het belangrijk is dat een instructeur je paard voelt in sommige gevallen ben ik met je eens. Ik stap nooit zomaar even op een paard van een leerling. Maar als ik het paard gevoeld heb, kan ik voor mezelf een nog duidelijker beeld krijgen van de problemen bij het paard en de ruiter. Als ze dan thuis aan het oefenen zijn mogen ze mij altijd bellen als het niet lukt. Omdat ik het paard dan gevoeld heb, kan ik vaak met wat simpele dingen die leerling toch verder helpen zonder dat er een strijd ontstaat en je weer achteruit boert in plaats van voorruit.

Natuurlijk moet je je eigen paard zelf heerlijk kunnen rijden met alles wat je voor ogen hebt. Dat is je doel, anders kan je denk ik beter je energie in wat anders gaan steken. Maar je hebt niet voor niets les. Dat betekent dat je soms tegen een probleem kan aanlopen waarvoor je dus zelf nog net te weinig ervaring hebt op dat op te lossen. Als een deskundig intructeur dan even op je paard stapt (nadat je van woede bijna ontploft)
lijkt het mij alleen maar verstandig. Door je woede heb jejezelf niet echt meer onder controle en wordt het voor jou en je paard er niet beter op. In principe boer je op zo'n moment alleen maar achter uit en het ontneemt je de lust van het rijden en soms zelfs ook een stukje zelfvertrouwen. Dat vind ik jammer en daarom stap ik er dus soms wel eens op. Vaak gaat het daarna beter, niet dat zij zomaar een oefening kunnen doen maar ze kunnen tenminste weer rijden. Vaak stap ik ook op paarden als mensen beweren dat deze paarden niet (op een normale manier) aan de teugel willen lopen of kunnen.

**Geplaatst**: 08-11-03 09:28

Geplaatst: 08-11-03 09:28

Aqua8horse schreef:
Vaak stap ik ook op paarden als mensen beweren dat deze paarden niet (op een normale manier) aan de teugel willen lopen of kunnen.

Ik denk toch dat wij het hier over hele andere dingen en een ander niveau hebben.
De problemen die ik tegenkom (bv. een nagesprongen wissel, daar is ie weer *LOL*

) kunnen ook niet 1-2-3 door iemand anders opgelost worden.
Daarom heeft het ook zo weinig waarde omdat door je instructeur/trice te laten proberen. Je moet het uiteindelijk zelf voor elkaar zien te krijgen.
Zoals mijn vorige instructeur vertelde: hij had ook voor iemand een paard met nagesprongen wissels gereden. In een maand (!) had hij het goed voor elkaar, maar binnen 2 dagen viel het paard weer terug in zijn oude gewoontes.

Vandaar dat ik de waarde niet zo zie ter verbetering van je paard en zeker niet van slechts 1 keer.
Dat een instructeur even wil voelen, vind ik op zich niet zo gek, hoewel echt goede instructeurs precies kunnen zien wat jij voelt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-03 09:52

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-03 09:52

Er staat bij deze topic niets over een niveau, het geldt meer in het algemeen. Bovendien gaat er in mijn ogen niet om om een oefening in een paard te rijden maar meer om een probleem op te lossen waar je tegenaan loopt. Vaak kan een instructeur dan net iets meer als een leerling.
Dat een goede instructeur vaak kan zien wat jij voelt ben ik met je eens maar dat dat altijd zo is, geloog ik niet. Dat verhaal van jouw intsructeur geeft voor mij aan dat het paard het wel kan maar de ruiter dus nog niet goed genoeg geschoold is. Dat is erg belangrijk om te weten, althans dat vind ik belangrijk.

**Geplaatst**: 08-11-03 15:23

Geplaatst: 08-11-03 15:23

runningkawa schreef:
Ik heb daar een ander idee over Abby

Ik wil mijn paard gewoon alles zelf aanleren, dan duurt het maar een jaar langer.
Dus zelf de travers, de keertwending enz. Daar leer je zoveel extra van.
ik kan nu bij mijn paard ook zeggen dat het Z helemaal op eigen kracht is behaald en daar ben ik heel erg trots op.
Ik weet nu ook dat ik het, idd altijd met hulp, ook bij andere paarden kan aanleren.

Maar dat is persoonlijk

helemaal mee eens!

als mijn instructeur mn paard de travers en keertwendingen had aangeleerd had ik nu wrsch al in de Z gezeten, maar wat heb ik daar aan?
ik kom mezelf wel 100x tegen in een uurtje priveles, ik moet geduldig blijven, zelf de juiste hulp geven en mn paard proberen duidelijk te maken wat hij moet doen

daar leer ik zoveel meer van

zoveel, dat ik de jonge paarde die ik rij het weer zelf kan leren, omdat ik op Quentin heb geleerd hoe k het een paard aan moet leren

zelfde als de appuyementen en de changementen, kost me nog heel wat moeite om het Quentin god aan te leren, vooral bij de zig-zag appuyementen wil hij bij het omstellen nogal eens gaan staken, daar baal ik weleens va, en ik wee dat mn instructeur het hem allang had aan kunnen leren, maar k doe het zelf

ik moet het uiteindelijk ook zelf doen, dus leer ik het hem net zo lief helemaal zelf

nog een paar winstpuntjes en ik kan zeggen dat ik hem zelf naar de Z heb gereden, en ik kan nu al niet wachten tot het zover is;) want er zijn nogal wat mensen die hebben gezegd: breng die staker toch weg!

tuurlijk is het fijn als je instructeur je paard ergens doorheen kan rijden, maar wat als je daarna weer voor hetzelfde probleem komt te staan?moet je instructeur hem er dan weer doorheen rijden? ik doe het liever zelf!

**Geplaatst**: 08-11-03 15:27

Geplaatst: 08-11-03 15:27

Aqua8horse schreef:
Er staat bij deze topic niets over een niveau, het geldt meer in het algemeen. Bovendien gaat er in mijn ogen niet om om een oefening in een paard te rijden maar meer om een probleem op te lossen waar je tegenaan loopt. Vaak kan een instructeur dan net iets meer als een leerling.
Dat een goede instructeur vaak kan zien wat jij voelt ben ik met je eens maar dat dat altijd zo is, geloog ik niet. Dat verhaal van jouw intsructeur geeft voor mij aan dat het paard het wel kan maar de ruiter dus nog niet goed genoeg geschoold is. Dat is erg belangrijk om te weten, althans dat vind ik belangrijk.

en dan? dan lost je instructeur dat probleem voor je op en kan je zelf weer lekker rijden met je paard

gaat allemaal leuk&aardig niets aan de hand

tot......

je weer tegen dat probleem aanloopt, of tegen een ander probleem?

moet je instructeur er dan weer op om het op te lossen?dan blijf je dus afhankelijk van je instructeur.
ik ben dan liever de 1e keer dat ik een probleem tegenkom er wat langer mee bezig, om de problemen die ik daarna nog tegenkom zelf op te kunnen lossen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-03 15:53

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-03 15:53

Ja, Renske maar dan weet je 2 dingen die erg belangrijk zijn: het ligt niet aan het paard en het paard begrijpt het misschien sneller. Het is ook niet erg om een probleem zelf op te lossen, sterker nog dat is de doelstelling. Maar als je aan het worstelen komt hebben jij en je paard daar niets aan. Zo'n instructeur kan het paard dan net iets meer bieden. Ik zie daar in ieder geval wel positieve resultaten mee. Maar ik zeg je eerlijk, dat ik het niet snel doe.

**Geplaatst**: 08-11-03 23:56

Geplaatst: 08-11-03 23:56

Renske20 schreef

Citaat:
helemaal mee eens!

als mijn instructeur mn paard de travers en keertwendingen had aangeleerd had ik nu wrsch al in de Z gezeten, maar wat heb ik daar aan?
ik kom mezelf wel 100x tegen in een uurtje priveles, ik moet geduldig blijven, zelf de juiste hulp geven en mn paard proberen duidelijk te maken wat hij moet doen

Ieder zijn mening en ideeën natuurlijk! Maar ik blijf mijn standpunt dat ik mijn paard niet iets kan leren dat ik zelf niet begrijp of kan. Hoe kan ik mijn paard ooit duidelijk maken dat hij iets goed doet in zijn leerproces, als ik zelf niet weet hoe de oefening ´goed´ voelt?
Mij gaat het niet om of ik snel op Z-niveau wil rijden, niveau-rijden boeit mij totaal niet, dus dat is voor mij niet de reden dat ik het prettig vind dat mijn instructeur de oefeningen ´erin´ rijdt. Ik wil mijn paard niet opzadelen met onduidelijke hulpen mijnerzijds waardoor zij in de war wordt gebracht als het om een oefening gaat die bij haar ook nog niet bevestigd is. Overigens ben ik van mening dat niet iedere oefening op deze manier aangeleerd hoeft te worden.

**Geplaatst**: 09-11-03 00:06

Geplaatst: 09-11-03 00:06

Ik ben het wel met Renske eens.
Een goede instucteur (M/V) kan je er ook doorheen helpen zonder er zelf eerst op te gaan zitten.
Die leggen je stap voor stap uit waar je heen moet.
Met eerst voorbereidende oefeningen en dan kom je er idd helemaal op eigen kracht.
Je hulpen zijn dan niet onduidelijk omdat je die ook stap voor stap leert.

En zo leer je ook door de moeilijke punten heen rijden.
Dat kan je instructeur wel doen, maar volgende keer zit je weer op dat punt en heb je zelf niet gevoeld hoe je hem er door moet krijgen.
Je hebt wel gevoeld hoe het is als hij er door is, maar dat kun je dan nog steeds zelf niet.

Nu hebben Renske en ik geloof ik allebei niet zo'n gemakkelijk paard gehad.
Die van mij zou zo slim zijn geweest om het bij haar dan telkens goed te doen en het bij mij dan simpelweg vertikken omdat hij weet dat ik niet kan rijden.
Dan zal ik het eerst toch zelf moeten leren, anders hang je over 10 jaar nog op dat punt, want wat heb ik eraan dat mijn instructrice met hem Z kan, als ik het L niet eens uit zou komen Lachen

**Geplaatst**: 09-11-03 11:10

Geplaatst: 09-11-03 11:10

abby schreef:
Hoe kan ik mijn paard ooit duidelijk maken dat hij iets goed doet in zijn leerproces, als ik zelf niet weet hoe de oefening ´goed´ voelt?

Kawa en Renske hebben het ook al gezegd en ik val een beetje in herhaling. Maar een goede instructeur weet je stapje voor stapje te begeleiden waarin alle details meegenomen worden. Daarmeee werk je aan de voorwaarden voor het laten slagen van een oefening.
Ik heb mijn paard als aanvankelijke boscrosser zelf naar de klasse Z gereden en dat kan alleen met goede begeleiding. Dat juiste gevoel dat herken je meteen. Soms maar 1 pasje, maar je herkent het meteen en het is echt kikken!

Ik durf zelfs wel te stellen dat je pas echt leert rijden wanneer je zelf in staat bent om naar nieuwe dingen toe te trainen. Je leert daardoor ook zelf problemen oplossen, want die kom je zeker wel eens tegen. Dat is heel iets anders dan de oefeningen kant en klaar na rijden, want dan ben je alleen maar trucjes aan het rijden.

**Geplaatst**: 09-11-03 11:13

Geplaatst: 09-11-03 11:13

volgens mij blijft dit een verschil van inzicht tussen ons, dus ik denk dat het weinig zin heeft om daar over door te blijven discussiëren. Ik kan jullie standpunt goed begrijpen hoor, maar ´liever een keer goed geleerd dan tien keer verkeerd geprobeerd´ is meer mijn visie.

**Geplaatst**: 09-11-03 11:16

Geplaatst: 09-11-03 11:16

Fouten maken hoort bij het leerproces.
Als je niet durft te vallen zul je nooit leren lopen.

**Geplaatst**: 09-11-03 11:22

Geplaatst: 09-11-03 11:22

gijsenkim schreef:
Mijn instructrice kan helemaal niet beter rijden dan ik (klinkt heel stom, kweettut) Maar mijn instructrice kan heeeeel goed zien, verwoorden en uitleggen. Zij kan situaties inschatten en er adequaat op reageren. Zij ziet dingen die ik wanhopig probeer te verbergen.......... maargoed...

Dat heb ik dus ook. Ik heb een prima instructrice, jullie horen mij niet klagen. Maar ik wil niet direct zeggen dat ze beter kan rijden.

Ik zou dus ook niet willen narijden op mijn eigen paard. Wil het zelf doen en ja, dan heb je de kans op fouten maken, maar ooit moet je het toch leren anders kan je het altijd door anderen laten oplossen. Ik heb dan liever dat de instructrice mij narijdt zodat ze voelt wat het paard doet en dus weet waar ik extra op moet letten.

**Geplaatst**: 09-11-03 23:43

Geplaatst: 09-11-03 23:43

Dat kan allemaal wel zo zijn maar ik heb mijn eigen paard ingereden. Maar nu naar 5 jaar zat ik met een groot probleem die ik zelf niet meer kon oplossen en daardoor niet meer met plezier reed, maar nu ben ik weer van vooraf aan het leren paardrijden bij een hele goede begleider namelijk laurens van lieren. Die heeft voor mij eerst mijn paard weer makkelijk gemaakt. Daarmee bedoel ik weer los in zijn lichaam en weer aan de teugel. Nu mag ik alleen maar rijden hoe hij hem reed en zo gaan we weer stukje voor stukje naar het goede gevoel toe. Daarbij rij ik ook op zijn paarden waardoor ik de oefening leer te rijden op de goede manier.

**Geplaatst**: 10-11-03 00:20

Geplaatst: 10-11-03 00:20

Jippie schreef:
Fouten maken hoort bij het leerproces.
Als je niet durft te vallen zul je nooit leren lopen.

Dat is een hele juiste opmerking. Je eigen fouten oplossen is vaak heel erg moeilijk, waardoor het soms even kan duren, maar het resultaat is er dus naar.

**Geplaatst**: 10-11-03 00:30

Geplaatst: 10-11-03 00:30

Mijn instructrice heeft er een keer op gereden,afgelopen zomer.Op mijn verzoek.
Ik stond in het midden van de baan met verbazing te kijken naar mijn eigen merrie.
Hierna klom ik er weer op en kon het voortzetten,want een moment!Om nooit meer te vergeten.Dus dit is waar ik naar toe kan rijden

Licht als een veertje in de hand,af en toe ietsie kuit en rijden en meegenomen worden,wauw!
De merrie kan het,nu ik nog.
Dan komt de term ruitergevoel om de hoek kijken.....
En dat het bij tijd en wijle frustrerend is om de ingang maar niet te kunnen bereiken nu je er dmv van een ander wel even in bent geweest.

Twee doelen heb ik al bereikt,met deze merrie Z geworden en dit jaar ook het sportpredikaat binnengehaald.

Nu nog verder voor de finesse.
Hopenlijk mag ik dat nog beleven.En anders erkennen dat ik mijn plafond vwb het ruitergevoel heb bereikt.
Ieder keer mijn instructrice erop zal niet de weg zijn.

**Geplaatst**: 10-11-03 00:59

Geplaatst: 10-11-03 00:59

Aqua8horse schreef:
Als een deskundig intructeur dan even op je paard stapt (nadat je van woede bijna ontploft)
lijkt het mij alleen maar verstandig. Door je woede heb jejezelf niet echt meer onder controle

Dit vind ik dus echt vreemde opmerkingen, als een leerling zo nijdig wordt dat hij/zij slecht begint te rijden zou ik ze daar stevig op aanspreken en haarfijn uitleggen dat zodra je boos wordt, je net zo goed in kunt pakken omdat het rijden daar ophoud en het gekloot begint. Er zelf op klimmen is dan juist geen oplossing omdat de week daarop een dergelijke ruiter vast wel weer iets anders gevonden heeft dat niet naar het zin gaat. Als ik jou was zou ik dergelijke ruiters lekker in hun sop gaar laten koken totdat ze wel begrijpen dat alleen rust en geduld tot succes leiden.

Iemand hier op bokt heeft paardrijden wel eens als "leren -> incasseren -> leren" omschreven, zo hoort het te zijn en niet anders. Gewoon rijden, fouten maken, opkrabbelen en weer verder borduren. Duurt misschien wat langer maar er wordt des te meer van opgestoken.

**Geplaatst**: 10-11-03 11:11

Geplaatst: 10-11-03 11:11

Dickie"]
Als ik jou was zou ik dergelijke ruiters lekker in hun sop gaar laten koken totdat ze wel begrijpen dat alleen rust en geduld tot succes leiden.
[/quote]

en deze begrijp ik dan weer niet . Ik denk dat iedere ruiter ooit wel eens flink de balen heeft (gehad!) van zijn paard, terecht of niet. het lijkt mij veel verstandiger om daar op in te gaan dan ze in hun sop te laten gaar koken.

omdat zoals je zelf zegt
[quote="Dickie schreef:
omdat de week daarop een dergelijke ruiter vast wel weer iets anders gevonden heeft dat niet naar het zin gaat

Je kunt een ruiter veel beter leren omgaan met zijn gevoel van woede en frustratie dan iemand de deur te wijzen.

**Geplaatst**: 10-11-03 11:16

Geplaatst: 10-11-03 11:16

Als je alle ruiters in hun sop laat gaarkoken die een keer kwaad worden, werk je alleen maar problemen in de hand. Immers, ruiters die alleen maar aan het stressen zijn op hun paard, verzieken niet alleen de sfeer en het plezier in het rijden voor zichzelf, ze verzieken ook het paard ermee. Conclusie, pak JUIST die ruiters aan.

**Geplaatst**: 10-11-03 11:35

Geplaatst: 10-11-03 11:35

Soms denk ik dat hier op Bokt alleen maar modelruiters en supertalenten rondwaren. Mensen die met een enkele aanwijzing van hun instructeur een super-appuyement rijden met een paard dat nog nooit een appuyement heeft gelopen. Mensen die nooit gefrustreerd raken door hun eigen falen en de miscommunicatie die daardoor met hun paard ontstaat.

Om eerlijk te zijn geloof ik daar geen barst van. Iedereen maakt fouten en iedereen zal momenten van totale 'machteloosheid' kennen omdat je ook niet meer weet hoe je een probleem moet oplossen. Als daardoor je plezier in het rijden verdwijnt (wat Nini bijvoorbeeld beschrijft) dan is dat doodzonde.
Heb je dan een instructeur die even op jouw paard gaat zitten om te voelen en zo de druk van de ketel neemt om te voorkomen dat het van kwaad tot erger gaat en je niet alleen zelf maar ook je paard verder van huis helpt, dan vind ik dat alleen maar een goede oplossing. Doordat je daarna als ruiter voelt hoe het wel moet, of je weet hoe je paard kan aanvoelen, dan kan je dat weer enorm motiveren, zoals Gerrie ook zegt.

Over het aanleren van nieuwe oefeningen bij een paard door een ruiter die de oefening ook niet kent, heb ik mijn idee al eerder gegeven. Naarmate de ruiter en het paard hoger in de opleiding komen, zul je als instructeur dit veel minder vaak hoeven te doen omdat de vaardigheden vande ruiter dan zo zullen zijn toegenomen dat hij dingen gemakkelijker oppikt.

**Geplaatst**: 10-11-03 11:44

Geplaatst: 10-11-03 11:44

Citaat:
Soms denk ik dat hier op Bokt alleen maar modelruiters en supertalenten rondwaren. Mensen die met een enkele aanwijzing van hun instructeur een super-appuyement rijden met een paard dat nog nooit een appuyement heeft gelopen. Mensen die nooit gefrustreerd raken door hun eigen falen en de miscommunicatie die daardoor met hun paard ontstaat.

Om eerlijk te zijn geloof ik daar geen barst van. Iedereen maakt fouten en iedereen zal momenten van totale 'machteloosheid' kennen omdat je ook niet meer weet hoe je een probleem moet oplossen. Als daardoor je plezier in het rijden verdwijnt

Maar zoals gezegt, door je fouten leer je.
Dus jazeker ik heb veel fouten gemaakt en maak ze nog steeds.
Vind ik geen schande, want daar leer je van.

Ik heb zelf nooit geen keertwending, appuyement e.d gereden tot bij Kawa.
Veel jonge paarden gereden, die hoef je dat niet aan te leren.

Toch heb ik zelf die dingen aangeleerd bij Kawa en mezelf.
Maar stapje voor stapje kom je bij die oefening uit.
Die hoef je niet ineens te doen, daar gaat een heel traject aan vooraf.
Een traject met vallen en opstaan. Maar o zo leerzaam.

En idd ik had ook momenten dat je ff niet verder komt.
Maar daar heb je les voor.
Ik deed de nieuwe dingen in het begin ook alleen maar in de les, zodat ik ook elke pas van het paard hulp had.
Zodat ik dan ook meteen gewezen werd op een correct voelende pas en daardoor wist waar ik naar toe moest werken.

En om eerlijk te zijn vind ik het een tekortkoming van de instructrice als ze je dat niet kunnen laten voelen, voordat ze er eerst zelf op gaan zitten.
Geen tekort koming van de ruiter.

**Geplaatst**: 10-11-03 11:45

Geplaatst: 10-11-03 11:45

Abby, je draaft door. Het gaat er juist om om wel je fouten te maken. Verder zou een instructeur vanaf de grond al moeten zorgen dat verkeerde wegen snel verlaten worden.
Het heeft 1000 keer meer nut om voor het gevoel op een ervarener paard te stappen, dan om je eigen paard na te rijden.

**Geplaatst**: 10-11-03 12:10

Geplaatst: 10-11-03 12:10

Soms is het weleens fijn om even op het paard te gaan zitten, omdat het beeld weleens heel goed anders kan zijn als het werkelijke gevoel. Tekortkoming van de instructie? Kan........ik noem het meer je fouten durven erkennen en soms kan een ietwat andere aanpak juist ervoor zorgen dat de ruiter en het paard er wel komen.

Maar iedere keer op een paard klimmen vind ik geen goede optie, een a 2 keer meer niet, tenzij het de spuigaten uit loopt.

Verder vind ik nog steeds, als je paard fijn naar de hand toe is is de oefening niet zo moeilijk te rijden. Appuyementen rijd ik nog steeds heel wat liever dan een pasje wijken. Schouderbinnenwaarts is een oefening om het paard meer op het achterbeen te krijgen en meer lengtebuiging te krijgen dus dat zijn oefeningen die je al heel snel mee neemt om juist de totale basis beter voor elkaar te krijgen.

De meeste oefeningen hebben een doel, en dat is dat het paard mits goed uitgevoerd er beter van word. En niet om maar gewoon de oefening te rijden.

Zo ziek ik nog steeds te vaak dat bij een schouderbinnenwaarts het paard wat begint te krabbelen, het voorwaarst erin rijden gebeurd amper. Terwijl juist het dier losser van de oefening moet worden en meer op het achterbeen moet komen. En dus mooier van de oefening hoort te worden.

**Geplaatst**: 10-11-03 12:21

Geplaatst: 10-11-03 12:21

Citaat:
Abby, je draaft door.

Mea culpa in dat geval...

Citaat:
Het gaat er juist om om wel je fouten te maken. Verder zou een instructeur vanaf de grond al moeten zorgen dat verkeerde wegen snel verlaten worden.
Het heeft 1000 keer meer nut om voor het gevoel op een ervarener paard te stappen, dan om je eigen paard na te rijden.

Met je laatste zin ben ik het helemaal eens, dat is ook precies de manier zoals ik met mijn instructeur thuis werk. Ik rijd en leer op zijn paard de oefening en hij leert het mijn paard. Mijn fouten worden door zijn paard direct afgestraft zodat ik als ik ze later op mijn eigen paard rijd niet meer maak.

Verkeerde wegen moeten inderdaad snel verlaten worden, maar vanuit het leerproces van het paard redenerend blijf ik bij mijn standpunt dat je een paard altijd duidelijkheid moet kunnen geven. Tien tegen een dat de eerste keer dat je een travers of weet ik het wat voor oefening rijdt (zowel voor jou als voor het paard de eerste keer), je de hulpen nooit precies zo zuiver kan geven dat het paard meteen begrijpt wat je bedoelt.
Resultaat is een aarzelend en rommelig geheel waarin niemand elkaar begrijpt.