Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-02 19:52

Altijd bang

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-02 19:52

Ik ben bijna altijd bang met paardrijden en ik weet eigenlijk niet waarom. Ik ben altijd al bang geweest, ik heb ook pas op mijn 14e les gegalopeerd en toen durfde ik het vier lessen weer niet!
Nu als ik rijd ben ik altijd wel bang. Als er een geluid is pak ik meteen krampachtig de teugels vast en ga ik voorover zitten, in de angst dat het paard op hol zal slaan. Gaat het paard eventjes iets te hard, dan moet ik eerst een kwartier stappen voordat ik weer verder durf.
Springen durf ik al helemaal niet. Het hoogste wat ik op onze manege heb gesprongen is 60 centimeter. Er is nooit iets mis gegeaan en ik blijf meestal best goed zitten, maar toch durf ik niet.
Buiten rijden durf ik ook niet, ik ben altijd bang dat het paard ervandoor zal schieten. Dat komt doordat dat eerst ook gebeurde terwijl ik al helemaal niet op die pony durfde en iedereen me had wijs gemaakt dat 'ie wel lief was. Drie ruiters vielen er toen af (ik niet)
En nog een ding waar ik heel erg bang voor ben: uitglijden/vallen met het paard. Daar ben ik altijd al bang voor geweest en vorig jaar gebeude het ook, heel onverwachts. Ik galopeerde en toen viel het paardje oppeens en ik lag eronder!
Ik rijd al zes jaar, maar ik rijdt nog steeds met de beginners mee met buitenritten en op ponykampen.
Wie weet hoe ik van mijn angsten af kan komen of heeft er ook last van?

**Geplaatst**: 11-10-02 20:14

Geplaatst: 11-10-02 20:14

Dit is een vervelend probleem, ik vind het dan ook reuze knap dat je zo volhoudt, maar ik denk niet dat je er echt vanaf gaat komen.
Je rijdt al 6 jaar zeg je, ik heb geen idee hoe je er van af zou kunnen komen.
Om te zeggen dat je beter mee kunt stoppen is ook niet aardig, want je houdt het al 6 jaar vol, dus je wil wel degelijk.

Weet je ook waar je nu precies bang voor bent, voor de oorzaak of de gevolgen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-02 20:17

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-02 20:17

Ik weet het niet.
het gaat nu wel een stuk beter, maar vorige week zat ik dus op een paard waar ik nooit op heb durven rijden en daar rijden nu ook beginners op en zo, maar ze wilde steeds in de hoeken aangaloperen, dus toen was ik meteen weer heel bang.

**Geplaatst**: 11-10-02 20:29

Geplaatst: 11-10-02 20:29

wat vervelend! rijd je altijd op dezelfde of op verschillende?
misschien helpt het als je een lange tijd op dezelfde rijd, een hele brave pony. dan ga je hem misschien meer vertrouwen en durf je later vast hetzelfde ook met andere pony's.
in ieder gevaal veel succes en ik hoop dat je er wat aan hebt!

**Geplaatst**: 11-10-02 21:00

Geplaatst: 11-10-02 21:00

Bang, je doet het toch goed!!
je bent vast niet de enige die "pas" met de 14e les galopeerde.
Er zijn er genoeg die dat later doen.

60 cm springen, dat doet ook niet iedereen, sommige durven niet eens over een balk te stappen.

En als een paard schrikt schrikken we allemaal wel eens.
En iedereen denkt wel eens als het nat is van, nu maar hopen dat ie normaal blijft doen anders liggen we hier Lachen

Je doet het helemaal zo gek niet hoor en laat je niets wijs maken met al die indianen verhalen.
Natuurlijk zijn er mensen die het sneller konden, nou en, als jij maar plezier hebt in wat je doet.

**Geplaatst**: 11-10-02 23:28

Geplaatst: 11-10-02 23:28

Amen......

En zo is het....Zet hem op, je kunt het best.

**Geplaatst**: 11-10-02 23:46

Geplaatst: 11-10-02 23:46

runningkawa schreef:
60 cm springen, dat doet ook niet iedereen, sommige durven niet eens over een balk te stappen.

Zei zij die zo even over 1.60 knalt!! Maar Runningkawa heeft helemaal gelijk. Als je er maar plezier in hebt.

Misschien juist omdat er nooit iets is misgegaan met springen, dat je jezelf zo bang maakt. Als je er een keer op de kop afknalt zal je merken dat je meestal zo weer opstaat en denkt; 'ach, viel wel mee'.
Niet dat ik hoop dat je eraf valt, maar denk gewoon bij jezelf; nou ja, als ik val, dan val ik.

En als jij een kwartier wilt stappen om van de schrik bij te komen.. so what?? Dan doe je dat toch? Zolang je het rijden leuk vind, blijf je het toch gewoon doen. Maar lekker op jouw manier. Niemand die je kan dwingen om iets te doen wat je niet wilt.

Tja, je hebt eigenlijk weinig aan mijn verhaal, t is een beetje warrig, maar wat ik eigenlijk wil zeggen is; doe je ding, lekker op jouw manier en trek je niets aan van wat anderen zeggen of wel doen. Je rijdt toch voor jezelf?

**Geplaatst**: 12-10-02 11:12

Geplaatst: 12-10-02 11:12

Ik denk dat Lis gelijk heeft!
Vaak ben je vantevoren veel banger om te vallen dan wanneer het eenmaal is gebeurd.
Ik heb ook jaren gereden dat ik er nog nooit vanaf was gevallen. Toen ik eenmaal een keer viel, had ik echt zoiets: was dat nou alles???

Ik vind het vaak enger om te zien dat iemand anders erafvalt en dat ik dan nog moet rijden dan als ik er zelf vanaf val.
Vaak gaat dat zo snel dat je het helemaal niet in de gaten hebt tot je op de grond ligt.
En als jij liever met beginners meerijdt tijdens buitenritten dan doe je dat toch gewoon!

**Geplaatst**: 12-10-02 11:33

Geplaatst: 12-10-02 11:33

Ik ben vaak ook banger voor opvliegende eendjes dan mijn paard Lachen

Wat bij mij heel goed werkt is een betrouwbaar paard enige tijd rijden, en langzaam uitbouwen. Als je hem in de bak vertrouwd ga je lekker naar buiten, als je hem buiten vertrouwd ga je een keer zonder zadel de bak in enz enz. En donder er maar een keer af (liefst zonder zadel, valt makkelijker) zal je zien dat het enorm mee valt!
Na een tijdje zal je merken dat paarden geen onbetrouwbare beesten zijn die zomaar met je aan de haal gaan, maar dat hun reactie meestal te voorspellen en te beinvloeden is.

Ikzelf was trouwens nooit bang, tot ik een keer zonder cap plat op mijn rug op het asfalt terecht kwam. Nu zie ik elke keer als ik bang ben een soort filmpje voor me waar ik verder door val en mijn hoofd behoorlijk beschadig. Durf dus niet meer zonder cap, en ben ietsje voorzichtiger geworden (handig als je een jong ding aan het inrijden bent Knipoog

)

Engelsen hebben trouwens niet voor niets de uitdrukking: Better safe than sorry.
Niemand heeft wat aan dappere brokkenpiloten Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-02 17:27

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-02 17:27

Dank je wel voor jullie lieve reacties!
Dit helpt me heel erg, echt waar.

**Geplaatst**: 12-10-02 18:34

Geplaatst: 12-10-02 18:34

Hey joh, zet hem op! Je houd het nu immers al zes jaar 'vol' toch? En voel je je niet gemakkelijk op een paard, blijf dan maar even stappen. Mijn pony Jamey gaat er vaak vandoor (arm gebroken) maar elke keer dwing ik mezelf in gallop te gaan. Je moet vertrouwen hebben in je eigen rijden. Neem desnoods privéles (heb ik nu ook) Desnoods laat je je een keer helemaal verrot schelden door iemand, heb en houd vertrouwen in jezelf. Probeer je goed op je paard te concentreren, en niet op de buitenwereld. Je zult zien dat je paard je dan ook op jou concentreerd! Dan horen jullie allebei die 'enge' geluiden niet meer Knipoog

Enneh, je bent niet de enigste hoor, ik durfde toen ik Jamey net had de eerste drie weken nogeeneens te galloperen Knipoog

En nee, ik durf ook niet over de 20cm met Jamey, zij durft het zelf ook niet. Haha!

Heel veel succes, en als je vragen hebt, PB me gerust. Ik weet zo ong. wel hoe je je voelt

**Geplaatst**: 12-10-02 20:05

Geplaatst: 12-10-02 20:05

Ik heb er drie jaar (2,5 jaar pony en een half jaar paarden) over gedaan voor ik durfde te galloperen. Ik ben ook een schijterd, maar zolang je blijft rijden gaat het gewoon steeds beter. Niet alleen rijden maar ook veel borstelen, aan de hand laten lopen en knuffelen is gewoon heel belangrijk in dit geval.

**Geplaatst**: 12-10-02 20:55

Geplaatst: 12-10-02 20:55

Hmmm ik zelf was vroeger ook wel eens periodes bang. Maar kwam daar door gewoon door te gaan en door daar waar ik zo bang voor was toch te doen vanf. Bijvoorbeeld: mijn pony ging er ergens vandoor wat ik vreselijk eng vond; ik ging terug en galoppeerde dat stuk nog eens om het vertrouwen weer te krijgen. Het allerengste van paardrijden is namelijk de gevaren die je zelf bedenkt. Als je bang bent, gaat verkrampen en er zivh allerlei rampscenarios voor je aspelen vergroot je de kans aanzienlijk dat je angsten uit zullen komen.
Laatt las ik een stukje van Sallly Swift die zegt dat dingen wanneer je ze op een positieve wijze voor je ziet, vaak al een stuk beter gaan. Wanneer jij jezelf bijvoorbeeld al over de hindernis ziet zweven als je er op af rijdt zal je sprong hoogstwaarschijnlijk beter gaan als wanneer je voor je ziet hoe jij straks tussen de balken ligt.
Probeer ook eens te bedenken hoeveel kans er is op het uitkomen van jouw angsten en ook wat je zelf kan doen ALS een paard datgenen doet waar je bang voor bent. Je rijdt zes jaar dus je moet nu wel genoeg in te brengen hebben.
Heel veel succes met het overwinnen van je angsten!

**Geplaatst**: 12-10-02 22:56

Geplaatst: 12-10-02 22:56

Toen ik begon met rijden op een manege was ik ook wel bang hoor.
Op de meeste pony's durfde ik wel,maar er waren een paar waar ik ECHT NIET op wilde,en je mocht niet zelf kiezen,dus ik uren voor de les zenuwachtig op welke pony ik moest enzo.
Of als er een nieuwe pony was waar verhalen over waren van: ja,die is wild joh!! Nou,dan kwam ik daar niet op.
Maar als ik er op zat viel het altijd mee,en zo is dat best snel over gegaan.
En toen wij Rinkja kregen ging het eerst voor geen meter.
Ze was echt moeilijk te rijden,en ik durfde er dus niet op.Bij de stal waar ze staat waren ze een bak aan het maken,wel zand,maar er was nog geen omheining.
Na een paar weken ging ik er toch eens op,in de bak.
En ik zat er net op en ze scheurde vet hard weg,naar de stal en in de stal ging ze rustig staan eten. (fjord he,zegt genoeg!)
Dus ik durfde weer niet,maar k wilde toch op ons nieuwe paardje rijden.
Dus... (niet gaan lachen)
ik ging in de stal zelf op en neer draven,want daar was het te klein voor haar om weg te rennen.
Elke dag een half uurtje hobbelde ik door de stal en het was echt geen gezicht.Nou,toen eens naar een andere bak enzo.
Toen we haar kregen reed ze dressuur in de M,en daar vond ze niks aan,daarom verzette ze zich zo.
Maar toen ze ontdekte dat ze bij mij niet zoveel hoefde uit te voeren,werd ze wel makkelijker.Dit is nu al een hele tijd geleden,en ik train nu ook gewoon dressuur met haar,maar zo zie je dat ik ook niet z'n held was. Haha!

**Geplaatst**: 13-10-02 15:32

Geplaatst: 13-10-02 15:32

Poe dit is echt vervelend voor je! ik vind inderdaad dat je tochj ook al best goed doet hoor! en inderdaad vallen valt best mee. helaas schiet mijn schouder snel uit de kom en kan ik hem zelf niet teruig zetten dus moet ik ook oppassen met vallen enben ik ook nogal bang uitgevallen. mijn ervaring was gewoon toch de dingen doen ook al vind je ze eng, dan zie je daarna dat het meevalt. ook ik moest hier soms in gestuurd worden door mensen. maar als je het gedaan hebt......heerlijk!!!! dus mijn advies gewoon doen en proberen rustig te blijven, maar ik weet hoe moeilijk dat is!!!

**Geplaatst**: 13-10-02 16:05

Geplaatst: 13-10-02 16:05

Lindy schreef:

En toen wij Rinkja kregen ging het eerst voor geen meter.
Ze was echt moeilijk te rijden,en ik durfde er dus niet op.Bij de stal waar ze staat waren ze een bak aan het maken,wel zand,maar er was nog geen omheining.
Na een paar weken ging ik er toch eens op,in de bak.
En ik zat er net op en ze scheurde vet hard weg,naar de stal en in de stal ging ze rustig staan eten. (fjord he,zegt genoeg!)
Dus ik durfde weer niet,maar k wilde toch op ons nieuwe paardje rijden.
Dus... (niet gaan lachen)
ik ging in de stal zelf op en neer draven,want daar was het te klein voor haar om weg te rennen.
Elke dag een half uurtje hobbelde ik door de stal en het was echt geen gezicht. Dit is nu al een hele tijd geleden,en ik train nu ook gewoon dressuur met haar,maar zo zie je dat ik ook niet z'n held was.

haha Lindy komt uit de kast *LOL*

Die tijd met jou was echt lachen! Bloos

Maar ff ontopic...

Ik ben ook wel eens bang geweest vooral toen ik net begon, want op de manege waar ik reed waren 2 zwarte ponies en een instrutrice had tot vervelens toe zitten bleren dat "het altijd weer die zwarten waren" dus ik durfde nooit op die 2 zwartjes en as ik dr eenmaal opzat waren ze ook nog eens strontvervelend en dan had ik altijd wel weer slimme smoesjes zodat ik op een andere pony kon.... totdat mn pa een keer meeging naar de les en dat zag en dus ff aan de instrukteur vertelde dat ie niet naar mijn smoesjes moest luisteren en me gewoonmoest laten rijden en 'na zo'n 10 lessen op de allervervelendste beesten was ik dr overheen!
Nu ben ik eigelijk bijna nooit meer bang, een maandje geleden waren we bezig mijn paard te beleren en ik mocht er na een week of 2 zelf op, toen was ze dus gewoon zadelmak en verder niet. En iedereen maar vragen hoe ik dat durfde en of ik niet bang enz enz... Maar ik was allang blij dat ik dr op mocht en ik dr op en nergens last van, vette big smile en rijden maar! Haha!

Later moest mn zusje op háár net beleerde paard en iedereen had verwacht dat zij de laatste zou wezen die bang was... niets was minder waar ik heb haar nog nooit zó op een paard zien zitten..!
Dus eigelijk is iedere ruiter wel eens bang of bang geweest en het is iig niks om je voor te schamen!
Bij mij werkte het heel snel door op de allervervelendste ponies te rijden, misschien kun je dat ook proberen... maar ik kan je natuurlijk niet garanderen dat dat bij jou ook werkt

**Geplaatst**: 16-10-02 12:42

Geplaatst: 16-10-02 12:42

Ik wil ook nog graag reageren. Ik heb een vriendin die ontzettend bang was om te rijden (ze is nog niet een held maar ze durft wel op brave paarden te rijden). Ik heb haar een poosje op mijn eigen zeer lieve draver laten rijden, onder mijn begeleiding. Ze was voor heel veel dingen bang, maar er was geen aanleiding voor omdat Carin (zo heet mijn draver) echt lief is. Dus na een poosje durfde ze te galloperen in de bak en ook durfde ze met Carin de weg op. Hierbij dwong ik haar soms wel (onder het mom van het is beter als ze doorzet dan toegeeft aan haar angsten. Maar omdat ze Carin kende en ik er altijd bij was, gaf het haar een vertrouwd gevoel. Daarom durft ze inmiddels ook op "vreemde paarden" te rijden. Een held zal ze nooit worden (ik denk jij ook niet) maar het is al heel heldhaftig om toe te gevn dat je bang bent, en dat je toch doorzet is super. Voor mijn vriendin holp het dus heel erg dat ze eerst altijd op hetzelfde paard reed, doe dit wel onder begeleiding! Het is handig als iemand je zo nu en dan een duwtje in de goeie richting geeft. Succes.

**Geplaatst**: 16-10-02 12:52

Geplaatst: 16-10-02 12:52

En als je in je angst naar voren gaat zitten gaat het paard juist harder lopen en nodig je precies uit die dingen te doen die hij net niet moet doen. Je moet in je angst in ieder geval leren die relfexen te onderdrukken en je juist lang te maken en op te richten in het zadel. Als je dat niet lukt, en je zet niet voldoende door, kun je beter met rijden stoppen. Het moet leuk blijven he.

**Geplaatst**: 17-10-02 18:31

Geplaatst: 17-10-02 18:31

Ik heb je ge-pbt. Je komt er zeker wel overheen ik kon het ook!!!! Maar niemand kan het voor je doen alleen jij zelf.... Als je hulp nodig hebt hoor ik het wel. groetjes marieke

**Geplaatst**: 17-10-02 18:39

Geplaatst: 17-10-02 18:39

Heeje Dees, ik ken je langer dan vandaag, maaru probeer je het wel aardig en plastisch te brengen?? Hehehehe, IK weet wel wie hetzegt Knipoog