Arg, m`n paard drijft me tot wanhoop! Toen ik nog in Nederland woonde stond ie grotendeels op stal of in de bak en zomers op het land. Ik reed hem iedere dag, ging 2 keer per week naar les (spring en dressuur) en had bijna ieder weekend wel een wedstrijd.
Hoewel hij van nature een heel lastig paard is om te rijden ging ie door deze "routine" best goed. Afentoe had ie eens zijn uitbarstingen maar dan sprong mijn instructeur er even op of de buurvrouw (die instructrice is) kwam lang om mijn paard voorwaarts te houden met de longeerzweep als ie weer eens aan het stijgeren was. Al met al kon ik zijn bokken redelijk uitzitten en het stijgeren was ook wel uit te zitten. Behalve de keer dat we na een stijger actie samen achterover door het bakhek sloegen ben ik er nooit afgevallen. Nu zijn we naar Texas verhuist (nov. '99) en mijn paard ging mee. De eerste paar maanden liep ie echt perfect. Alles was nieuw voor hem en hij genoot van de buitenritten, het lekkere klimaat en het dag en nacht in de wei lopen. Ook zijn dressuurrondjes kon ie prima verdragen. Zo nu en dan had ie wel eens een van zijn uitbarstingen maar dat was ik door de jaren heen wel gewend van hem. Na veel ups en downs begon ie eindelijk echt goed te gaan. Ik deed een dressuurwedstrijd met hem die hij won (terwijl hij helemaal geen flitsend dressuurpaard is) en besloot in oktober afgelopen jaar na een jaar geen les meer te hebben gehad eens naar springles te gaan. Ik had thuis veel gewerkt met in uitjes om hem in vorm te houden en toen we voor onze eerste springles kwamen ging ie zo goed dat we zelfs bij de hoofdtrainer mochten rijden. Ik was echt ontzettend blij en trots op mijn paard want ik had echt het idee dat eindelijk na 4 jaar zwoegen mijn paard voor me ging werken i.p.v. tegen. Ik heb behoorlijk wat ups en downs met hem gehad en iedere keer toch weer doorgezet terwijl ik het eigenlijk niet meer zag zitten. Ik heb zelfs een periode gehad dat ik helemaal niet meer durfde te springen door de idiote acties van m`n paard. Deze trainer was zo enthousiast dat ie zelfs wel Young Riders met ons wou proberen (alleen jammer voor mij want dat mag niet met nederlandse nationaliteit). In December 2000 hadden we onze eerste grote 5 daagse springwedstrijd. Ik had me het lazerus gewerkt om het inschrijfgeld bij elkaar te krijgen en geld om veel te kunnen trainen. Maar het was het me wel waard want ik was vol vertrouwen en m`n paard ging echt top tijdens de trainingen. Ik zou durende de week in verschillende rubrieken starten. Beginnende in een 1 meter rubriek en dan steeds hoger en als ie aan het eind van de week nog steeds goed zou lopen 1.45 m. waar zelfs een flinke geld prijs op stond. Ik had er enorm zin, en de trainer had er de grootste vertrouwen in. Ik had echt zo`n beetje het idee "hier heb ik 4 jaar voor gewerkt en ga ik eindelijk de vruchten van plukken". Nou om een lang verhaal kort te maken, ik heb nog niet eens de eerste rubriek uit kunnen rijden want m`n paard ging compleet door het lint. De trainer wist niet wat ie zag (die had hem namelijk nog nooit in een slechte bui meegemaakt). Bokken, stijgeren en super vuil weigeren. Kortom, ik was in een klap weer in de realiteit, heb mijn springangst weer terug en een droom aan barrels. Dit was dus echt de druppel die de emmer deed overlopen. Ik heb mijn paard nooit overvraagd, hij heeft altijd een prettig leven gehad met heel veel afwisseling, denk je vervolgens dat je er eindelijk bent laat ie je weer barsten. Ik had me teruggetrokken voor de rest van de rubrieken, heb mijn paard ingeladen en ben jankend naar huis gereden. Ik voelde me echt zo`n mislukkeling en vroeg me af wat ik in godsnaam fout had gedaan bij dat paard. Ik heb hem in de wei gezet en 3 maanden lang niet meer gereden (wel veel aandacht gegeven). In die tijd ben ik een 3 jarige gaan rijden. In april hebben we m`n paard naar de chiropractor gebracht (hoewel ik helemaal niet in die bull geloof), niks aan de hand. Veearst: paard is gezond. Ik heb toen een paar keer geprobeert te rijden, gewoon heel voorzichtig en niks vragen, maar hij begon steevast vuil te bokken, stijgeren, zodra ik ook maar aan wou draven. Het grote probleem is denk ik dat ie gewoon ongelooflijk verwend is. Hij weet zijn kracht en hij weet dondersgoed dat zodra ik in het zadel zit hij de baas is. Hij heeft een heerlijk leven, loopt in een kudde prakisch in het wild op 150 hectaren, wordt dagelijks bijgevoerd en gepoetst, hij ziet er super uit, wat wil een paard nog meer?
Hij wil dus absoluut niet meer werken. Zelfs een buitenrit is vaak te veel gevraagd. Het is echt triest, want 4 jaar training is dus totaal teniet gedaan. Hij kon een leuke Z proef lopen, we waren bezig met kwart pirouetjes en hij kon wissels om de 4. En nu? Nu kan ik niet eens een overgang naar draf maken! Vandaag heb ik weer eens geprobeert hem te rijden. Gewoon heel vriendelijk en niets van hem vragen. Alleen maar stap en draf aan een lange teugel. Na 15 minuten was ie het al zat en gaf een flinke bok. Vervolgens met alles wat ik deed (heel zachtjes aansporen, overgangen) gaf ie een enorme bok. Ik belandde steeds half op zijn nek. Afstraffen kan dus echt niet, want geloof me, hij smijt je de halve aardbol over. Ik heb dus defintief opgegeven met dit paard. Maar ja daar zit je dan, hij wordt in juni 8. Met pensioen? beetje jong. Verkopen? Yeah right, een proefrondje overleef je niet. Toen zat ik te denken, als ik hem nou naar een springstal zou brengen en hem daar zou laten uitbrengen op wedstrijden door een hele goede ruiter. Ik denk namelijk dat waneer hij 22 uur per dag op stal staat, hij zijn dagelijkse trainingsrondje juist als afwisseling gaat zien en leuk gaat vinden (zoals in Nederland). Bovendien als hij getrained wordt in een omheinde buitenbak of binnenbak dan houdt ie zich koest omdat ie weet dat ie toch niet weg kan. Mischien een beetje banketstaaf voor hem, maar hij gaat mooi nog maat een paar jaar werken voordat ie met pensioen mag. Ik denk namelijk dat als we dit paard OOIT weer aan de praat kunnen krijgen het best een goed springpaard kan worden. Alleen niet met mij, daar is gewoon teveel voor gebeurt en ik ben mijn vertrouwen kwijtgeraakt. Aangezien ik regelmatig flinke bedragen voor hem geboden heb gekregen vroeger op springwedstrijden (dat was dus op momenten dat ie zijn best deed )denk ik dat er best wel wat in zit.
En is het niet zo dat de meeste betere paarden een apart karakter hebben? (blegh wat je karakter noemt, BQ voer). Dus ik dacht dat als ik een goede springruiter zo ver kan krijgen hem uit te proberen op zijn springstal dan kan hij (of zij) hem gratis leasen. Loopt het op niks uit, dan komt ie weer naar huis en gaat ie inderdaad maar met 8 jaar met pensioen. Maar dan heb ik in ieder geval iets geprobeert. Tjonge wat een verhaal zeg, ik weet eigenlijk niet eens waarom ik dit nu allemaal opschrijf, het moest er even uit geloof ik Maar je gelooft het of niet, al met al kan ik niet zonder dit paard. Ik weet niet wat het is maar bij de gedachte dat ik die rotkopvan hem nooit meer zou zien springen me de tranen in m`n ogen. Zolang je niet in het zadel zit is het echt een model paard. Super manier. Hij loopt in een enorme vrijheid maar je hoeft zijn naam maar te brullen en hij komt aanwandelen om even met de baas te kletsen. Hij kan enorm knuffelen etc. Volgens mij is ie alleen maar ongelooflijk slim, zucht.........