Allereerst heeft een paard dat niet eens fatsoenlijk op vier benen kan lopen in galop, niks te zoeken op de diagonaal. Begin eerst maar eens op de hoefslag en grote voltes.
In draf kun je je paard dus wel goed sluiten? Ga hetzelfde proberen in galop. Hou 'm rond, spring aan, paar passen, en vang op. Kan een idee zijn om een voltetje te rijden aan het eind van je lange zijde, en in het circeltje een overgang naar de draf te rijden. Wel rijden, niet eruit laten vallen. Hou goed je buitenteugel erbij op de volte, anders valt 'ie over de buitenschouder weg.
Als je de rechte stukken wat meer op zit bij je kunt houden, dan kun je eventueel ook eens met wat balken gaan werken; dat werkt vaak ook prettig. Gewoon op de rechte lijn leggen, en geleidelijk aan de afstanden tussen de galopbalken verkleinen.
Tegen de tijd dat dat goed gaat (en dan heb ik het niet over binnen een kwartier, maar binnen x keer rijden) dan kun je gaan spelen met die afstanden. Vier passen kort, vier passen lang. Dus dan ga je echt op zit verkorten en verlengen, met behulp van je balken om het duidelijker te maken voor je paard.
Het allerbelangrijkste bij jouw probleem is dat je blijft rijden, dat je niet aan de mond gaat hangen om 'm maar tegen te houden en te remmen in de galop.
Je bent nog niet zo lang dressuurmatig bezig, dus verwacht nog geen wonderen.
Wat ik me wel afvraag adhv jouw verhaal, is hoe jij dan "freestyle" hebt leren rijden. Als je nl. bijvoorbeeld naar de theorie van Hempling kijkt, dan kom je steeds weer die 'verzameling aan de losse teugel' tegen. Welke "goeroe" z'n theorie volgden ze bij jou op de manege?