Wat een helder stukje van Sjef en Arjen. Ik denk dat daaruit wel heel erg duidelijk naar voren komt dat er achter dit systeem een hele fylosofie ten grondslag ligt en dat het te kort door de bocht is om alleen te spreken over de werkhouding zoals Zep al aangeeft.
Het systeem heeft vooral alles te maken met controle. Is je paard onvoorwaardelijk voorwaarts en nageeflijk. Zijn alle passen van jou. Heb jij zoveel controle dat je je paard helemaal rond en diep, of juist helemaal hoog in kan stellen met behoud van impuls en behoud van de nageeflijkheid? In dit systeem moet je je paard op ieder gewenste houding in kunnen stellen, controle. Daarin gaat zit systeem heel erg ver.
Ik ben van mening dat deze manier van rijden ook heel goed aansluit bij de modern gefokte sportpaarden met een flinke scheut bloed.
Kyra Kirklund schrijft hier over: Citaat:
Paarden als Rembrandt en Bonfire waren de eerste paarden die werkelijk volledig werden doorgewerkt, maar laat je dergelijke types constant tot het uiterste gaan dan worden ze alleen maar heter en korter in de hals. De oude stijl was meer toegesneden op paarden met minder bloed die voortdurend aan de gang moesten worden gehouden. Deze stijl van rijden wordt echter steeds minder geappricieerd.
Ik heb nog wat plaatsjes gevonden die deze manier van rijden misschien wat verduidelijken. Want ik denk dat niet veel mensen weten hoe ver de controle gaat. Ik wil daar wel bij opmerken dat dat weer foto's zijn die alleen de werkhouding illustreren maar ik kan moeilijk laten zien hoe ver we gaan wanneer we de eis stellen van onvoorwaardelijke nageeflijkheid of onvoorwaardelijk voorwaarts zijn