joyce B schreef:Hoe bedoel je dat middendraf het in stukken rijden van je verbinding is [naam verwijderd]? Ik probeer haar juist aan mijn been te krijgen door zowel overgangen terug (vind ze moeilijk) en overgangen naar verruimen te rijden... En daarbij de lengte in de hals te bewaren en door te blijven lopen van achteren. Van zichzelf heeft ze namelijk een standaard drafje en het moet een draf worden die van mij is en waarin ik kan schakelen om te controleren of ze echt voor mijn been is.
JE weet wel wat ik bedoel; zodra je het voelt zeg je "oja!"....
Bij wat minder sterke paarden rijd je de verbiding tussen voorhand en achterhand kapot als je te vaak tempowisselingen rijdt. Let op; dat is dus wel heel anders dan overgangen. Tempowisselingen vragen meer kracht, en het gevaar is groot dat een slapper paard dan finaal op de voorhand ploft en achter breekt.
Je mag pas de gangen gaan verruimen als je ze echt terug kan rijden. Maw, kan je het tempo onder je laten langzamer worden met behoud van takt, dan mag je rustig 2 a 3 pasjes verruimen.
Maar wees er heel zuinig in.
Je mag rustig heel zwart op wit zeggen dat als de galop problemen opelvert, het paard absoluut nog niet toe is aan verruimen. Daarbij heeft het nl dezelfde spieren nodig. Galop verbeter je door overgangen. Het paard maak je niet sterker met verruimen.
Paarden die te vroeg hebben moeten verruimen laten een rare draf zien, waarbij de achtervoeten veelvuldig wijdbeens gaan. HEt ziet er niet uit. En het is heel lastig weer goed te krijgen, dus wees verstandig; overgangen, geen tempowisselingen.
Maar Joyce: in jou heb ik alle vertrouwen. Het gaat absoluut goedkomen!