onberedeneerbare angst; wie kent dat?

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

onberedeneerbare angst; wie kent dat?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 13:11

Ik vraag me af of ik gek ben of dat er meer mensen zijn die dit probleem hebben (meegemaakt): heb je wel eens het gevoel dat je bij een bepaald paard dichtklapt en als je erop zit zo bang wordt dat je alles vergeet wat met paardrijden te maken heeft en alleen maar kan denken aan wat er mis kan gaan? Zo ja, hoe heb je dit opgelost? Ik zit een beetje met m'n handen in het haar en heb onderhand geloof ik alles geprobeerd wat er voorhanden is, misschien dat iemand van jullie raad weet. Ik heb dit gelukkig niet bij alle paarden, wel een gezonde dosis voorzichtigheid, ben tenslotte ook geen 20 meer.

Uiteraard zit hier een heel uitgebreid verhaal aan vast, maar als ik hier de enige rare snuiter in ben en niemand kent dit gevoel zal ik jullie niet meteen met de voorgeschiedenis opzadelen.


labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 14:07

Heb met mijn eerste paard dus alle stunts al uitgehaald die je kunt bedenken, had ook een grenzeloos vertrouwen in haar. Ik heb nog 2 paarden en daar heb ik het dus niet bij. Heb in het verleden op genoeg gekkenhuizen gereden en had daar niets van, vond het alleen maar leuk, maar ja, dat was vroeger.......En net wat jij zegt: 1 keer ergens van schrikken en ik maak het alleen maar erger door mijn gemuts met als gevolg dat ik amper nog op dat beest durf te klimmen omdat er overal paard-etende-polderkabouters opduiken. Enne, het dier is op zich best braaf, hij heeft mij in ieder geval nooit echt wat geflikt en heb ook periodes gehad dat er niets aan de hand was, anders had ik 'm allang verkocht natuurlijk. Daarom noem ik de angst onberedeneerbaar, het slaat ook nergens op, maar ja, ik kan op mijn achterhoofd geen knopje ontdekken om die om te schakelen. Maar goed, de angst is er weer en ik wil er vanaf, ik wil weer genieten van mijn paard en niet alleen in de wei of los laten lopen of andere erop laten rijden.


labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 21:00

Lielle, heel erg bedankt voor je verhaal, da's een echte opsteker want ik dacht echt dat ik de enige was met zo'n angst.
En inderdaad, met instructrice erbij lukt het allemaal best. Helaas kan dit niet iedere dag en omdat wij onze paarden aan huis hebben staan, heb ik dus ook niemand die 'm even lekker door kan rijden voor me.
Ik hoop in ieder geval dat het bij mij net als bij jou goed afloopt.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 22:11

Jeetje!

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 22:53

Tja Richtje, da's ook een hele goede manier die je mij verteld.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-02-04 13:46

Nou mensen. bedankt voor de hartonderderiemstekende reacties. Ben blij te horen dat er meer mensen last van hebben, ik zal zeker jullie tips ter harte nemen.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-02-04 15:19

Juist Zonnebloem, dat bedoel ik! Bij 1 paard, bij andere niet (Dennis schreef dat ook al), ben zelfs mijn nieuwe jonge merrie zelf aan het inrijden en vindt dat hardstikke leuk, mijn andere merrie is een hete racekonijn en ik geef er niets om en juist bij mijn paard waar ik de meest hechte band mee heb, klap ik dicht terwijl hij probeert z'n best voor me te doen, dus ik voel me ook best wel schuldig. Uiteraard zijn er wel een aantal heel vervelende incidenten geweest met vervelende gevolgen, dus de angst zal wel ergens vandaan komen.

Ik heb geen Anky-kwaliteiten en pretendeer ook geen sterruiter te zijn, maar een beetje rijden kan ik ook nog wel, anders waag ik me natuurlijk niet aan een groen paard, maar bij dit paard zie ik echt overal leeuwen en beren, echt een alles overheersende angst, tja, denk op zo'n moment dan maar eens aan technieken van het rijden te denken die er in de loop der jaren ingestampt zijn. En uiteraard dat het dan ook fout gaat op zo'n moment, er beweegt een grasspriet, meneer schrikt zich rot, draait zich en zet het op een rennen en ik zit weer met knikkende knieen in het zadel. Dag ontspanning, dag dressuurbasis, ik ben dan gewoon uitgereden, klaar. Bij ieder ander paard zou ik dus gewoon doen of er niets gebeurt is en doorrijden, of aanpakken als het om aanstellerij gaat, bij dit paard stap ik af. Bovendien mag een paard ook best een keer schrikken, dat is zijn aard nu eenmaal, anders kan ik beter op zo'n mooi gekleurd paard stappen dat bij C&A voor de ingang staat.........

Ik weet het allemaal wel, maar ja, nu de praktijk nog. Maar ik vindt het wel erg fijn om te horen dat er nog meer mensen die dit hebben, en laten we eerlijk zijn, toegeven dat je bang bent is niet zo erg, ik geef er allang niets meer om dat ik wordt uitgelachen. Ik heb er genoeg op hun bek zien gaan die mij hebben uitgelachen en zelf ook doodsbang waren voor hun paard maar liever verschuilden achter een grote mond. Stoer hoor!
Zelfkennis is de eerste stap tot zelfverbetering.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-02-04 13:43

Had lekker weer wat zelfvertrouwen gekregen door jullie tips en hartonderderiemenstekende ervaringen, is hij vanmorgen dus weer smerig aan de kletter gegaan met iemand die mij op stal helpt (tja, mijn lichaam begint onderhand wat mankementen te vertonen dus hoe zeer het ook doet om toe te geven; ook een eigenwijze heikneuter als ik moet wel eens hulp vragen en aanvaarden).

Die dame valt er dus ook lelijk vanaf, heel vervelende dus, ik stond te beven van angst want ik kon echt niet ingrijpen op dat moment en je ziet het allemaal gewoon gebeuren. En wat doe je dan als blijkt dat de dame in kwestie verder niks mankeert alleen maar ontzettend geschrokken is en er liever even niet meer op gaat? Wegzetten op stal. Dacht het niet! Doet ie het morgen misschien wel weer. Dus ben ik er zelf maar opgeklommen (ja inderdaad, klimmen, hij is 1.76 hoog) en niemand hoeft voor mij z'n nek te breken. En hij flikt min of meer hetzelfde, kreeg hem uiteindelijk wel stil en heb daarna nog wat gestapt om hem en mezelf rustig te krijgen en toen pas op stal gezet. Wat is dat dan balen zeggen!!
En razendsnel is hij dan, van 0 tot 100 km per uur in 2 seconden, voordat ik met m'n ogen kan knipperen is hij al 2 x de bak door gescheurd. En waar hij van schrok? Joost mag het weten en Joost weet het ook niet. En dan te bedenken dat ik gisteren nog ontspannen met 'm heb getuft, wat dus ook een echte opkikker was. Nou ja, ik beloof jullie dat ik nu ga doorzetten en probeer maar te vergeten wat er vandaag gebeurt is.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-02-04 13:50

Klopt als een bus Richtje, alleen maak ik mij niet meer zo snel boos sinds ik niet meer werk, mis de stress van vervelende collega's denk ik.............

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-02-04 23:20

Bloos Dankje, maar nog niet te vroeg juichen hoor!

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 05-02-04 09:37

Weet je nog hoe het onderwerp heet zodat ik het terug kan zoeken? Hoe meer info en tips, hoe beter natuurlijk.

Enne....... fijn te horen dat er nog een lotgenoot is, ik weet hoe moeilijk het is om het toe te geven, de omgeving reageert daar meestal niet al te charmant op, maar ik denk dat het verbergen van angst voor de omgeving nog slechter is, het paard heeft het immers wel haarfijn in de gaten.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-02-04 21:03

Wat een leuke reacties allemaal! Het lijkt wel net zoiets als "coming out" Knipoog

Nadat vorige week mijn bijrijdster van m'n paard was afgevallen, merkte ik gisteren aan haar dat ze niet zo enthousiast meer was. Zij realiseerde zich achteraf dat het heel wat slechter had kunnen aflopen, nu is het bij blauwe plekken en spierpijn gebleven, de volgende keer komt ze misschien ongelukkiger terecht. Ik denk dus dat ze er voorlopig niet meer op gaat, en ik kan haar daar geen ongelijk in geven. Het is natuurlijk wel jammer want ik had er zo op gehoopt dat iemand een beetje leuk met hem kon rijden, maar als het dier zich niet weet te gedragen dan houdt het op. Jammer want het is best wel een leuk paard.

Ik ga nog eens op mijn gemak al jullie tips doorlezen en dat wat bruikbaar is zeker toepassen. Jullie verhalen hebben mij in ieder geval weer wat zelfvertrouwen gegeven en het is ook heel prettig om te weten dat er "lotgenoten" zijn. Ik ga m'n best doen om er wat van te maken!


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 bezoekers