Een veelgehoorde kreet.
Maar wat verstaan jullie er precies onder? Is het zinvol?
Ik had vandaag les en kreeg Mulan niet nageeflijk. Ze bleef klieren, zich een beetje verzetten. Kop omhoog, omlaag, trekken, hangen. 2 passen aan de teugel en weer weg.
Ik bleef proberen haar goed naar mijn hand toe te rijden, bleef vriendelijk vragen, maar kreeg niet de gewenste reactie.
'Spierpijn?', opperde ik voorzichtig.
'Klieren', zei mijn instructeur. Rijd haar er maar doorheen. 650 kilo, zo'n groot paard, ze lacht zich een ongeluk met jou op haar rug. Je bent veel te voorzichtig.
Hij kwam ernaast lopen, deed ze haar kop omhoog, hij trok haar naar beneden. Deed dat 6 keer, Mulan gaf na en het gedonder was compleet afgelopen.
Ze moet maar leren wat de werkhouding is, dan ziet ze maar dat ze zich in die houding ontspant, vond mijn instructeur. Dat deed ze dus ook, want daarna liep ze lekker te schuimen en te briesen (wat ze altijd doet als ze lekker op gang is en flink aan het werk is) Ze liep als een trein, maar de manier waarop ik haar er dan 'doorheen moet helpen' vind ik niet prettig.
Wanneer ik alleen train heb ik de neiging het op een akkoordje te gooien met mijn paard. Ik haal absoluut niet het onderste uit de kan, blijkt wel weer wanneer ik les heb.
Nou hoeft dat ook niet altijd (ze is 4!), maar ik vraag me toch af of ik 'te soft' ben.
Moet ik wat meer doorpakken? Ik vind het rot om in die mond te trekken. Commentaar van mijn instructuer; "Nee, je paard loopt te trekken. En dan geef je haar niet haar zin, dus kom op, beetje pittiger rijden"
Uiteindelijk krijg ik haar echt wel aan het lopen, maar over de manier waarop, daar kom ik niet echt uit.
Als ik wacht tot Mulan ontspant en zelf mijn had gaat opzoeken, dat kan nog wel even duren. Het is een grote kleuter en alles om haar heen is leuk en interessant. Pas als ze dan een beetje moe wordt, ontspant ze en gaat ze zoeken...
Pff, vind dit erg moeilijk.
Geef eens tips?