Citaat:
Probleem: Ik ga steeds meer op mijn buitenteugel rijden *goedzo!* maar zit nog teveel aan mjin binnenteugel. Op het moment dat Jamaica op de hoefslag wil uitbreken naar buiten, los ik dat nog met mijn binnenteugel op, en zet mijn hand lichtelijk vast, waardoor zij aan de binnenkant het bit vast pakt, en tja, dan is ze dus sterker.
Tja ik ken het. Maar effe terugkomend op het verplaatsten van je gewicht. Als je "het uitbreken" met de binnenhand probeert op te lossen, ga je automatisch meer gewicht zetten op de buitenkant.
Probeert het maar eens als je op de grond staat en het iets overdreven doet: sta met 2 benen stevig op de grond en houd je handen op gelijke hoogte voor je alsof je je teugels vasthoudt. Daarna trek je 1 van die handen naar je toe. Als het goed is zul je automatisch wat inknikken in de heup van die kant die je naar je toehaalt. Daaropvolgend zal het andere been langer worden en zul je meer op dat been gaan staan. Gebeurt dit op je paard, heb je dus meer druk op je "vrijkomende=langerwordende" been. Betreft het naar je toehalen van je hand de buitenhand die begrenst, dan zit je dus meer aan de binnenkant en zal je paard afwenden, of volte inzetten. Betreft het je binnenhand die meer "trekt" dan wil je paard nog steeds onder je gewicht blijven lopen en zal dus automatisch de verkeerde kant opgaan. Dit samen met het feit dat je de buitenhand/buitenschouder "vrij" laat, zal zij dus over buitenschouder wegvallen.
Een kennisje van mij had hier ook erg last van. Op een gegeven moment hebben we de boel de boel gelaten en zijn we gaan werken aan haar zit. Ze moest heel bewust haar gewicht verplaatsen naar de kant waarheen ze wilde. En ze mocht niet meer aan de binnenteugel komen. Zolang ze eraan dacht ging het goed. Zij heeft ook een soort Jamaica (uit de verhalen kennende) en soms vergat ze het omdat haar paardje (eigenwijze tinker) effe een geintje uit wou halen. Dan ging ze in eerste instantie weer de mist in. Nu is het voor haar meer een automatisme geworden en heeft ze haarzelf en haar paard beter onder controle.
Ik vind je in ieder geval een hele bikkel dat je met dat snertweer toch gelest hebt en je bent al een hele stap in de goede richting dat je erkent waar het fout kan gaan / fout gaat. Als je als ruiter erkent dat je niet (altijd) de juiste hulpen geeft, kun je daaraan werken, ipv je paard onhandelbaar of zo te noemen....
Succes