Het 'waarom' ik ook een van de dingen die ik me afvroeg, jouw verhaal is ook duidelijk, helpt als je man western rijdt hahahaha.
Nu verhaal van Kyra K over de galophulp;
DE OVERGANG NAAR GALOP (Dressuur met Kyra blz 72&73)
Wanneer ik op een groen paard rijd, vraag ik alleen vanuit draf im een overgang naar de galop.
De beste plaats om dit te doen is op de grote volte bij A of bij C. Wanneer je de open kant van de volte verlaat, en in een hoek naar de muur of naar het hek rijdt, moet het paard verder lopen op de volte en springt het haast automatisch aan in de juiste galop.
Ik let er sterk op dat het contact met de buitenteugel gehandhaafd blijft. Wanneer ik rechtsom rijd en in de rechtergalop wil aanspringen,
ondersteun ik het paard met de (linker)buitenteugel. Mijn rechterteugel hangt los op de rechterschouder om het rechterachterbeen niet te blokkeren. Het rechterachterbeen moet goed naar voren kunnen komen om in galop ver onder het lichaam te kunnen worden gezet.
Als ik zeg dat de binnenteugel los is, dan bedoel ik daarmee echt helemaal los, en niet wat minder hard aan de teugel trekken! Het paard moet erop leren vertrouwen dat de ruiter niet plotseling aan de binnenteugel zal trekken. Wanneer je dit zo'n 5 a 6 keer hebt gedaan, zal zelfs een probleem paard de ondersteunende buitenteugel in de overgang accepteren.
Wanneer ik een paard leer galopperen, vind ik het niet erg als het daarbij naar buiten kijkt, links in ons geval. Een paard zal in vrijheid altijd zijn hoofd iets naar de buitenkant draaien.
Het gewicht van de ruiter moet echter gelijk verdeeld zijn over beide zitbeenderen. Het buitenbeen, in dit geval het linkerbeen, blijft op de normale plaats liggen, namelijk net achter de singel.
Het blijft licht tegen de zij van het paard liggen, klaar om -indien nodig- in te grijpen.
Het binnenbeen (rechts) wordt iets naar voren gebracht.
Om een vloeiende overgang vanuit stap of draf te rijden moet de ruiter wachten tot het juiste moment.
In dit geval is dat wanneer het rechterachterbeen van de grond is en het linkerachterbeen op de grond staat. Op dat moment breng ik mijn binnenheup naar voren, gebruik ik mijn binnenbeen en ondersteun ik deze hulp met mijn stem of een klein tikje met een korte zweep op de binnenschouder. De buitenteugel vertraagt het paard als het probeert om sneller te gaan draven.
.........
Het gaat nog wel stuk verder maar dit is het idee...
) dat je buitenbeen naar achteren brengt, binnenbeen op de plaats blijft en je dan met het binnenbeen de 'hulp' geeft. Nu hadden ze het gisteren over het buitenbeen dat de 'hulp', verder wel gewoon buitenbeen naar achteren etc.