Och jeetje....Brek my de bek net iepen!
Arme [naam verwijderd] heeft pijn in haar rug, lendenen en broekspier...en hoewel ik altijd mijn uiterste best doe om haar niet in de weg te zitten bij het rijden, denk ik toch...zou het misschien door mij komen? Twijfel alom, maar toch wil ik nog wel rijden...
Het is zo dubbel allemaal....
Zeker als ik terug denk op mijn vorige paard. Dat arme beest kon niet zo heel goed lopen, maar achteraf...had ik hem wel het meest optimale geboden? wat als.... en als.....
Helaas merk je de meeste dingen pas als het heel duidelijk aan het worden is...en dus eigenlijk al te laat om nog te voorkomen...
En altijd voel ik me dan weer een botte worst, een domkop die beter had moeten weten. Elke keer voel ik me dan schuldig...
Maar ik kan toch ook niet alles weten, ik doe mijn best toch?
Wat als.... de wetenschap wel gelijk heeft?