Geplaatst ik hoop dat 2010 beter afgaat met mijn lieve Nynke.
wat we zo'n beetje hebben gehad...
-een dikke peesblessure
-een onvertrouwde fisio
-6 maanden je in het zweet werken voor verbetering
-achteraf een slecht passend zadel
-nynke last van al haar spieren
-stalbenen
-mok
-en wie weet nogmeer, maar dat ik ondertussen al ben vergeten..
ga lekker zitten..hier komt mijn 2009..
15 maart gingen we dan eindelijk de wedstrijden in, een moment die ik zeker niet
zal vergeten, het begon zo goed..hoe het dan soms kan eindigen?
mijn eerste wedstrijd was dus 15 maart, het was gezellig, leuk en erg plezierig..
Daarna volgde een mooie wedstrijd debuut met punten en een aantal prijzen (6 á 7 wedstrijden die ik gereden heb)
in eind mei zou ik dan mijn eerste L1 wedstrijd neer zetten.
het zag er allemaal zo vlekkenloos en rooskleurig uit,...alles ging zo makkelijk..tot het gezodemieter begon..
toen ik 3 dagen op schoolkamp was en mijn pa nynke deed en ik Nynke na mijn kamp uit de weide wou halen was
ze stok kreupel. het arme dier rende in draf naar me toe om me te begroeten, maar het zag er niet best uit.
Mijn pa beweerde dat het de stijfheid was omdat ik voor het kamp nog behoorlijk had getraint..ik dacht, we gaan eens
kijken, misschien valt het idd wat mee.
alleen in de bak was ze nog erger , en ik wou dat pa de DA ging bellen. Hij vond dat we beter tot morgen konden wachten.
Oke, als dochterlief had je het maar met dat te doen en heb verder haar op stal gezet en haar verzorgd. Haar benen waren warm.
Na 2 dagen wachten en kijken was het nog even erg, en mijnn vader besloot actie te ondernemen..helaas niet de actie die ik graag wou. Nee hij wou de fisiotherapeut er bij..omdat hij nogsteeds beweerde dat het stijfheid was. Ik was al lang blij dat er iemand
naar ging kijken dus voor uit.. een week later had de fisio tijd en kwam naar nynke kijken.
Tot mijn verbazing zij de man dat het idd de stijfheid was en dat ze bovendien veel te dik was geworden en ze bijna aan
de maandagziekte/spierbevangenheid leed.
(ik vertrouwde die vent toen helemaal niet meer, ik bedoel? zo iets kun je alleenvast stellen na een bloed onderzoek..) al goed .. de pa en de fisio hadden gelijk en van de fisio moest ik nynke weer aan het werk
zetten. Morgen gelijk beginnen met een buitenrit van 4 uur
!!!! weer had ik niks te zeggen en moest ik maar doen met hun adviezen.en ja de volgende dag haar opgezadelt en ben een eindje weg geweest..ik kon wel janken! ze werd steeds erger en we zijn 3x bijna
gevallen omdat ze de hele tijd door haar voorbenen heen zakte.
Ik had het dus na een half uurtje wel gezien en heb woedend mijn ouders gebeld dat het zo langer niet meer kon.
we waren met elkaar ongeveer 3 weken verder en de DA mocht eindelijk komen. Al snel kreeg ik gelijk..het was wel degelijk geen stijfheid.
een dikke peesblessure in haar rechter strekspier vond plaats en dat was voor mij erg schrikken.
hoe dan ook, ik heb alles op alles gezet om het weer goed te krijgen, we zijn 6 maanden met haar heen en weer geweest.
naar de kliniek,zalfjes en spray gekocht (die ik op de pees moest smeren ter genezing, terwijl ik er zelf allergisch voor was..)
dat was dus geen pretje. Elke dag wandelen, elke dag haar benen 2x spoelen, spullen kopen door het voer. aan de antibiotika
en gelukkig ging na alle omkosten toch haar pees vooruit. gelukkig.
We zijn nu november en ik mag weer rustig beginnen met alle basis dingen oppakken met rijden. dat ging eerst geweldig tot dat
ze met de les opeens niet meer 'lekker' liep. ze had pijn in haar rechter schouder die ze al die tijd had vastgezet omdat haar
rechterbeen zeer deed. toen we dit ondekten waren we ong. 10 december Aldus..er moest een maseuse komen.
(en zeker een andere dan die eerder was geweest, want stel je voor dat ik echt 4 uren een buitenrit had doorgezet toen,
dan kon nynke ook wel kapot gereden wezen)
ze mocht niet meer bereden worden en ik ging dus met haar wandelen,in die tijd kreeg ze heerlijke stalbenen beide achterbenen.
heerlijk. De maseuse kwam en we zijn 2 uren bezig geweest, alles zat vast..van monikskapspier tot rugspieren en bilspieren..
alles zat moervast..arme pony.. mede omdat we er achter kwamen dat de kussens van mijn net 1,5 jarige zadel niet meer goed waren.
er zaten allemaal gaten en bulten in. wat dus ook niet lekker(tot zelfs pijnlijk) zat bij het rijden. na de behandeling moest ik haar even
laten bewegen. gelukkig en wonderbaarlijk liet ze heel snel alles ontspannen en ging ze heerlijk losjes lopen. neusje naar de grond.
wat een vooruitgang
!helaas heeft ze nu wel weer lichte stalbenen, en nog erger, gigantische mok bij haar achterbenen..die ik nu ook weer aan het behandelen
ben met antibiotika,biotex en zalfjes...want ze bijt het helemaal tot bloedens toe open...
nu nog het zadel 11 januari opnieuw laten meten en opvullen met wol, 10 januari weer naar de maseuse en ze is hopelijk van al die
troep,rotzooi en gedoe af..
en nu hopen dat het ooit weer zo (tot beter) word:
zo dat ben ik even kwijt....
bedankt voor het kijken & lezen,
en wie weet zie ik een berichtje van je terug
Gr. Lotte
