Geplaatst Het is inmiddels 2 weken geleden dat ze is ingeslapen Maar ik kreeg steeds meer berichten, hoe het met Laika ging. Daarom heb ik besloten een topic te maken.
Zaterdagnacht heb ik de hele nacht bij Laika om de bank gelegen. Om het uur keek ik hoe het met haar ging en of ze eventueel moet plassen. Dan maakte ik de katheter leeg. Ze gaf geen reactie als ik vroeg of ze moest plassen. Ik besloot maar om 9 uur de kathter leeg te maken, dan kon ze nog 1 uurtje slapen. Door de vermoeidheid was ik in slaap gevallen. Om 9 uur ging mijn wekker af. Ik stond op en liep naar Laika toe. Ze had haar enige redmiddel, de kathter eruit getrokken.
Meteen naar boven gerent waar mijn broers lagen te slapen. Ik was compleet in paniek. En kon geen nieuwe katheter meer worden geplaats. Ze zou nog, voordat mijn ouders thuis kwamen ingeslapen moeten worden. Mijn ouders die nog maar 1 uur in de auto zaten vanuit Italie zouden het niet halen. Vriendin van mijn moeder opgebeld. Die kwam meteen. Vervolgens de DA opgebeld. Ze wilde het nogmaals gaan proberen om een Katheter te plaatsen.
Gelukkig lukte het en paste de katheter ernog met enige moeite in. Wat was dat een opluchting voor mij. We hoefde haar nog niet in te laten slapen. We konden wachten tot dat mijn ouders thuis kwamen.
Thuis was ze de hele tijd vrij onrustig. Ze wilde niet gewoon rustig op haar kussen gaan liggen. Alsof ze door had dat mijn ouders op weg naar huis waren. 's Avonds om 7 uur kwamen mijn ouders thuis. Wat was Laika blij. 's Avonds met zu'n 5-en bij elkaar gaan zitten. Het was echt zo'n harde klap voor ons. Vrijdag was er nog niks aan de hand en nou kon haar lichaam al niet meer. Maar ze was nog zo vrolijk.
Volgende morgen hebben we de DA gebeld. Ze vertelde dat we eigelijk alleen nog maar aan het rekken waren. Inmiddels kon ze ook al niet goed meer poepen. Ze zou steeds meer pijn krijgen. Nou moest ze ook al veel pijn hebben. Ook al liet ze het zelf niet zijn. Ze leefde niet meer voor haar zelf, maar echt alleen nog maar voor ons. De tumor drukte tegen veel organen aan wat natuurlijk veel pijn deed.
Maandagavond hebben we de moeilijkste beslissing ooit genomen. Het kon niet langer. We mochten Laika niet langer laten lijden. Hoe moeilijk het ook was. De volgende dag zou ze worden ingeslapen. Het was zo moeilijk want ze was nog zo vrolijk. At nog goed, alleen poepen en plassen kon ze niet meer. De katheter leeg laten maken deed ze ook iedere x minder graag. Het deed allemaal zoveel pijn.
Dinsdag hebben we nog van elkaar genoten. Heerlijk op de bank geslapen, veel worst en kaas gegeten. En nog de laatste wandeling gemaakt. Om half 5 kwam de DA en heeft haar thuis op haar eigen kussen tussen ons in laten slapen.
De laatste kus in het cremetorium zal ik nooit vergeten!
Bedankt voor de 11 mooie jaren die wij samen hebben gehad. Overal ging je met ons naar toe. Op vakantie, naar Oma, verre wandeling maken, mee naar het werk, boodschappen doen bij de spar, samen zwemmen. Altijd was je bij ons. Je was een deel van onze familie en zal het altijd blijven. Het plekje wat je altijd in mijn hart hebt gehad is alleen maar groter geworden.
Het is 2 weken geleden dat we je hebben in laten slapen. Het zijn 2 hele moeilijke weken geweest voor ons allemaal. Het gemis wordt iedere dag groter. Nooit zullen we je vergeten!
Je was mijn maatje, mijn allerdierste bezit, mijn grootste liefde, mijn alles..
Dag lieve Dodo, bedankt voor de mooie jaren.
Rust zacht
* 06-07-1995 - 23-01-2007 *
Wel uit ons leven, maar nooit uit ons hart!
En een filmpje wat ik zelf heb gemaakt.
http://www.youtube.com/watch?v=YE5Gn3tpPcY
Echt zo veel sterkte met het verwerken 
Je hebt echt hele mooie herinneringen aan haar denk ik! 
