
Een half jaar terug had een collega van mijn moeder haar gevonden. Helemaal in de klit en lichtelijk ondervoed. Ze wist dat onze kater net doodgereden was, dus ze heeft gelijk mijn moeder opgebeld. En Ja hoor, na enig overleg met mijn vader hadden we weer een nieuwe poes in huis.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik der in het begin maar niks vond

Zo een platgedrukte kop en bos klitten sprak mij niet echt gaan. Toen hebben we der laten scheren (het was net een poedel), veranderde het chagerijnige persje in een ontzettende lieve poes. Ze had blijkbaar erg veel pijn aan haar klitten.
Inmiddels is ze gesteriliseerd en heeft ze een gebitsbehandeling gehad. Elke ochtend staat ze me bij de deur op te wachten en kletsen we samen wat af. Het is net alsof ze hier al jaren woont


(op deze foto zie je geod dat der buikje geschoren is)
ps: Camera kwaliteit is niet zo goed, maar wat wil je met een van de allereerste digitale camera's
