Vanmiddag was het zover. Onze lieve Garfield is opgehaald. Het heeft me veel tranen gekost. Ook al weet ik dat het voor hem veel beter is. De laatste tijd heb ik veel last van mijn allergie. De katten konden niet de hele dag bij mij in de buurt zijn. Dan zit ik maar te snotteren, te niezen en jeuken mijn ogen verschrikkelijk. Maar wegdoen wilde ik ze eigenlijk ook niet. Toen hoorde ik dat een oud collegaatje van me (die ook nog is in IJsselstein woont) een tweede kat zocht. Dit leek me een hele goede oplossing. Zo kan ik hem altijd nog opzoeken en we spreken elkaar zo vaak op msn dat ik zeker op de hoogte gehouden word. Maar ondanks alles doet het wel veel pijn. Ik mis hem ontzettend.