Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
LovesMaarte schreef:Ook ik zou het denk ik niet kunnen, puur om het feit dat het afscheid mij te zwaar zou vallen.
Ik vind het wel een prachtig idee dat je iemand misschien wel zijn leven terug kan geven of het in ieder geval makkelijker te makenEr zitten volgens mij wel aardig veel regels vast aan het worden van een opvanggezin, heb je daar al naar gekeken?
NienkeNiels schreef:Het lijkt me erg mooi, maar 1,5 zou voor mij te lang zijn.
Wij vangen wel op voor stichtingen uit het buitenland. Pups komen dan een aantal weken bij ons in opvang totdat ze een baasje hebben. Erg mooi en natuurlijk heel leuk. Maar ik kan je vertellen dat ik zelfs na 4 weken opvang al zo gek op zo'n beestje ben dat ik het altijd erg moeilijk vind. Ik heb er ook eens eentje 3 maanden gehad. Toen viel het me heel erg zwaar.. zo'n beest raakt ook gehecht aan jou en loop dan al zo goed mee in het gezin en dan nog afstaan is zwaar! En zeker naar 1,5 jaar.
Dus ik zou er heeel goed over denken.
Djulitaa schreef:Mijn vader leidt politiehonden op, deze komen als pup naar ons toe en worden na 3/4 jaar verkocht aan de politie. Qua afscheid dus hetzelfde. Ik wil je even meegeven dat het moeilijk is, maar je weet het vantevoren. Ook helpt het dat je weet dat het voor een goed doel is. Vaak kun je als je wilt ook met degene overleggen dat je langs mag komen, of dat deze updates en foto's stuurt over de mail, al weet ik niet of dit misschien anders werkt bij een geleidehond?
Ik vind het een super initiatief, en vooral als "oefening" of dat je een hond echt aankan!
BraveSpots schreef:Ik sta niet (meer) achter het leven die sommige (vele?) geleidehonden hebben. Ik vind dat honden in de eerste plaats als hond moeten worden genomen en niet als hulpmiddel. Daar gaat het voor mijn gevoel scheef.
simone_1986 schreef:BraveSpots schreef:Ik sta niet (meer) achter het leven die sommige (vele?) geleidehonden hebben. Ik vind dat honden in de eerste plaats als hond moeten worden genomen en niet als hulpmiddel. Daar gaat het voor mijn gevoel scheef.
Wat bedoel je daarmee?
Ik heb meerdere filmpjes gezien, omdat ik ook twijfelde over hoe de honden terecht komen en ik zie alleen positieve dingen.
De mensen die een hond krijgen kijken vaak al uit naar de hond, ze worden niet alleen als hulpmiddel gebruikt maar de mensen zien ze ook echt als een maatje. De honden zien er niet ongelukkig uit, krijgen goede verzorging, liefde en ook vrije tijd waarin ze zich lekker uit kunnen leven.
Ik denk ook dat het afscheid een stuk makkelijker zou zijn als je zelf iemand mag uitkiezen, maar snap ook dat dit onmogelijk is.
Deden jullie met de hond ook trainingen?
simone_1986 schreef:Wordt de hond dan tussendoor ook gekeurd?
En weet je hoe het zit met trainingen? volg je af en toe met de hond een cursus of moet je de hond echt alles zelf leren?
BraveSpots schreef:Ik (of wij teminste, als gezin) hebben het gedaan. De hond werd later medisch afgekeurd en is nog steeds in mijn/ons bezit.
Ik ben blij dat we haar er aan over gehouden, maar ik zou het niet meer doen. Ik vind het gedachte dat ik niet zelf kan controleren waar ze terechtkomen niet bepaald fijn.
Ik sta niet (meer) achter het leven die sommige (vele?) geleidehonden hebben. Ik vind dat honden in de eerste plaats als hond moeten worden genomen en niet als hulpmiddel. Daar gaat het voor mijn gevoel scheef.
Edit: Als je de verantwoordelijkheid voor 10 jaar te groot vind zou ik voor een oudere stabiele herplaatser gaan.
opisop_shop schreef:*denkt in plaatjes bij die laatste opmerking*
Ik zie ook altijd mensen die heel blij zijn met hun hond, en dat de honden het met veel plezier doen voor hun baasje. Kan me wel voorstellen dat veel van deze honden nooit loskomen om eens lekker te spelen met soortgenoten, omdat het als eigenaar met handicap lastig is om in te grijpen indien nodig?
Knakker schreef:die mensen die dit doen vind ik top!
Knap hoor, ik zou het niet kunnen, ik zou me veel te veel aan die hond hechten.
opisop_shop schreef:*denkt in plaatjes bij die laatste opmerking*
Ik zie ook altijd mensen die heel blij zijn met hun hond, en dat de honden het met veel plezier doen voor hun baasje. Kan me wel voorstellen dat veel van deze honden nooit loskomen om eens lekker te spelen met soortgenoten, omdat het als eigenaar met handicap lastig is om in te grijpen indien nodig?