Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-11 21:53

Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-11 21:53

Afgelopen nacht om 04.30 hebben we onze lieve trouwe 16 jarige Noeka moeten laten inslapen. Rond 00.30 maakte ik haar voorzichtig wakker omdat we naar bed gingen en ik draag haar altijd naar boven. Ze schrok een beetje en ging daarna heel raar rennen en kort daarna ook schreeuwen. Ronald heeft meteen de dierenarts uit zijn bed gebelt en hij hoorde het al en konden meteen komen. Onderweg naar velp kon ik haar in de auto nauwelijks vasthouden, zo wild en steeds willen bijten. We zijn in plankgas erheen gereden. Hij dacht aan een toeval en heeft hij onder een roes gebracht met een pijnstiller erbij. Eerst rende ze daar toen in de behandelkamer ook nog rond en botste overal tegen aan. Hij heeft haar toen stevig vast gehouden tot de roes ging werken, het was vreselijk om te zien! De hoop was dat ze er weer uit zou komen rond 06.00 uur en dat ze dan weer als vanouds was. Maar rond 03.30 merkte ik dat haar ademhaling steeds sneller werd. Het ging niet goed en hebben de dierenarts weer gebeld. We konden weer meteen komen en daar aangekomen zag hij het al, ze kwam alweer wat uit de roes en vertoonde weer dat gedrag en ook bijten. Hij vermoed dat ze een hersenbloeding heegt gehad. En daar sta je dan.....nou ja, ik stond al niet meer want was van pure ellende op de grond gestort. Ze had om 22.45 nog lekker gegeten, niets aan het handje hoewel ik de hele dag al wel een erg onbestemd gevoel over haar had. Had echt sterk het gevoel dat er iets met haar zou gebeuren en helaas is dat dus uit gekomen. We hadden nu geen keus meer dus heb ik moeten beslissen mijn meissie te laten gaan. Ik ben kapot....helemaal kapot! Een ieder zal zeggen, prachtige leeftijd 16 wat zeker ook zo is maar nu komt toch weer duidelijk het gevoel omhoog dat ik geen kinderen heb kunnen krijgen en Noeka was echt voor mij mijn kind..... Gelukkig had de dierenarts daar ook veel begrip voor en ik hoorde hem ook tegen Ronald zeggen dat het dan wel extra hard en zwaar is. Mijn meisje ligt nu hier thuis in haar mandje....net een half uurtje terug borrelde haar darmen nog heel erg en er komt ook nog wel wat lucht uit. Maar mensen.....zonder Noek...ik weet niet hoe ik het moet doen. Zij was voor mij zo speciaal, en ook nog zoveel herinneringen aan mensen die nu ook niet meer in mijn leven zijn. We gaan haar straks naar Varseveld brengen naar het dieren crematorium en dan moet ik echt afscheid nemen.... Staan jullie me in gedachten alsjeblieft bij want ben zo bang dat ik het niet trek. Ze komt wel weer thuis want we gaan een mooie urn voor haar uit kiezen. Ik kan niet bevatten dat ik die gekke Noek nooit meer zal zien rond hobbelen, dat ze me nooit meer eens in mijn handen zal bijten als iets haar effe niet aan stond.... Lieve Noek...je was echt mijn kindje en wat zal ik je gaan missen....

**Geplaatst**: 20-06-11 22:05

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 20-06-11 22:05

Wat een triest verhaal meid..... Woorden zullen niet kunnen beschrijven hoe jij je voelt... Hopelijk verzachten de herinneringen aan Noek met de tijd het verdriet. Veel sterkte.. :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:10

Geplaatst: 20-06-11 22:10

Wat een triest berichtje.. Ik word er zelf ook triest van. Heel veel sterkte en een dikke virtuele knuff :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:10

Geplaatst: 20-06-11 22:10

wat sneu voor jou.... heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:11

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 20-06-11 22:11

Ach wat vreselijk zeg! Heel erg veel sterkte! Achterlaten bij het crematorium is een hel, ik zal aan je denken. :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:12

Geplaatst: 20-06-11 22:12

Wat naar dat haar leventje zo is af gelopen.. Jullie veel sterkte gewenst! :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:13

Geplaatst: 20-06-11 22:13

Vreselijk zeg.. Heel veel sterkte.. :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:15

Geplaatst: 20-06-11 22:15

Heel veel sterkte! Nooit leuk om je trouwe maatje te verliezen ook al zijn ze oud geworden.

**Geplaatst**: 20-06-11 22:17

Geplaatst: 20-06-11 22:17

Wat vreselijk.. veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 20-06-11 22:21

Geplaatst: 20-06-11 22:21

Sterkte met het verlies. Ineens zonder zo´n trouwe metgezel moeten leven valt niet mee.

**Geplaatst**: 20-06-11 22:21

Geplaatst: 20-06-11 22:21

Ach, wat vreselijk, ik zal aan je denken! Heel erg veel sterkte toegewenst! Wat zal je jouw eigen Noel vreselijk missen! Ik leef met je mee!

**Geplaatst**: 20-06-11 22:24

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 20-06-11 22:24

heel veel sterkte het is nooit leuk z'n trouw dier te verliezen

**Geplaatst**: 20-06-11 22:26

Geplaatst: 20-06-11 22:26

Wat een nare manier om je liefste vriendinnetje zo te moeten laten gaan... enorm veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 20-06-11 22:29

Geplaatst: 20-06-11 22:29

Wat sneu zeg, heel veel sterkte met dit zware verlies!
Zolang ze in jou gedachten zit zal ze er altijd een klein beetje zijn, koester de mooie momenten!

Ik hoop dat je het met de tijd een beetje een plekje kan geven.
Sterkte

**Geplaatst**: 20-06-11 22:31

Geplaatst: 20-06-11 22:31

Ach wat sneu

Zoiets is nooit leuk... Troost jezelf met de gedachte dat je haar 16 mooie jaren geschonken hebt

**Geplaatst**: 20-06-11 23:54

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 20-06-11 23:54

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 20-06-11 23:56

Geplaatst: 20-06-11 23:56

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 21-06-11 09:21

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 21-06-11 09:21

LZP --> BB

**Geplaatst**: 21-06-11 09:43

Geplaatst: 21-06-11 09:43

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 21-06-11 10:00

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 21-06-11 10:00

onassa wat een verdriet he :(:)

...als ze je zomaar verlaten,16 is natuurlijk een geweldige leeftijd,maar je wil ze gewoon nooit kwijt

en de leeftijd is dan maar een schrale troost,aan de andere kant,16 is een hele leeftijd,je hebt 16 jaar mogen genieten,16 jaar voor haar gezorgd en ze heeft een super leven gehad...

noek is niet weg,ze is voorgoed in je hart,daar leeft ze voort...heel veel sterkte straks bij het crematorium,neem de tijd en neem afscheid zoals jij dat wil..

ik denk strakjes aan je,

dikke knuffel...

**Geplaatst**: 21-06-11 11:34

Re: Vaarwel lief meisje van me...

Geplaatst: 21-06-11 11:34

Heftig verhaal zeg! Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-11 12:31

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-11 12:31

Dank jullie wel.
Ik ga zelf niet meer naar het crematorium toe.
Gister hebben we haar gebracht en afscheid genomen.
Rond 2 uur wordt ze gecremeerd en dan ben ik er in gedachten bij.
Ik maak mezelf te veel overstuur om vandaag ook weer te gaan en het heeft geen toegevoegde waarde meer.
Gister heb ik haar vaarwel gezegt en nu hou ik haar in mijn gedachten als mijn allerliefste meisje.
Ze komt gelukkig wel weer thuis....

**Geplaatst**: 21-06-11 19:30

Geplaatst: 21-06-11 19:30

Ik heb het toch maar gelezen en de tranen lopen over m'n wangen.................

Ik kan me jouw gevoel ZO goed voorstellen!!! Ik ben gewoon bang dat ik het niet overleef als een van mijn mannetjes iets overkomt.....
Weet natuurlijk helemaal niet of je daar al over zou denken, maar mijn vriendin haar schoonvader is pas overleden. Zij heeft een heel mooi gouden sieraard (een open hartje) om haar nek met daarin verwerkt een 'pijpje' met de as van hem!! Had dat nog nooit gezien, echt heel mooi en heel fijn het as erin verwerkt! Zo draagt zij hem altijd met haar mee. Mocht je het ooit wat lijken, kan ik haar altijd vragen waar zij het heeft laten maken!
Het zal nog heel erg lang duren eer het scherpste er vanaf gaat, maar hoop echt dat je met je reiki een klein beetje rust in jezelf kunt vinden!!!
Héél erg veel sterkte en natuurlijk denk ik aan je! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-11 20:05

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-11 20:05

Kentaro, Ik heb gister al aan gegeven dat ze een restje as heel fijn moeten maken.
Vandaag heb ik een mooi hangertje uitgekozen van zilver waar dan wat as in gaat.
Achterop wordt dan haan naam gegraveerd.
Ik heb ook zo medaillion van mijn moeder.
Ik draag het niet veel maar ik denk dat ik het medaillion van Noeka wel standaart om zal hebben.

Wij vreesden ook de dag die we dus nu gehad hebben...ook ik dacht dat ik het niet zou overleven...
Maar het gaat naar omstandigheden toch redelijk "goed".
Ja uiteraard heb ik nog steeds mijn huilbuien maar de hysterie die ik verwachte valt gelukkig mee.
Tuurlijk, op het moment dat we haar moesten laten gaan, we haar weer mee namen naar huis, het moment dat je haar mee neemt naar het crematorium en dan echt afscheid moet nemen...ja, toen dacht ik ook dat ik erin zou blijven.
Bij de dierenarst heb ik ook gezegt dat ik et liefst met haar mee wilde gaan.
Ik voel me wel heel erg leeg en heb ook wel momenten dat ik aan mezelf twijfel....besef ik het al wel....komt die verwachte hysterie nog...of kan ik er nu op deze manier mee omgaan omdat we haar de afgelopen tijd toch echt wel heel snel oud en gebrekkiger zagen worden, dat we er toch onbewust al meer op voorbereid waren en dat ik het daardoor nu beter dan verwacht kan accepteren en er vrede mee hebben????
Ik hoop op dat laatste....dan zou het betekenen dat ik toch wel gegroeid bent in dit soort omstandigheden.

Jessy, mijn andere hondje die 15 jaar en altijd samen geweest is met Noeka liep sinds vandaag pas voor het eerst te zoeken.
Ze heeft niet echt aan Noeka gesnuffelt toen ze nog hier thuis lag.
Eigenlijk merkte we weinig aan haar.
Tot ik vanmiddag in de tuin liep en weer een huilbui kreeg...Jessy kwam bij me en ik zei haar dat Noeka niet meer terug zou komen.
Raar, maar vanaf dat moment ging ze steeds het hele huis en de tuin door en keek steeds overal om zich heen.
Alsof het nu pas tot haar door dringt dat haar zus er echt niet meer is (Jessy heeft dezelfde ouders, alleen van een neste een jaar later).
Nou waren ze nooit echt heel close, ze hadden meer een haat/liefde verhouding.

Eigenlijk weet ik dus niet zo goed hoe ik mijn gevoel omschrijven moet.
Ik hoop echt heel erg dat ik de rust een beetje in mezelf behoud en dat ik het zo een plaatsje kan geven.

**Geplaatst**: 21-06-11 20:23

Geplaatst: 21-06-11 20:23

Niet zo goed hoe ik het moet omschrijven?!? Dat heb je zojuist toch perfect gedaan?!? Ik denk wel dat het voor jou gevoel iets 'makkelijker' is dat je zag dat ze langzamerhand ietsjes achteruit ging!? Onze hond overleed op 12 jarige leeftijd, maar daar was écht tot op de dag dat het helemaal mis ging NIETS mee aan de hand. Heel veel mensen zeggen dan 'Joh, dat is toch een mooie leeftijd!'..............Tuurlijk ben ik blij dat ze dat is geworden!!! Maar het was echt ZO onverwachts!! Dan heb je niet alleen het verdriet om het overlijden, maar ook nog eens al die vraagtekens!
Wat mooi dat je al een mooie hanger hebt gekozen!! Misschien dat je een keer, als je daar aan toe bent, een fotootje ervan wilt sturen?! Ben echt heel benieuwd hoe die is geworden!?
Heel erg veel sterkte en mocht je er iets aan denken te hebben, wil ik je altijd energie sturen als je dat nodig hebt!!