Geplaatst [BB] taz geboren op 08-06-1999 en gestorven op 27 oktober 2008
en nu helaas maak ik dit nieuwe topic
De tijd is gekomen. 13,5 jaar oud, super leuke, lieve, gekke, enthousiaste en eigenwijze hond. sinds kleine 3 maanden gingen het met kleine stapjes achteruit nu is het al 1,5 maand dat hij bijna niet meer kan lopen; hij eet al weken bijna niet meer; alleen nog lekkere dingen zoals gekookte kipfilet en gehakballen en kaas en snoepjes; eet hij alleen uit mijn hand.
Sinds 2 weken is hij af en toen begonnen met schuifelen. Sinds paar dagen is hij dat met regelmaat gaan doen. Dus niet meer kunnen lopen met de achterpoten; incontinent, huidproblemen, opgezette buik en als hij beetje kan lopen dan valt hij om de pas om en dan doet hem pijn. Hij had wondje op de achterpoot van buiten; hij sleept pootjes buiten over de grond.
Helaas is onze eigen dierenarts tot maandag met vakantie maar ondanks al zijn goede zorgen van de afgelopen 13 jaar kunnen we toch echt niet meer wachten tot maandag. Na meerdere dierenartsen gebeld te hebben en niemand die of open was of die thuis wilde komen bij ons hadden we een dierenarts bereid gevonden.
zij had tot 12 uur dienst in de praktijk en dat kon evt. uitlopen en daarna zou zij naar ons komen. rond half 4 Vanmiddag is mijn lieve maatje waarmee ik lief en leed heb gedeeld ingeslapen.
tranen met tuiten
Hij wilde nog zo graag maar hij kon het niet meer. Het was genoeg zo. Hij kon de strijd niet winnen en is vanmiddag bij zijn vriendin taz begraven worden die 1 jaar geleden overleden is.
In 1 jaar tijd heb ik beide maatjes verloren
Het is erg rustig en vredig gegaan; eerst de narcose en daarna nog wat narcose erbij omdat hij zo sterk(hart) was dat hij niet echt wilde gaan slapen. Daarna de beslissende injectie; hij ademde 1 keer in en uit en sliep meteen in. ik, mijn vriend, rocky en mijn schoonouders die er altijd goed en veel voor gezorgd hebben waren erbij.
Toen hij ingeslapen was ging rocky hem helemaal besnuffelen en aflikken op zijn mondje en neusje. Toen hij er van wegliep heeft mijn vriend hem voorzichtig op een slaapzaak gelegd.
Ik ben hem blijven knuffelen en aaien totdat mijn vriend voorzichtig de slaapzak om hem heen heeft gedaan.
Daarna zijn we naar mijn schoonouders gelopen( 10 huizen) verderop en daar is hij bovenop taz begraven samen met een van zijn vele tennsiballen in de tuin waar hij zoveel plezier heeft gehad.
Dit vonden wij heel fijn zodat hij echt een laatste eeuwige rustplek heeft die hem goed bekend was daar wij zelf helaas geen tuin hebben.
Het verdriet is onbeschrijvelijk. Ruim 13 jaar en ik word bijna 29 jaar dus ik heb zoveel met hem mee gemaakt.Een super tijd waarbij hij mij altijd een lach kon bezorgen zelfs in tijden dat het erg slecht met me ging.
Rocky is er de hele tijd bijgebleven toen we het graf gingen maken en toen milo in het graf lag is hij nog gaan snuffelen en er bij blijven staan totdat al het zand op hem was gedaan en alles was aangeharkt.
Rocky liep toen ook weg en ging daarna keihard rondrennen door de tuin.
We zijn kapot van verdriet maar dit was de beste keus en de moeilijkste keus voor ons maar wel het eerlijkste maar mijn god wat doet het pijn.
