
Inmiddels bijna ten einde raad, open ik hier een topic.
Sinds een aantal maanden hebben wij een über lieve (terror) kitten hier rondlopen, genaamd Lotje, 4 en een halve maand oud. Naast Lotje hebben we nog een zesjarige kat, Lookie. Vanaf het begin af aan, kunnen de 2 absoluut niet met elkaar overweg. Maar tijd en gedult is een schone zaak, dus het zou vast goedkomen dachten wij......
Maarrr; sinds Lotje haar komst is Lookie nooit meer de oude geweest. Nukkig, wegkruipen, blazen naar ons etc. Lookie is altijd wel een kat geweest die wat op haar zelf is. Maar blazen oid, nee echt nooit. Ze kwam elke avond een poos bij je schoot, of naast je liggen. En zo nu en dan een knuffel halen. Als je thuis kwam en haar riep, wist ze niet hoe snel ze naar je toe moest komen. Sinds de komst van Lotje is ze niet meer de kat die wij kennen, zoals ik eerder al beschreef. Het is een tijdje beter geweest, dat we de stille hoop hadden dat het toch nog best goed ging komen. Maar die hoop ben ik (zijn we) weer aan het opgeven.... Lookie ligt alleen nog maar weggekropen, moet niks van ons weten. Het doet me pijn om haar zo te zien.
Lotje maakt het haar ook niet makkelijk. Laat haar niet met rust, hangt steeds in haar, haalt naar d'r uit, jaagt haar op etc. etc. Tuurlijk helemaal niet gek, het is een kleine gup, die gewoon ondeugend en speels is. Maar je kan bijv. niet meer naar Lookie lopen zonder dat zij boven op Lookie duikt en haar ongeveer terroriseert. Lotje is verder een scheet, écht, ik zou niet zonder haar kunnen. Ze is zo gek op de mens, het is dat ze niet in je kan kruipen, hihi.
Maar weten ons geen raad. Lookie is echt ongelukkig en niet zo'n beetje ook. Hoelang moeten we dit aankijken? Moeten we Lotje wegdoen? Wat kunnen we er evt. nog aan doen? Help. Ik kan niet zonder beide, maar als er eentje weg zou moeten is dit (uiteraard) Lotje....
Lookie verdient dit niet, maar ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen Lotje weg te moeten doen.......
Groetjes,
Sanne