Helaas kreeg ze veel pijn, de trappen in mijn portiek kon ze niet aan en kreeg daardoor nog meer pijn. De beslissing was moeilijk maar ze verdiende het niet om zo te moeten leven. Daarvoor betekende ze teveel voor me...
Vandaag om 16 uur heb ik nog 1 keer afscheid genomen, daarna is ze aansluitend gecremeerd. Haar as is mee naar huis gekomen in een mooie urn. Een oudroze bal met voetafdrukjes erop. Ik heb een beetje as apart gehouden om een tattoo te laten maken, ze hebben een voetafdruk genomen van haar.
Lieve Bep het gaat je goed daarboven, geen pijn meer, eindelijk kunnen rennen zonder dat er gezegd wordt dat je dat niet mag en je rustig moet houden. Leef je uit daarboven en ga alle velden door, ren zoals je nooit gerend hebt.
Let je op die 2 daarboven waardoor je in ons leven bent gekomen? Nu mag je hun bewaken zoals je de kids thuis hebt bewaakt. Rust zacht lieverd, je zal nooit meer uit mijn leven te denken zijn, in mijn hart is een kamertje speciaal voor jou alleen!
